Verbazende trek over Tibet!
Vandaag zijn Bookpleasures en Sketchandtravel pleased om als onze gast, Brandon Wilson, auteur van de BoterBlauw van Jakken te hebben.
In 1992, reisten Brandon en zijn vrouw Cheryl vroeg 40 dagen van - oktober naar het eind van November in 1992 meer dan 1000 kilometers die langs de oude bedevaartroute reizen over Tibet. Klaarblijkelijk, waren zij één van de eerste Westelijke paren aan trek deze oude route naast, door de manier, een paard zij Sadhu noemden.
De goede dag Brandon en dankt u voor het goedkeuren van onze te interviewen uitnodiging.
Norm: Brandon, kon u onze lezers iets over zich en uw vrouw Cheryl vertellen, en waarom wilde u aan trek over Tibet en u had ooit om het even welke vrees voorafgaand aan uw reis?
Brandon: Tashi delek, Norm! Wij hadden jarenlang als begrotingsreizigers, reizend licht, met slechts een rugzak gereist om ons voor maanden op eind te ondersteunen. In het proces, hadden wij onze vereiste reis rond de wereld voor een jaar gemaakt en veel van de grootste verwezenlijkingen van de beschaving gezien. Wij over land ook gereist over Afrika negen maanden (dat het onderwerp van mijn boek dat in 2005 is moet worden vrijgegeven, verlaten de Overledenen geen Uiteinden.) Zo, waren wij klaar voor een intensere ervaring iets meer overeenkomstig dat van de grote ontdekkingsreizigers.
Ons besluit om aan trek van Lhasa, Tibet aan Katmandu, Nepal te proberen dat van het begrip is opgesprongen dat dit het uiteindelijke avontuur was. Iedereen groeide met de legende van een Shangri-La, die fantasievolle plaats van de Verloren Horizon van James Hilton's. Meer dat ik over Tibet las, meer werd ik gefascineerd door het zijn ver verwijderd zijn, ontoegankelijkheid, en zijn exotische reputatie.
Dan, aangezien het geluk het zou hebben, werden wij meerdere keren verteld dat dit trek nooit door een Westelijk paar was gedaan en dat het „!“ onmogelijk was Dat verzegelde uiteindelijk ons lot.
Voor zover „vrees“ voorafgaand aan de reis, eerst, ik echte zorgen had geen die wij in Tibet als onafhankelijke reizigers zouden toegestaan worden, aangezien de grens aan hen vele jaren was gesloten. Een Chinese georganiseerde groepsreis was eenvoudig niet ter zake voor ons.
Dan, hoewel wij werden verzekerd was de reis „onmogelijke“ toe te schrijven aan gebrek aan voedsel, water, aanpassingen, en kaarten, persoonlijk werd ik meer ongerust gemaakt over het weer. Kennend de strengheid van weersomstandigheden in het Himalayagebergte, zouden wij de lagere hoogten van Nepal op tijd vóór de gesloten wegen die, vastlopen ons tot de dooi van Mei kunnen bereiken?
Tot slot moet ik toegeven dat ik ook omzichtig over de reactie van uzi-Toting Chinese militairen langs de manier was, evenals diverse cadres van bureaucraten ongebruikt aan het behandelen van buitenstaanders. Gissing die ik zou verkiezen om aard om het even welke dag, eerder dan de grillen van menselijke aard te behandelen.
Norm: Wat waren de harrowing ervaringen u tijdens uw reis ontmoette?
Brandon: Het is worp-omhooggaand. Deze volledige reis was propvol van onzekerheid. Het spook van het lopen uit van voedsel en water was een dagelijkse zorg. Waar zouden wij blijven? Zouden onze organismen aan fysisch bekwaam kunnen om 1000 kilometers bij 12-17.000 voethoogte 40 dagen te maken?
Maar ik zou moeten zeggen dat de vreemdst harrowing ervaring die wij bij door Chinese militairen hebben gehad was ontsproten aangezien wij Mt. Everest van een heuveltop in Tingri overzagen. Wat doet u?
Als tweede agent-omhoog, zou ik die ochtend waar wij awoke tot een verblindende blizzard en gerealiseerd benoemen dat wij nog moesten doordrukken.
Norm: Wat indruk maakte op u bovenal over de reis?
Brandon: Eerst, werden wij indruk gemaakt op door de onverwachte grootmoedigheid van de Tibetan mensen. Oorspronkelijk pakten wij een tent, een fornuis en een brandstof voor trek in, denkend om totaal op ons te zijn langs de manier. Nochtans, na onze eerste doorgebrachte nacht het kamperen in een aardappelflard, waren wij nemen-binnen door lokale dorpsbewoners die hun pover bezit, met inbegrip van jakken boterthee en een warme vlek rond hun brand deelden. Wij groeiden werkelijk om ons op deze menselijke uitwisselingen te verheugen, alhoewel wij ons op onhandige teken-taal en beperkt moesten baseren phrasebook om te communiceren. Gelukkig, begonnen wij om vroegere monniken tegen te komen die opleiding in Nepal hadden ontvangen en nog het beperkte Engels gesproken.
Door het spreken aan hen, werden wij beter geïnformeerde over de ontberingen van het leven in Tibet vandaag onder het Chinese Communistische beroep. Wij leerden dat Tibetans bedevaarten langs de zelfde route worden verhinderd te maken die wij in Nepal trekked, aangezien zij eeuwenlang hebben gedaan.
Zo werd de reis voor ons meer dan enkel „avonturen“ trek. Het werd een politieke verklaring. Als wij hun trek als pelgrims konden maken, zouden wij aan de Chinezen aantonen dat het, zelfs door Westerlingen zou kunnen worden gedaan, zonder het geopolitieke machtsevenwicht te onderbreken.
In feite, op de trek conclusie, stelden wij een reeks gebedvlaggen aan de koning van de persoonlijke vertegenwoordiger van Nepal voor bij het paleis met de hoop dat de koning hen als symbool van solidariteit met de Tibetan Boeddhisten zou vliegen.
Tot slot werden wij op door het standvastige geloof indruk gemaakt dat door veel van Tibetans wordt getoond. Bij nacht, in de donkere stilte van hun huizen, deelden wij foto's van Zijn Heiligheid Dalai Lama met hen die wij in het land hadden afgescheiden. Gingerly holding de foto, raakten zij het aan de voorhoofden van de leden van hun familie, die hen zegent. Dan trekkend terug verscheidene lagen gordijnen, plaatsten zij het reverently in hun privé altaar naast andere standbeelden en heilige instrumenten.
Na meer dan 40 jaar van onderdrukking en dood, konden wij nog zo geduldig zo veel geloof behouden zijn of?
Norm: Als u het in 2004 moest helemaal opnieuw doen, zou u nog bij de kans springen? Als follow-up, zou u iedereen anders om in uw adviseren te volgen voetstappen en wat zijn de mogelijke gevaren zij kunnen vandaag ontmoeten?
Brandon: Eerlijk gezegd, nr. Dit trek is een zodra-in-a-levenervaring. Van wat ik sedertdien heb gelezen en ik ontvang Tibetan nieuws elke dag nu, heeft het land enorm vooral Lhasa veranderd. Zo overstroomd aangezien het toen met Chinese kolonisten, soldeersel en buitenlandse cultuur was, is het zelfs nog meer vandaag. Nu, zijn zij tijdens de voltooiing van een spoorlijn in Lhasa van westelijk China, zodat zal de transformatie versnellen, de volledige assimilatie. De wereld zag het zelfde effect in BinnenMongolië en Mantsjoerije met de aankomst van de spoorweg.
Met bovengenoemd dat, zou ik, misschien aan het verdere gebied van de Mustang houden van terug te keren dit keer, veel dat uit de propagandareizen wordt verwijderd. Natuurlijk veronderstelt dit ik een visum worden verleend. Het schrijven van dit boek heeft zeker tot die mogelijkheid meer remote& gemaakt
Nochtans, zou ik lezers adviseren om om het even welk deel van de wereld te onderzoeken die hen door te lopen interesseert. Er zijn niets die zo als het ontdekken van een cultuur één-stap-bij-a-tijd tevredenstelt. Dit is een traditionele manier van exploratie die tot totale onderdompeling in een cultuur leidt: zijn voedsel, geschiedenis, kunst, architectuur, mensen, taal en aard. Ik houd van aan het als het lopen meditatie te denken, ook. U plaatst uw lichaam op „automatische piloot“ en reis buiten, terwijl binnen het reizen.
Als de lezers in deze veelbelovende wijze van reis geinteresseerd zijn, kunnen zij verscheidene opties op mijn WEBSITE controleren waar ik vrij „hoe-aan“ artikelen over het lopen van wat van meest spectaculaire de bedevaartroutes van Europa, samen met Webverbindingen voor meer informatie heb.
Het lopen over Tibet was het begin van dit, mijn recentste hartstocht.
Norm: Hoe zou u de verhouding met uw vrouw na de reis beschrijven? Lezend het boek, merkte op ik er sommige gespannen ogenblikken tussen u allebei tijdens het avontuur waren.
Brandon: Ik bewonder werkelijk de moed en de bereidheid van Cheryl om een kans te nemen. Reizend met dagelijkse ontbering, zullen de onzekerheid, en de vaak levensgevaarlijke situaties, om het even welke verhouding aan de test zetten. Gelukkig overleefden van ons en deze ervaring verstrekte een nog sterkere stichting. Als wij konden overleven dat, waarom, wij om het even wat konden overleven.
Norm: Hield u een dagelijks dagboek terwijl u reiste?
Brandon: Natuurlijk. Het was soms moeilijk om de energie of de tijd aan het eind van één van deze 14 urendagen te vinden om te gaan zitten en te schrijven. Maar ik wilde echt, ruw, en authentiek deze rekening van onze reis zijn? niet één of ander geromantiseerd begrip van avonturenreis. Om te vangen dat de essentie (terwijl de blaren) nog vers waren essentieel was. De tijd heelt alle wonden, zoals zij zeggen, en als u wacht om over het al recenter te schrijven u verliest veel van de details van het ogenblik tot het slechts een versie van Disney van uw geheugen wordt? zonder het dansen hippos, natuurlijk.
Norm: Nadat u naar huis terugkeerde, schreef u om het even welke tijdschriftartikelen over uw avontuur of sprak u overal over het?
Brandon: Ik schreef tijdschrift en krantenartikelen over de ervaring, en zou over de reis en de situatie in Tibet willen spreken. Levend in Hawaï, zijn er altijd een logistieke probleem en kosten om buiten de eilanden te reizen.
Nu het boek wordt gepubliceerd, als er duidelijke genoeg belangstelling door Noord-Amerika is, zou ik met de kans om aan groepen over deze leven-veranderende ervaring en over Tibet instemmen te spreken dat wij zijn gegroeid om te waarderen.
Norm: Waarom koos u de BoterBlauw van titelJakken voor uw boek?
Brandon: Goed, als globale burger, werd ik zo gestoord door de vernietiging van deze oude cultuur te zien; het ontmantelen van tempels, de corruptie van het kloosterleven; de omscholing van een bevolking waar de kinderen lerende Tibetan in scholen worden verhinderd; de verwijdering van Tibetan voedsel en kleding van de opslag, plus de massaregeling van Han Chinees in Tibet dat Tibetans ertoe beweegt om een minderheid in hun land te worden.
Het bereikt het punt waar de jakken boterthee, die voedend voedsel dat traditioneel heeft gevoed en aanhoudende mensen door de eeuwen spoedig dat alles zal zijn van een geïnformeerdei cultuur blijft, terwijl al wereld weg eruit ziet. Dit zijn de „BoterBlauw van Jakken.“
(Bovendien, ik hield van het soort ring kerouac-Ian aan het!)
Norm: Hoorde u ooit om het even welk nieuws over uw paard Sadhu u erachter verliet?
Brandon: Internet is een verbazend hulpmiddel. Hoewel wij aan zijn nieuwe eigenaar schreven, de kameraad die het kosthuis van Katmandu, kort na ons naar huis terug:keren, wij nooit in werking stelde hoorde terug van hem. Enkel onlangs, kon I „Googled“ de herberg en zijn broer bereiken.
Droevig, overleed Sadhu, onze oude vriend, een paar jaren geleden op een zeer rijpe oude dag. Hij bracht altijd zijn vorig jaren in een luxetoevlucht door, maar zal herinnerd worden door ons als enige Tibetan wij aan vrijheid konden brengen.
Norm: Hebt u in contact met iedereen gehouden u tijdens uw reis kunt samengekomen zijn?
Brandon: Jammer genoeg niet. Wij verzonden exemplaren van enkele foto's die wij langs de reis aan families hebben genomen die wij, als onze manier om hen hadden ontmoet te danken. Dat is allen.
Norm: Hoe duurde het u lang om het boek te schrijven?
Brandon: Het eerste ontwerp van het boek werd geschreven in een paar maanden. Na dat, werd het herzien door verscheidene ontwerpen. Dan voegde ik het huidigste nieuws op Tibet toe ik kon vinden, door foto's, sorteerde en enkele eenvoudige truths opnam dat aanvankelijk in de bergen van Tibet werd geplant en langs recentere bedevaarttreks tot bloei kwam.
Norm: Hoe bent u gaande markt het boek?
Brandon: Ah, de uiteindelijke vraag! Ik beschouw als dit, in menig opzicht, een extention van de reis. Misschien, in terugblik, is het enkel moeilijk met meer dan 100.000 vrijgegeven boeken elk jaar.
Wij bereiken verdedigers van vrij Tibet, hogescholen en universiteiten, bibliotheken, avonturenreizigers, trekking en openluchtorganisaties, kranten, internationale avonturentijdschriften, Boeddhistische en dharmagroepen, Indiërs & Nepalees, en onafhankelijke boekhandels helpen het woord weggaan. Veel van dit is begonnen en wij gebruiken een Internet om mensen te laten van onze website op de hoogte zijn.
De nationale overzichten zijn tot dusver uitstekend geweest en ik wacht in het buitenland op anderen van. Is de BoterBlauw van jakken momenteel vermeld op de boekhandelaarsplaatsen van Internet van Europa aan Noord-Amerika aan Japan en Australië/Nieuw Zeeland.
Ik schrijf ook en verzend artikelen naar verwante plaatsen en het creëren van verbindingen, vooral aan enorm, verplaatste Tibetan gemeenschap, aangezien het hun verhaal zo veel zoals ons is.
Aangezien de boekbevordering deze dagen uiteindelijk met de auteur rust, neem ik aan boek het ondertekenen en gesprekken om deel rente verder te ontwikkelen. Zoals ik zei, als ik vind is er een duidelijke genoeg belangstelling in presentaties, zou ik kunnen worden verleid om één of andere soort van Noordamerikaanse reis samen te brengen. Whatja denkt?
Tot slot na al die kleine ogenblikken langs de sleep was waar wij als wij voelden onze overleving aan één of andere geheimzinnige kracht verschuldigd, hebben wij geleerd „geloof hebben,“ om te vertrouwen op dat wij hoorden om deze reis te hebben en dat ik hoorde om dit boek te schrijven.
Ik kan slechts vertrouwen op dat nogmaals wij zullen worden gezegend en dat ons publiek ons langs de sleep van het leven zal vinden.
Ondertussen, als de lezers van een blik uit de eerste hand bij onze reis zouden houden, volledig met een steekproefhoofdstuk, kaarten, foto's, Tibetan muziek en Tibet/Trekking/de verbindingen van de Vrede, gelieve te dalen in mijn WEBSITE. Dan neem een ogenblik om ons gastboek te ondertekenen, me met de elektronische post te versturen, uw vrienden te vertellen, of een overzicht te posten in Amazon.com. Namaste!
Dankt Brandon en ik wens u goed geluk in elk van uw toekomstige inspanningen. _______________________________________________________________
De norm Goldman is redacteur van bookpleasures.com en sketchandtravel.com. De norm is ook een regelmatige medewerker aan vele boek het herzien plaatsen en reisplaatsen.
De norm en zijn kunstenaarsvrouw, Lelie zijn een uniek paar in zoverre dat zij woorden met kunst meld die zich op romantische en huwelijksbestemmingen concentreert. U kunt meer leren over hen van hun plaats http://www.sketchandtravel.com.
De norm en de Lelie zijn altijd open om uitnodigingen te ontvangen om over romantische bestemmingen in de de staten van New England, staat van New York en Florida te schrijven en te schilderen.
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
