Voedsel: het bewijs is in het gedeelte
Wij zijn grote mensen. 65% van ons zijn te zwaar, zwaarlijvige 30% eigenlijk. Hoe bereikten wij dit punt?
Wij aten ons in een gevangenis van ons eigen vet.
Waarom?
Goed, gingen zitten wij zeker en besluiten niet dat wij gewicht wilden bereiken, wij? Wij hadden geen druk op ons om voor wat uiteindelijke slachting vet te mesten. In tegendeel, aangezien onze collectieve verhoogde omtrek, wij paradoxaal scrawny aan een cultureel pictogram ophieven, gelukkig corseted verwerpen matronly cijfers van de afgelopen twee eeuwen.
Waar tussen onze werkelijkheid en maakte beginnen onze ideals los?
Wij kunnen de bewerkers beschuldigen die uit de vitaminen en de mineralen maalden die wij hebben gewenst. Wij kunnen preservers beschuldigen die vezel en versheid ten gunste van additieven en chemische producten inkrimpen. Wij kunnen de verpakkers beschuldigen die suiker en zetmeel aan alles toevoegden. Wij kunnen de snel voedselindustrie van het braden van alles beschuldigen en wij kunnen de drankbedrijven van hun verslavende colas beschuldigen.
Terwijl elk van deze hun bijdragen tot onze huidige benarde toestand leverden, neemt één bron van onze warmtenood alles door: gedeelte grootte.
Wij eten hamburgers - niet de gigantische, multi-pasteitje, enkel een standaardhamburger - die 3 keer zo groot zoals die van 30 jaar geleden zijn. Onze orden van frieten zijn minstens de grootte van hun neven in de jaren '70pizza heeft tweemaal niet meer kaas slechts op de bovenkant maar zijn korst wordt ook gevuld. De grote frisdranken zijn de grootte van het water geven van blikken in plaats van babyflessen. Recepten dat zodra aangekondigd "8" nu dient het rapport "precies 4" met de zelfde ingrediënten dient. De ongezuurde broodjes en de muffins zijn 3 tot 4 keer zo groot zoals hun voorgangers (en om het even welke fan van Seinfeld weet dat slechts de bovenkanten lonend zijn). Dank hemel want hormonen die de 20 tot 30 pondenkalkoenen kunnen produceren die wij voor onze vakantiediners hebben geëist.
Vergelijk de kleine dozen van bevroren groenten die ons zo in de jaren '50 met de reusachtige zakken vandaag beschikbaar, awash in boter of kaassaus awed. De diners van TV die wij zwak op rachitische dienbladlijsten gebracht en= zijn nu zwaar genoeg dat die zelfde lijsten hen niet zouden houden.
De maaltijd van het restaurant is, met "om eveneens gegroeid te gaan" container bijna standaard omdat weinig eters hen (hoewel wij vreselijk hard proberen) kunnen beëindigen. Verre van hun smorgasbordwortels, zijn de buffetten bijna obsceen in hun dienstenaanbod geworden.
Gebeurde wat er ook aan nouvellecuisine? Veeleisende is gastronomisch volledig geslikt door voracious gourmand? Gluttony niet meer is een dodelijke zonde?
Wij houden van niets dan beter een goed koopje: iets voor niets of, ten minste, bij een korting. Als wij enkel een paar meer ons van iets voor te verwaarlozen extra geld kunnen verkrijgen, springen wij op de grotere grootte op. Als wij twee voor de prijs van anderhalf worden aangeboden, moeten wij niet ophouden en denken. Als wij geld kunnen besparen door een geheel pakket te kopen, zelfs als wij elk van niet het willen, zullen wij het doen omdat het economische steek houdt (ah, de geboorte van super grootte!)
Waar kregen beter is wij het idee dat groter? Is het de nationale erfenis van de depressie toen wij zworen we'd nooit "zonder" opnieuw doet? Is het een natuurlijke overloop van onze het gedachteloze verspillen van de middelen van de wereld? Is het de snelheid en de spanning van ons concurrerend leven die tot onze het aanvallen logisch gezien ons voedsel met de zelfde veronachtzaming voor terughoudendheid leidt die wij in zaken hebben getoond?
Wat er ook ons aan dit punt heeft gebracht, is het tijd voor ons allen te schreeuwen genoeg "!" Wij kunnen terroristenaanvallen of biologische oorlogvoering vrezen maar het is onze dagelijkse overconsumptie van voedsel die ons doodt. De diabetes, de belemmerde slagaders, en andere op zwaarlijvigheid betrekking hebbende ziekten kosten het 350.000 Amerikaanse leven een jaar en het cijfer blijft beklimmen. De bijbehorende medische kosten zijn wankelend en bedreigen uiteindelijk faillissement voor het systeem van Gezondheidszorg voor bejaarden als terug beteugeld niet.
Verscheidene staten en schooldistricten proberen om remmen op de maatschappij van het troepvoedsel uit controle toe te passen. Een verandering in de structuur van onze programma's van de landbouwbedrijfsubsidie is voorgesteld - om de kwekers van gezonde gewassen te belonen en hen te straffen die de bouwstenen van eetbaar huisvuil (suiker en glucosestroop) opheffen. De belastingheffing, zoals is gebruikt om de aankoop van sigaretten in bedwang te houden, kon de consumptievergelijking veranderen door onze portefeuilles (en een 1 centbelasting op elke frisdrank die in de Verenigde Staten wordt verkocht zou 40 miljard dollars per jaar opheffen) te raken.
Nochtans, zal de grote verandering slechts wanneer elk van ons, individueel en collectief, de rug van het beginknipsel komen.
Wij moeten aandringen, herhaaldelijk en luid, dat de restaurants kind en hogere grootteplaten aan volwassenen en gespleten orden zonder extra last dienen (waar de advocaten zijn van de klassenactie wanneer u hen? nodig hebt) Wij moeten eisen dat de kleine grootte van maaltijdcomponenten wordt aangeboden. Wij zouden moeten beginnen die enorme "economie" omvang van alles van frisdranken, bevroren aardappels, aan het koken van reuzel, en chips te boycotten.
En buck houdt definitief bij onze eigen plaat op. Voor onze gezondheid, onze levensduur, en onze blikken, moeten wij beperken hoeveel wij van om het even wat eten. Als wij onze opname in de helft snijden, zullen wij, onze kinderen, en onze ons maatschappij een grote gunst doen en onze organismen zullen ons voor het danken.
Virginia Bola is een vergunning gegeven psycholoog en toegelaten dieetfanatic. Zij specialiseert zich in het therapeutische reframing en de gevolgen van houdingen en motivatie voor individuele doelstellingen. De auteur van de Wolf bij de Deur: Een Handboek van de Overleving van de Werkloosheid, en een vrije ezine, de Rand van de Arbeider, publiceerde zij onlangs een psychologisch-gebaseerd e-werkboek van de gewichtscontrole, "Dieet met een Houding" die geestelijke vaardigheden naar het doel van permanente gewichtscontrole ontwikkelt.
Zij kan bij http://www.DietWithAnAttitude.com worden bereikt
Zij geeft steun en raad in gebruik van het werkboek door haar regelmatige blog, http://dietwithanattitude.blogspot.com
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Tattoo Me Now!» Turbulence Training.. is Amazing
» Acne Free In 3 Days
» Master Cleanse Secrets 10 Day Di
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
