De Macht van Vijf
Zich ooit ergert u? In materialistic leeftijd die van vandaag, zich soms is onvermijdelijk ergert. Met zo vele doelstellingen moet bereiken en samenkomen, is het ergeren zich de "officiële emotie van de generatie." geworden
Een paar weken geleden, had ik een andere het ergeren zich dag. Ik had zo vele conflicten om te behandelen en persoonlijke zaken om bij dat aanwezig te zijn at ik uit mijn hart de gehele dag ik me rond bewoog. Ik kon het lied bijna horen speel in mijn hoofd: " De vrouw die van Fretty onderaan de straat, fretty vrouwen... lalalala loopt... "
Die nacht, na zich het terugtrekken van de zware arbeid van de dag, herinnerde ik de tijd toen ik met (Systemische Erythematosus Wolfszweer) a.k.a. Wolfszweer SLE, een ongeneeslijke auto-immune ziekte werd gediagnostiseerd. Ik begon meer dan het deel re-grieving dat SLE van me weghaalde. Ik begon me over alle dingen te ergeren die ik heb gebruikt om dit goed te doen.
Ik dacht over hoe ik gebruikte om jeepney voor de reis van een uur aan de stad enkel te nemen om aan dagelijkse school te krijgen pre-med. Ik herinnerde hoe keurig en mooi ik met mijn witte universiteit eenvormig keek en hoe al mijn mannelijke buren gebruikten om een grote verbrijzeling op me te hebben. Ik betreurde dat wegens SLE, mijn universiteitsdagen over zijn en ik ga nooit mijn droom vervullen van het worden ooit een neuroloog...!
Ik verhaalde ook die dagen waar ik rond aan bum met mijn vrienden gebruikte. Al die het winkelen sprees en het dateren van regelingen met een pool van suitors om de reeks soirees in scholen en slaapzalen niet te vermelden en een koord van meisjesstudentenclub mischiefs. Opnieuw, leg ik de schuld op SLE voor abrupt het snijden van mijn frolicsome ogenblikken.
Maar aangezien ik mijn zorg uitgoot, een gekke vraag die in mijn mening wordt geknald: "Rachelle, geeft me vijf redenen waarom u gelukkig vandaag zou moeten zijn."
Aanvankelijk, nam ik het idee voor het verleende denken het was volkomen belachelijk om te onderhouden. Niettemin, bleef het ondergebracht in mijn hersenen die een daarna ogenblik, ik vond als ik enkel niet het kon opgeven. Ik dacht voor een ogenblik en toen, begon ik te herhalen.
"Goed," ik mompelde, "mijn eerste reden zou gelukkig te zijn mijn leven moeten zijn, denk ik. Het feit dat ik de lucht van nog het leven adem zou een goede reden bij dat zijn. Ik heb op de deur van de Dood verscheidene keren in mijn leven geklopt en toch nam hij me nooit in. Met knokkelkoortskoorts bij 9 jaar oud, malaria bij 10, knokkelkoortskoorts opnieuw bij 12, strenge UTI bij 19 en cardiomegaly bij 20, en onlangs SLE, denk ik het een mirakel is dat ik nog in leven ben. Ten tweede, heb ik een mooie familie die van me zo veel houdt. Toen ik bij de donkerste uren van mijn leven was en vond als iedereen hun ruggen vanaf me draaide, daar waren zij, die elke droefheid en pijn met me verdraagt. Ten derde, heb ik grote vrienden die altijd daar door dik en dun en bereid om enkel voor me waren waren te offeren. Ten vierde, heb ik houdende van boyfriend die, ondanks onze afstand, nooit ophoudt om zijn zorgen door de afstand te verzenden en van me meer dan het leven zelf houdt. En vijfde, heb ik een God die unwaveringly Zijn liefde en zorg voor me toont als al de rest."ontbreekt
En alvorens ik het realiseerde, voelde ik opnieuw goed. Mijn verloren heftigtheid werd nieuwe kracht gegeven en ik voelde vreugde het overlopen binnen me. Ik realiseerde enkel dat alles de behoefte van I gelukkig te zijn juist is alvorens mijn ogen en ik hen enkel allen overzag. Het daagde aan me dat de vreugde niet "daar" maar binnen elk van ons in onze harten verblijft. Het werkte zo goed dat ik besliste het in mijn dagelijkse routine op te nemen. Elke dag na ontwikkeling van bed, zou ik voor vijf dingen in mijn leven tasten dat ik ongeveer het dankbaarst ben. Het spoedig werd een gewoonte die mijn leven geleidelijk aan veranderde.
Drie dagen na de ervaring, kwam mijn broer tot me en vroeg, "wat met u is? Wat zo gelukkig u deze dagen?"maakt
Ik enkel vertelde hem, "het is wegens de macht van vijf". Mijn broer doorploegde zijn brows wetend wat niet ik bedoelde. Ik glimlachte enkel.
Auteursrecht (c) 2005 Rachelle Arlin Credo. Alle voorgebe*houde rechten.
Gelieve te bezoeken http://cebu.freemethodistchurch.org
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Hot Mp3 Download» iSoftwareTV
» Unlimted Games Downloads
» All PSP Games Downloads
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
