De nieuwigheden van het dieet: supermarkt schapen
Achttien of twintig jaar geleden, was ik in hoogte - hoge proteïne, - vette, lage koolhydraatdiëten, hoffelijkheid van de originele Revolutie van het Dieet Atkins en, in meerdere mate nog, Dieet van het Verlies van het Gewicht van Stillman het Snelle (die ik moet toelaten ik nog aan Atkins verkies maar dat is slechts persoonlijke smaak). Tegelijkertijd, werd elke doorgang met etiketten geladen die Met laag vetgehalte of Verminderd Vet afkondigen. Ik gaf niet om vet en verkreeg veel verschillende informatie. Jammer genoeg, met laag vetgehalte was „in“ en ik voelde alleen en verliet.
Met een bepaalde betekenis van wrok, spoorde ik de koolhydraatkosten van een grote verscheidenheid van voedsel op, dat een scherp oog op ingrediënten, calorieniveaus, en voedingswaarden houdt. Bepaalde punten werden vreemd opgehemeld met banners met laag vetgehalte aankondigen: deegwaren saus, chips, suikergoedbars, en roomijs. Ik was in verwarring gebracht: hoe kon met laag vetgehalte bepaald voedsel, volledig van vet aan hun eigenlijke kern, zijn? Hoe kon al vet daar verlaten om het even wat zijn verwijderd=worden= en?
Ik werd gefascineerd met bepaalde etiketten. Hebben u ooit, bijvoorbeeld, gelezen de etiketten op die op smaak gebrachte koffieroomkannen? Nul vet. Nul koolhydraten. Nul proteïne. Nul calorieën. Hoe kan om het even wat wij onze monden heeft nul calorieën aanbrengen? Een te verwaarlozen bedrag, misschien, maar absolute nul? Wat is in dat materiaal? Of is het virtueel voedsel, bestaand slechts in het oog van onze mening als een soort eetbaar hologram?
Mild, stierf de met laag vetgehalte nieuwigheid zijn natuurlijke dood. Atkins en de gelijkaardige regimes namen over en de met laag vetgehalte etiketten werden herdrukt (collectief recycling bij zijn het fijnst) om Lage Carburator te lezen. Plotseling, overal waar keek u, was er voedsel dat als lage carburator - opnieuw met de deegwarensaus, de chips, de suikergoedbars, en het roomijs wordt herzien.
Ik was nieuwsgierig. Hadden de fabrikanten al die carburatoren genomen en het vet terug aangebracht? Waar gingen die carburatoren? Zijn er enorme dumpsites in de woestijn waar de ongewenste carburatoren - naast versleten banden, plastic zakken, en kernafval worden begraven?
Weer eens, ben ik benieuwd: wat wordt verlaten in die dozen, blikken, en kruiken? Waarom ben I betalend $1.19 per ons voor iets die werkelijk niet om het even wat is?
Dan begon ik om het uit voor te stellen (soms ben ik een weinig langzaam). Het voedsel was werkelijk helemaal niet, enkel de verpakking veranderd. De etiketten van het voedsel zijn als die alomtegenwoordige de verkoopbrieven van Internet. Zij bazuinen krantekoppen uit die onze rente vangen omdat zij in synch met onze wensen en doelstellingen zijn. Is toevallig dat? Natuurlijk niet. Hoogst - de betaalde tekstschrijvers kiezen hun krantekoppen met grote zorg, kopend in de nationale „obsessie o de dag“, drijvend op coattails van de recentste nieuwigheid.
Velen van ons zijn zo wanhopig om ons gewicht te controleren dat wij in de beloften zoals de onbewuste aanhangers kopen wij zijn: het blaten schapenrubriek voor een afgrond zonder gedachte van het vragen van onze leiders of schrapping in een verschillende richting.
Het onuitgesproken geheim is dat het etiket niet van belang is. Als wij gewicht willen verliezen, eten wij deegwarensaus, chips, suikergoedbars, of geen roomijs. Periode. Geen kwestie wat het pakket zegt. Diep in onze psyches, weten wij wat wij kunnen eten (zeer weinig) en geen wat wij kunnen (een gehele bos). Het toelaten van om worden misleid is slechts een fashionably aanvaardbare manier aan dwaas zelf, en wij kennen het. Wij kopen in hype omdat wij, willen zo slecht geloven. Wij willen denken dat wij het juiste ding doen, dat wij werkelijk proberen, die onze motivatie zuiver zijn.
Onze zwakheden worden geëxploiteerdi door de verpakkers en de super opslag bedriegt mensen. Onze ambivalentie, en overweldigende behoefte om het zeer echte ongemak te vermijden van het efficiënte op dieet zijn, investeren misguidance van voedseletiketten met een illusie van waarheid.
Als ons dimwitted schapenneven, wij, ook, uiteindelijk worden geschoren.
Virginia Bola is een vergunning gegeven psycholoog en een toegelaten dieetfanaticus. Zij specialiseert zich in het therapeutische reframing en de gevolgen van houdingen en motivatie voor individuele doelstellingen. De auteur van de Wolf bij de Deur: Een handboek van de Overleving van de Werkloosheid, en een vrije e-zine, de Rand van de Arbeider, voltooide zij onlangs een psychologisch-gebaseerd boek van de gewichtscontrole: Dieet met een Houding: Een werkboek van het Verlies van het Gewicht. Zij kan in http://www.DietWithAnAttitude.com worden bereikt
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Tattoo Me Now!» Turbulence Training.. is Amazing
» Acne Free In 3 Days
» Master Cleanse Secrets 10 Day Di
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
