Canadese artsen op gladde helling van doorsmelting
In een recent Cma- overzicht van 2251 artsen, werden meer dan 45% gevonden om in een gevorderde staat van doorsmelting te zijn. Als dit op de ernst van het probleem in de algemene bevolking van artsen in Canada wijst, dan kan men veilig zeggen dat het gezondheidszorgsysteem op ernstig risico van instorting is. In dit artikel schetsen wij ons begrip van de redenen voor deze situatie en stellen een nieuwe benadering van het helpen voor artsen machtigen. Bovendien, geloven wij ons model hun patiënten machtigen zal die daardoor de last op het gezondheidszorgsysteem verminderen.
Onze benadering van artsenempowerment en welzijn onderzoekt de volgende kwesties:
a) Stijgende verwachtingen op artsen van hun milieu (zowel extern als intern)
b) De geconditioneerde reacties van artsen op verwachtingen die door hun milieu worden gesteld
c) Hoe deze geconditioneerde reacties streng beperken keuzen die de artsen voelen hebben zij en de gevolgen van deze beperkingen
d) Een nieuwe definitie van empowerment
e) Een middel waardoor empowerment kan worden bereikt
f) De voordelen van deze benadering voor artsen, hun families, hun patiënten, en gezondheid van het gezondheidszorgsysteem als geheel.
Wij beginnen door het Medische Milieu te richten. Dit omvat zowel de externe evenals interne verwachtingen die de spanningsniveaus van artsen beïnvloeden.
De externe verwachtingen zijn duidelijk:
a) het behandelen van een verouderende bevolking met constante chronische voorwaarden die middelen, energie en tijd belasten
b) het verdragen van een meer en meer gerechtelijk milieu
c) behandelend een stijgende geduldige lading toe te schrijven aan hogere artsenomzet, lagere medische schoolinschrijving en artsenuittocht,
d) makend gepast met het verouderen van materiaal
e) verdragend ernstige openbare ziekten die normale werkende praktijken belemmeren
f) gericht zijnd op behoeften aan striktere opnamepraktijken en bewijsmateriaal gebaseerde procedures
g) aanpassend aan snel veranderende technologische voorsprong
h) omhoog houdend met het onderzoek en de Internet gedreven informatieoverstroming
i) verdragend de bedreiging van verslagcontroles die vaak de terugkeer van grote sommen geld met zich meebrengen
j) een stijgende spanning op persoonlijke en familieverhoudingen, of om meer beschikbaar te zijn of te houden werkend een adequate leverancier te blijven
k) om minder persoonlijke tijd voor oneself te nemen om nieuwe kracht te geven
en vele anderen die niet hier worden vermeld.
Het interne milieu van de arts is een gebied dat veel minder aandacht heeft gekregen, nog geloven wij om de belangrijkste bron van de meeste problemen te zijn die tot artsendoorsmelting bijdragen. Dit interne milieu bestaat grotendeels uit onbewuste geconditioneerde reacties dat vele artsen die met door hun leven worden gestempeld worden en dat tot maladaptive reacties later in het leven bijdraagt.
Door maladaptive, bedoelen wij om het even welke gedrags gemaakte keuzen die niet volledig worden gericht op en steunen de kernwaarden van dat individu. De waarden van de kern verwijst hier naar diep gehouden waarden dat elk van ons beste houdt. Sommigen hiervan omvatten een wens voor: integriteit, binnenvrede, gezondheid, liefde, vreugde, vervulling, zelfachting, zelf waard, zelfvertrouwen, tevredenheid, energie, vrijheid, overvloed enz.
De geconditioneerde reacties van artsen omvatten vaak dergelijke interne geloven en/of emoties zoals:
1. Ik kan geen zeggen niet wanneer ik aan wil.
2. Het proberen om in controle van mijn leven te zijn neemt teveel werk.
3. Ik vrees de universiteit.
4. Ik vrees ik kan worden vervolgd.
5. Mijn gevoel is enkel een last dat op mijn manier krijgt.
6. Ik moet unbearable het werk voorwaarden goedkeuren.
7. Ik ben een mislukking als ik een fout maak.
8. De behoeften van mijn patiënt zijn belangrijker dan mijn.
9. De behoeften van mijn familie zijn belangrijker dan mijn.
10. Ik laat neer mijn collega's als ik mijn behoeften eerst zette.
11. Zijn een goede arts betekent zelf-offerend zijnd.
12. Mijn behoeften zijn niet belangrijk.
13. Ik ben niet belangrijk.
Een dergelijke reeks onbewuste geconditioneerde reacties kan artsen opgesloten maken voelen, hulpeloos en disempowered totaal. Dit disempowerment is duidelijk op verscheidene niveaus. Op het individuele niveau wij waarnemen doorsmelting, hoge zelfmoordtarieven, substantiemisbruik en afhankelijkheid, seksueel uit acteren, immoreel gedrag enz. Verborgen meer zijn gevoel van ontoereikendheid, lage zelfwaarde, lage zelfachting, laag zelfbeeld, schuld, schande, een onvermogen om op anderen met hun gevoel te vertrouwen, zwakke vrees te verschijnen om vrees om anderen neer, en het meest het ergst allen, een vrees te laten om zijn te weten gekomen.
Systemisch, van medische school aan praktizerende specialist, kweekt dit disempowerment een cultuur bevorderend een betekenis van paranoia, vervreemding, isolatie, vrees voor mislukking, tendens voor hoog zelfoffer, lage zelfeerbied, cynisme, vrees voor berisping, ontkenning van persoonlijk gevoel en uiteindelijk ontkenning van zelf.
Samenvattend brengt dit een breekbaar en ziekelijk gezondheidszorgsysteem op. Het hopen om dit probleem te rectificeren dat wij ons bij het machtigen van artsen hebben geconcentreerd; dat is, helpend hen maladaptive onbewuste geconditioneerde reacties op externe uitdagingen met keuzen vervangen die door de interne wijsheid van hun kernwaarden worden gemotiveerd.
Om dit uit te voeren wordt het noodzakelijk om aan het doel van de Waarden van de Kern in ons leven eerst te herinneren. De Waarden van de kern zijn die interne het voelen ervaringen dat wij de meesten taxeren, die wij instinctief weten en die als "vastgestelde punten" vertellend ons dienst doen al dan niet wij op cursus naar ons succes zijn. Met andere woorden moeten wij niet worden verteld wat voor ons goed is, reeds het weten wij.
Natuurlijk schijnen sommigen van ons te vergeten, waarom? Goed, omdat wij hebben verkozen te leven ons leven dat door de maladaptive geconditioneerde vroeger vermelde reacties wordt geleid, die uit vrees grotendeels gestempeld werden. Kan zich bijvoorbeeld, u offerend één of meer van uw kernwaarden als resultaat van vreselijk, of traumatisch wat, ervaring herinneren? Hoe die ervaring uw capaciteit heeft beïnvloed om die kernwaarden die volgen die gebeurtenis opnieuw te beweren? Aangezien u kunt erkennen, zodra een kernwaarde door gebaseerde vrees is gedevalueerd stempelend schijnt het ondergronds te gaan, slechts als ervaring opnieuw te verschijnen om te voelen emotioneel of fysisch beklemtoond. Namelijk compromitteert uw lichaam zichdat u eraan herinnert die dat u bent een kernwaarde compromitteren, wat uiteindelijk betekent u en alles u om in uw leven hebt geprobeerd te verwezenlijken. Zo hoe bewegen worden wij ons terug in groepering met onze volledige kernwaarden en gemachtigd?
Onze benadering, die wij het Proces (TM) van de Resonantie van de Mening roepen, brengt met zich mee bekijkend de paradox die zich voordoet wanneer wij twee vragen betreffende een bepaalde maladaptive geconditioneerde reactie bekijken:
1) Wat is deze geconditioneerde reactie doend op mijn leven? en
2) Wat is het doel van deze geconditioneerde reactie voor mijn leven?
De paradox onthult vaak een unconsciously gehouden "defecte logica" of "lig" over het doel van de geconditioneerde reactie. Vaak keurt het individu deze "leugen" zonder vraag goed en bezwijkt daardoor aan de geconditioneerde reactie op een reflexmanier. Dit verzendt hen uit groepering met hun kernwaarden en in een staat van zwaar zelf-compromis. Eens erkent een individu de "leugen", zijn zij met het proces om het, evenals met de maladaptive geconditioneerde reactie, van hun leven vrij te geven begonnen.
Wat volgt is een spontane herwaardering van de mening en het lichaam van dat individueel met belangrijke kernwaarden. Deze verschuiving is direct, tastbaar en als terugkeer van essentiële energie naar het lichaam en de mening, gevoel van binnenvrede, vreugde, drijfvermogen, energie, duidelijkheid, nadrukvervulling, en betekenis van volledigheid ervaren.
Wij beschrijven een toepassing van het Proces (TM) van de Resonantie van de Mening op het negatieve geloof "ik geen niet kan zeggen wanneer ik aan" wil. Wij beginnen door het "doel" te bekijken van het goedkeuren van dit geloof, en het gaat iets als dit:
Goedkeurend kan ik zeggen niet geen wanneer ik wil aan zodat is,
Ik kan aan mijn patiënten beschikbaar zijn wanneer zij me vereisen, zodat,
Ik kan mijn plicht als goede en gevende arts doen, zodat,
Ik kan binnen mij gelukkig en goed voelen, zodat,
Ik kan bij vrede en als een waardige persoon voelen, zodat,
Ik kan vervuld voelen en mijn levenskwaliteit zal verbeteren.
Wij bekijken dan wat het geloof eigenlijk aan het individu doet, en het gaat iets als dit:
Goedkeurend kan ik geen zeggen niet wanneer ik aan wil,
Maakt me gevoel dat aan mijn patiënten wordt verslaafd, daardoor,
Het maakt me gevoel opgesloten, hulpeloos, gefrustreerd en boos, daardoor,
Het maakt me van mijn patiënten en mijn werk niet houden, daardoor,
Het maakt me aandachtig en nauwgezet minder, daardoor,
Het maakt me minder van een gevende persoon en een arts, daardoor,
Het maakt me beschaamde gevoelsingenuine, schuldig, daardoor,
Het maakt me gevoel laag zelfrespect en laag zelf-met een waarde van, daardoor,
Het maakt me als een lousy arts en een lousy menselijk wezen voelen, daardoor,
Het maakt me bang om zijn te weten gekomen, daardoor,
Het beweegt me ertoe om dit gevoel in alcohol te begraven, drugs en/of leidt me tot zelfmoord.
Samenvattend deze twee scenario's merken wij op dat wij twee verschillende en tegenstrijdige conclusies over het geloof hebben genomen "ik geen niet kan zeggen wanneer ik aan", d.w.z. wil
1. Het is doel schijnt te zijn zijn levenskwaliteit te verbeteren, maar wat het eigenlijk schijnt om te doen is,
2. Vernietig één en zijn leven.
Duidelijk niet kunnen deze tegenstrijdige resultaten gelijktijdig waar zijn. Aangezien men zijn daadwerkelijke ervaring om op negatieve overtuiging één te houden bekijkt realiseert dat (1) hierboven duidelijk niet waar is alhoewel unconsciously zij hebben geleefd alsof het waar was. In feite verkiest één om aan hen selves over het geloof te liggen als zij om aanvaarden verkiezen te blijven dat (1) eerder dan (2) de waarheid over het geloof is.
Wanneer men aan deze totstandbrenging kan komen toen wordt het een eenvoudige zaak van het gaan diep binnen de kern van degenen zelf en het verzoeken om dat de leugen (d.w.z. conclusie (1) hierboven) en de overtuiging zelf van hun leven "voor altijd wordt gezuiverd". Dit wordt gevolgd door een eenvoudige bewering, van de kern van die persoon zelf hun wens om van een plaats te leven van het zijn in volledige controle van het leven van degenen van dan.
Wat is beschreven is een kort voorbeeld van het Proces van de Resonantie van de Mening? en het moet de lezer een overzicht van de grondbeginselen van het proces geven. Aangezien de situatie van elk individu lichtjes verschillend is brengt dit vaak lichte persoonlijke wijzigingen in zijn uitwerking met zich mee.
CopyrightÃ?Æ'ââ"¬Å¡Ã?â??Ã"© 2005, Arrizza Performance Coaching Inc.,
Alle Voorgebe*houde Rechten
Dr. Nick Arrizza is Stichter & Voorzitter van Arrizza Performance Coaching Inc., de Organisatorische Bus van de Psychiater, van de Beroeps, van de Uitvoerende macht & van het Leven, de Deskundige van de Spanning, Onderzoeker en Spreker. Hij ontvangt een aan de gang zijnde reeks Internationale Teleconferenties bij het helpen om Artsen te machtigen die Spanning behandelen. Zijn Website kan worden gevonden bij: http://www.telecoaching4u.com
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Hot Mp3 Download» iSoftwareTV
» Unlimted Games Downloads
» All PSP Games Downloads
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
