Zij-overhaalt in Montana
Het nachtleven in Grote Hemel, Montana is opwekkend dan u zou denken. Vooral voor een paar onbekommerde meisjes van Californië in stad enkel voor heck van het, op een aansporing-van-de-ogenblik vakantie op zoek naar een Westelijk avontuur. Niet zou het soort westen-kust avontuur u op een zonnig strand van San Diego vinden dat met helft-naakte organismen wordt behandeld die met SPF 15 het looien lotion druipen. Of de soort zou u op een Grote de skihelling van de Beer het letten op bikini babes race onderaan de zwarte diamantheuvels met zon scherm-behandelde neuzen vinden.
Deze vakantie was meer van een „goede meisjes“ versie die van Thelma en Louise de open weg raakt om te zien wat wij konden zien. Zonder concrete plannen, geen hotelreserves en geen idee te verwachten wat, kwamen wij in Billings aan, grepen een paar bezoekersbrochures en beslisten minstens te proberen om Bozeman, Grote Hemel en Nationaal Park te bezoeken Yellowstone.
Na het verblijf van één nacht in Bozeman bij een mooi logies met ontbijt en een adembenemende stijging de dag voordien tot het vreedzame, afgezonderde meer van de Fee meer-A die door lange pijnbomen en absoluut geen lawaai bij alle-wij awoke aan het gezicht van een lichte sneeuwval (een echte traktatie voor Zuidelijke Californiërs) wordt omringd, de geur van Canadees bacon en de schors van de gouden retriever van de herbergenbewaarder, Vestingmuur. Het was tijd om de weg te raken.
Onze aandrijving door Bozeman vond afgelopen charmerend weinig antiquiteit winkelt, beneden-automatisch besturt diners, en de gebruikelijke kleine stadsgezichten, dan aan de rand van stad. Na een paar einden om sommige antiquiteiten te controleren, en ongeveer twee later uren, mijn meisje en ik vond me in de vriendschappelijke stad van Grote Hemel die als twee vissen uit water voelt, maar klaar om in wat meer van die smog-vrije lucht door onze kieuwen te ademen en te krijgen om te kennen plaats-als slechts voor een paar dagen.
Onze onderzoeken in verband met waar te om één of ander avontuur in deze skistad tijdens het seizoen te vinden leidden ons weg tot de paardstallen voor wat het gezicht van de westelijk-Stijl het zien. Een horseback rit van twee uur die door een echte cowboy wordt geleid was een uitdaging voor mijn tedere achterste delen, maar ik had uit aan taai het omdat mijn vriend, de ervaren ruiter dat zij is, omhoog een vriendschappelijk gesprek met onze sleepgids sloeg (behoefte die ik, „flirtend“ heb gezegd). En naast dat, waren de meningen van de sleep onwerkelijk. Ik vond als ik door een scène van oude TV toon Grote Vallei bereed.
Breng nadat onder veelgevraagd in een diepe ton heet water het overlopen met bellen (letterlijk) in onze comfortabele ruimte bij de Boerderij doorweekt van de Regenboog, perked ik omhoog en mijn reisvriend en trekked ik neer aan een klein restaurant aan de kant van de weg die het verst diende, het meeste teder rundvlees wij ooit deze kant van hadden gegeten? goed, eender waar. Toen één van locals, een knap type „van Mens van Marlboro“ op een barstool zette, nodigde ons uit vriendelijk om door de lokale bar te dalen, de Oude Gelovige Bar van Staci, de volgende nacht voor een weinig Westelijke gastvrijheid en een les in hoe te werkelijk in twee stappen, wisten wij wij niet die kans konden missen.
Zo de volgende nacht, hopped wij in ons Binnenland Subaru (wij moesten het deel van locals, recht „kijken“) en leidden onderaan de donkere two-lane weg zeer langzaam zo zo om één van die herten toevallig niet te ontmoeten wij aan beware van van de verkeersteken postten elk twintig tempo werden gewaarschuwd. De vrees voor het doden Bambi was ooit in ons bewustzijn. Aangezien mijn vriend voorlopig dreef, ik angstig met ogen brede open klaar zat gillen, „ophouden!“ bij het eerste gezicht van om het even wat die ver als een schathert klaar om voor onze huurauto keek te steigeren. Bespreking over spanning!
Aangezien wij onze bestemming naderden en uit de trillende rode voorzijde van het neonteken en opmerkten de rachitische houten-ontworpen klapzoen van de het schermdeur die achter een paar cowboys wordt gesloten, twijfel die in top wordt geplaatst. Plotseling waren wij niet zo zeker wij zouden moeten zijn daar. Wij zouden veilig zijn? Wat als iets aan ons gebeurde, die het zouden weten? Ja, was de veiligheid een zorg. Maar dat is waarom twee gek gemaakte, avontuurlijke meningen beter zijn dan. Zo wierpen wij voorzichtigheid aan de wind, namen een diepe adem en leidden in Staci.
Herinner die scène van de 48-uren van de filmkomedie wanneer de stappen van Eddie Murphy in een land/een westelijke bar en de gehele ruimtedoordringende kreten aan een halt. Goed, houd enkel dat in mening. Ik denk niet ik ooit bewuster heb gevoeld van mijn het zijn dan bij dat ogenblik wanneer mijn krullende, blonde-haired vriend en I, een Afrikaanse Amerikaanse vrouw, die in die bar wordt gelopen. Alle ogen op ons, probeerden wij om als wij „te kijken daar behoorden“. En aan ons krediet waren wij koel zoals komkommer-op de buitenkant.
Aangezien wij over aan enige twee lege barstools wandelden, voelde ik alsof wij ons in langzaam bewogen motie-en zo honderd of zo de paren ogen waren die ons volgden. Zelfs vloeiden de wervelingen van de sigaretrook door de lucht zoals lage mist die over een stille landvijver hangt in de vroege ochtend. Maar zodra wij gingen zitten, kwam de ruimte snel op zijn vorige levendige voorwaarde terug en wij konden uitademen. Whew, het harde deel was over.
Ik moet zeggen, was onze ervaring van de cowboybar propvol van het interesseren van een gezicht-levende band begaafde genoeg om het aan de tweede ronde van het Onderzoek van de Ster, dansende paren bekwaam in het recentste land/westelijke en vuile het dansen bewegingen, foto's van lokale rodeoberoemdheden te maken die Staci, zelfs een levendige barman hadden bezocht die een drank in het knipoogje van een oog kon omhoog ranselen. Als het een beroep doen aangezien onze ervaring van de cowboybar was geweest, konden wij niet de hele nacht blijven omdat de ochtend de belofte van meer avontuur inhield. Zo na een paar vreemder staart van enkele locals en verdachte glimlachen van anderen, vertrokken wij Staci en leidden terug onderaan die donkere weg.
De volgende dag wij awoke helder en uit vroeg en geleid naar Nationaal Park Yellowstone. Op het ingaan van de stad van West Yellowstone, voelde ik onmiddellijk alsof wij op tijd aan één of andere vertrouwde maar toch onbekende plaats waren teruggegaan die een kruis tussen Mayberry en de Streek van de Schemering was. Maar aangezien wij de tekens in Nationaal Park Yellowstone volgden, nam een gevoel van anticiperen op binnenkant van me toe, en ik moet toegeven dat ik in het geheim op het vooruitzicht voor het Loodje van de Boswachter, Yogi de Beer en zijn kleine vriend, Flater was.
De gezichten van de natuurlijke hete lentes en de klei-als modderpotten waren adembenemend. Het letten op bizon weidt bij een afstand aangezien wij het eten van fruit en noten op een logboek door de kant van de weg zaten, waren wij zeer zorgvuldig niet om van deze oorspronkelijke wildernis een rommel te maken die duidelijk door de soevereine hand van God wordt gecre
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
