Het opgeven van de kaap
„Ik vind het interesserend dat de eigenlijke kaap die ik heb geprobeerd om gebruiken om te vliegen, het aan de grond gezet hield me.“ zo zwaar werd --Beek Noel
Één dag rende ik rond stad, boodschap aan boodschap, opdracht aan opdracht. Toen ik bij mijn huis ophield om een paar documenten te grijpen, belde de telefoon. Het was een beste vriend, zodat hakte ik tien minuten uit om hem over het koortsachtige tempo te vertellen ik in de afgelopen vierentwintig uren had geleid.
De nacht alvorens er een blizzard was geweest volledig-Wisconsin en ik had uitgegaan om de sneeuw van mijn oude rosebush zodat takken te schudden zou niet onder het gewicht barsten. Terwijl het doen van dit, hoorde ik een geknettergeluid. Omhoog kijkend, zag ik verscheidene vonken ontspruitend uit van de boom van een buur. Een draad, die neer met sneeuw wordt gewogen, blies tegen een vork in de oude eik. Het realiseren van dit was waarschijnlijk een brandgevaar ik het brandweerkorps riep. Het brandweerkorps vroeg me om het elektrische bedrijf te roepen. Ik. De vrouw op het andere daar bovengenoemde eind was verlaten noodsituaties en juiste toe te schrijven aan het onweer.
„Maar wat over mijn vlammende boom?“ Ik vroeg.
„Goed, kunnen wij niet aan het krijgen tot wij de stroomuitvallen bevestigen. Zou u letten op houdend enkel een oog op het?“
„ik veronderstel niet,“ ik antwoordde alvorens de telefoon omhoog te hangen.
Zo maakte ik een voorlopig bed dichtbij het venster gebruikend een paar bankhoofdkussens en opstelling mijn „boom stakeout.“ Terwijl ik op deze dertig-voet boomritselen let en vonk, realiseer ik als de boom moest neer verpletteren, zou het door ons dak gaan. Het realiseren van dit zou een ramp kunnen zijn, sleepte ik boven mee om mijn echtgenoot en dochter te redden die gezond beide slaap waren.
Ik stopte hem, duwde hem, en definitief awoke hem van zijn sluimer om hem het verhaal van de vonken-boom te vertellen. Mijn echtgenoot die bij me door zijn één wordt gestaard - half - opende oog. Het is duidelijk hij wil niet zich beneden bewegen en is meer betrokken met zijn slaap dan zijn veiligheid. Gelukkig, na weinig die, overreedde ik hem om me bij me in mijn boom -boom-stakeout aan te sluiten port. Ik redde toen Samantha van haar voederbak; zij was tegelijkertijd oud over acht-maanden.
Wij namen onze toppositie en Andy maakte een langer voorlopig bed voor hem aan slaap. Vastbesloten om de boom niet uit het oog te verliezen, probeerde ik wakker te blijven. Ondanks mijn beste burger-horloge poging, viel ik in slaap. Samantha ook, veilig geplooid tussen mijn echtgenoot en me.
I awoke rond twee die ochtend. Ik keek uit het venster. De boom was nog daar. Andy was nog daar. Samantha, echter, was niet. Ik schudde Andy schouder. „Waar Sammy?“ is
„ik ben niet zeker,“ hij antwoordde, schuddend wakker.
Zo begonnen wij met ons onderzoek. Samantha was net met de het rollen fase begonnen en door drie ruimten gerold en was op haar manier, volledige snelheid, aan de keuken. Nestvogel haar in mijn wapens, hervatte ik mijn plaats in ons leven-ruimte-kamp.
Samantha wekte twee zeer korte uren later met een schreeuw als dat van een olifantsverbinding. Het kennen van dit was waarschijnlijk één van haar chronische oorbesmettingen, stuiterde ik in actie met mijn het cooing en geknuffelroutine. Ik begon de uren te tellen tot de kliniek zou openen. Er waren vier uren tussen de kliniek, en een antibioticum, en me.
Na slapeloos, schreeuw-gevuld, hadden vier uren overgegaan, en het snelle scheppen van de sneeuw om de auto weg te gaan, stelde ik Samantha aan de kliniek in werking. Daar, werd mijn verdenking van een oorbesmetting bevestigd. Dan was het weg aan de apotheek. Dan was het terug naar het huis. Die ochtend was een vraag gekomen uit de bosbouwdienst. Zij zouden uit komen om een blik bij de boom te nemen en gewild ervoor zorgen naar huis was ik.
Dan was het weg aan mijn computerbureau waar ik Samantha op één been terwijl het beëindigen van een reclamecampagne met mijn één vrije hand in evenwicht bracht. Natuurlijk, was de campagne gepast bij die dag van de fotograaf. Om de campagne te leveren, zou ik 45 mijlen in een blizzard met een ziek kind, rond het programma van de bosbouwdienst moeten drijven.
In mijn stormloop om uiterste termijn te ontmoeten, vergat ik de advertentie aangezien ik haastig uit het huis. Zo had ik aan-dubbelrug. Aangezien ik het van mijn bureau trok, belde de telefoon. Het was een beste vriend vraagt die hoe mijn dag was gegaan. Ik informeerde hem over mijn avonturen met de boom, de bosbouwdienst, de kliniek, en de campagne.
„Het is altijd iets,“ hij zei in een zachte stem. Hoewel ik niet hem kon zien, wist ik hij glimlachte.
„Wat u?“ betekenen Ik had gevraagd.
„Toen ik riep leidde het uw kat op, begon vorige week een nieuw boek, en keurde een nieuwe campagne goed. De week vóór dat maakte het eigengemaakte eetbare klei die met Sammy, het schilderen lessen geeft, en de aanvang van een roman terwijl re-wallpapering de keuken. Waarom u bent die dit veel?“ doen
„Goed,“ ik pauzeerde. „I? um?“
„Ja?“
„ik doe niet dat veel,“ ik meekly zei.
„U gaat met dat gaan?“ hij vroeg opnieuw. Ik bleef stil. Dan zei mijn beste vriend vier woorden die een gift waren: „Geef de kaap op.“
Kort na die dag, begon ik aan-doe enkel dat. In plaats van het proberen om alles en gelieve iedereen te verwezenlijken, begon ik me op wat te concentreren voor me en mijn familie belangrijk was. Ik begon te aanvaarden dat er nooit genoeg tijd aan-doet alles zal zijn zodat moeten wij doen wat belangrijk is. Wij moeten actie beslissen en voeren inzake welke kwesties.
Aangezien ik die kaap heb verworpen, ben ik veel minder beperkt geweest. Ik vind het interesserend dat de eigenlijke kaap die ik heb geprobeerd om gebruiken om te vliegen, het aan de grond gezet hield me zo zwaar werd. In plaats van het naleven „shoulds“ en „woulds“ dat verbindend mijn leven, ik van de wens leef om harmonie binnen mijn familie tot stand te brengen. Het is een grote te ontgroeien kaap.
Het deelnemend aan voetbal, maken schoonmaken, het koken, het naaien, het werken, partij-zichorganiseert, PTA, en het kerkkoor geen persoon beter dan wie drie activiteiten slechts zou kunnen doen. De maatschappij heeft ons die meer u hebt en meer u onderwezen, zal meer succesvol en vervuld u worden. De kansen zijn, in feite, dat de persoon belast met frequente activiteiten eerder zal afgetobd worden, gefrustreerd, of branden-uit.
Ik denk dit absoluut een gebied is waar het draaien terug naar grondbeginselen goed ons zou doen. Vandaag, wanneer het nemen van om het even welk besluit, overweeg de gedachte dat „minder meer.“ is
Uw Taak
Op welke manieren is u hebt geprobeerd aan-doet meer dan realistisch mogelijk terwijl nog gezond het blijven? Begin afwerpend de super-ouderkaap door van onrealistische verwachtingen terug te ontdoen. Probeer een lijst makend uit van al uw verantwoordelijkheden en verwachtingen. Dan veronderstel deze lijst geen uw, maar dat van een beste vriend was. Welk advies zou u haar voor het leiden van het evenwichtiger leven geven?
De beek Noel is de auteur van de Verandering Uw Uitdaging van het Leven: Een programma van Makeover van het Leven van 70 Dag voor Vrouwen. Haar uniek programma heeft duizenden vrouwen „makeover“ alle aspecten van hun leven geholpen. Leer meer in http://www.changeyourlifechallenge.com
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Run Your Car On Water» Recession Relief
» Advanced Automated Forex Trading
» Profit Lance
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
