De tweede komst in Albanië
Heilig met de Chinese groeipercentages van het BBP (7-8% jaarlijks in elk van de laatste 3 jaar) en Duitse inflatie (4%, onderaan van 32% in 1997, meestal toe te schrijven aan verhogingen van energie en huisvestingskosten), is het gemakkelijk om het Somalische recente verleden van Albanië te vergeten.
In 1997, na de instorting van een reeks politiek-gesanctioneerde piramideregelingen waarin één derde van de verarmde bevolking zijn povere het levensbesparingen verloor, geïmplodeerd Albanië. Menigte plunderde 700.000 kanonnen van de arsenalen van het leger en de politie en ging op een uitzinnigheid, in bloedige scènes vol met krijgsheren, misdaad, en dode 1500. Het nam 5% van het BBP aan recapitalize het wankelen van Albanië banken en het algemene BBP daalde door 7% dat jaar. Tijdens de twee voorafgaande jaren, is Albanië de IMF- affichejongen geweest (aangezien het opnieuw tegenwoordig is). Sinds Oktober 1991, heeft de Wereldbank 43 projecten in het land goedgekeurd, toegewijd bijna $570 miljoen en betaalde tweederden van zijn verplichtingen. Dit, exclusief $100 miljoen na de crisis van Kosovo van 1999 en $50 miljoen voor landbouwontwikkeling.
De Europese Investeringsbank (de EIB) hebben, EBRD, de EU, en het Pact van de Stabiliteit miljarden aan het gebied voor infrastructuur, misdaad het vechten, en de instellingsbouw projecten begaan. Albanië profiteerde van deze infusie en van een toekomstige Stabilisatie en Een Associatieovereenkomst met de EU (gelijkend op Macedonië en Kroatië). Maar toch als Chris Patten (de Commissaris verantwoordelijk voor hulp) zelf dat aan „The Economist wordt toegelaten“: De „capaciteit van de EU voor het maken van politieke beloften is indrukwekkender dan ons verledenverslag van het leveren van financiële hulp“. De hulp werd verknoeid en mired in het schadelijke bureaucratische infighting. De delegatie van de EU in Tirana werd onlangs betrokken bij „ernstige financiële onregelmatigheden“.
Het economische beeld (als algemeen bekend op de onbetrouwbare officiële statistieken moeten worden vertrouwd) is sinsdien gemengd.
Het begrotingstekort hangt rond 9% (gelijkaardig aan de verwoeste buur van Macedonië, van Albanië oorlog). De (zeer zacht en zeer op lange termijn) externe schuld is bij Nadir van 28% van het BBP (hoewel nog 150% van de uitvoer) en de dekking van deviezenreserves meer dan 4 maanden invoer. Dit wordt weerspiegeld in de (afkerige de uitvoer) stabiele wisselkoers lek. Maar de algemene openbare schuld is veel hoger (70%) en de binnenlandse component kan goed onhoudbaar zijn. De geldvoorraad brult nog (+12%), zijn de rentevoeten punishingly hoog (8% p.a.) hoewel in steile daling, en het BBP per hoofd is minder dan $1000. Het is nog één van de armste landen van Europa (vooral het zijn landelijk noorden). Het grootste deel van zijn groei van het BBP is in bouw en handel. De gezondheid en het onderwijs zijn vervallen en verslechterend. En de mensen stemmen met hun voeten (emigreer in droves) en portefeuilles (de economie is effectief dollarized).
Ontvangstbewijzen van de privatisering die verondersteld waren om openbare schuld af te lossen materialiseerden niet (hoewel er sommige opmerkelijke successen in 2000, met inbegrip van de voltooiing van de privatisering van land en van de belangrijke mijnbouwsector waren). Het negatieve gevoel naar opkomende economieën, de nabijheid van Albanië aan de dodende gebieden van Kosovo en van Macedonië, en de globale recessie maken dit vooruitzicht ontwijkender. Was het niet voor $500 miljoen in overschrijvingen van 20% van het aantal arbeidskrachten die in Griekenland en Italië aangewend zijn - Albanië in ontzettend Detroit zou geweest zijn. Geld van Albanese drugdealers, immigrantensmokkelaars, en andere smakeloze karakters nog filters binnen van Praag, Zürich, en de V.S. Deze ongeoorloofde - maar economisch essentieel - fondsen kunnen de voet van de overheid het slepen op de privatisering van de alomtegenwoordige Spaarbank (83% van alle stortingen, geen leningen, bezit 85% van alle schatkistpromessen, 2% netto terugkeer op gelijkheid) en zijn tegenzin verklaren om het stervende bankwezensysteem te reviseren en antiwitwassen van geldmaatregelen te bepalen. Het nam het verpletteren druk door ifi's om de overheid te dwingen om de zaken van het het pensioenplan van de Spaarbank in Albapost te verkopen, het lokale Postkantoor.
In de tussenliggende jaren, bracht Albanië zijn fiscale handeling samen (hoewel zijn belastingsbasis) nog minimaal is en beperkte zinvolle de informele gelezen economie (: georganiseerd misdaad), in het bijzonder door zijn tot nu toe omkoopbare en smokkelaar-geteisterde douanedienst dramatisch te verbeteren. Een collaterale registratie is geïntroduceerda en veel gedebatteerd faillissement en bemiddelings de wetten kunnen volgend jaar worden bepaald. Alles, van de verrichtingen van de Centrale Bank aan de uitvoerende takken wordt opgeknapt. Zij die in Albanië bleven zijn meer gestimuleerd dan zij in oud zijn geweest.
Maar de problemen zijn structureel. Albanië is onder de weinig landen in onze post-modern wereld die op landbouw (55%) eerder dan de industrie (24%), of de diensten vertrouwen (21%). Slechts 40% van de bevolking levend in steden en vrouwelijk analfabetisme bedraagt nog 24%. Het toerisme (vooral van de archeologische soort) is belovend. Maar er zijn minder dan 6 computers en 40 telefoons per 1000 burgers en minder dan 40% van de wegen zijn bedekt (Albanezen waren verboden om privé auto's tot 1985 te bezitten). FDI bedraagt een armetierige $50 miljoen per jaar en de hulp per hoofd heeft aan c. $160 sinds 1997 verdrievoudigd. De doordringende elektriciteitstekorten (ondanks de subsidies van de begrotingsdrainage van ingevoerde energie) belemmeren economische activiteit. Albanië was geschatte 100ste (van de 174) in de UNDP Menselijke Index en negentigste van de Ontwikkeling (van de 175) in het Rapport van het UNICEF over de Staat van de Kinderen van de Wereld (mortaliteit onder-vijf). Zijn buren rangschikten 55-73.
De isolationisterfenis van krankzinnige en paranoïde Enver Hoxha moet slechts gedeeltelijk beschuldigen. Het wanbeheer, de corruptie, de criminalisering van de maatschappij, en het stamverband zijn even schuldig in post-communistisch Albanië. Iedereen neemt steekpenningen - verrassend niet wanneer een hogere Minister minder dan $1000 per maand verdient (tien keer het gemiddelde salaris). Goed ontwikkeld, hoewel snel geërodeerde, sociaal (uitgebreide familie, dorp, stam) veiligheidsnet zorgt ervoor dat slechts 20% van de bevolking onder de officiële armoedelijn zijn. Maar deze uitgebreide banden zijn één van de redenen voor lokale werkloosheid (bijna 20% van het aantal arbeidskrachten) - de gastarbeiders (meestal familieleden) vormen meer dan 25% van aangewend die.
Met een jeugdige (32) Eerste minister (Ilir Meta, herkoos overweldigend dit jaar) die een econoom door beroep is, Albanië bereikt zijn buren. Zodra 1992 sloot aan het zich bij het onwaarschijnlijke (en tot nu toe ondoeltreffend) Pact van de Economische Samenwerking van de Zwarte Zee (met Griekenland, Turkije en… Azerbaijan en Armenië!) - welk momenteel voor het heropenen van de Rivier van Donau lobbyt. De Albanese goedkope uitvoer is concurrerend indien slechts vervoerd via rivier. Albanië ondertekende een reeks bilaterale akkoorden met Montenegro betreffende vervoer op de rivier Bojana en het Meer Skadar, gebruik van havens, onlangs de uitbreiding van spoorwegen en wegen, en de verordening van luchtvaartrechten. Ondanks het feit dat Macedonië (abnormaal voor geografische buren) niet een belangrijke handelspartner is, heeft Albanië positief aan alle Macedonische initiatieven voor economische/politieke integratie van het gebied geantwoord. Het is hier, in regionaal samenwerking en synergisme, dat de toekomst van Albanië rust. Indien het gebied weer eens in verminking en slechter verslechtert, zou Albanië onder vooral moeten lijden. Vandaar zijn verrassend verzoenende houding in de recente crisis in Macedonië. Het schijnt dat de Albanese politici wijselijk zich van „Groot Albanië“ aan bloeiende hebben beslist te bewegen.
Ongeveer de Auteur
SAM Vaknin is de auteur van „Kwaadaardige ZelfLiefde - Narcisme dat“ en „na de Regen opnieuw wordt bezocht - hoe het Westen het Oosten“ verloor. Hij is een kroniekschrijver in het Overzicht van „Midden-Europa“, Verenigde Internationale Pers (UPI) en ebookweb.org en de redacteur van geestelijke gezondheid en de Centrale Categorieën van Oost-Europa in de Open Folder, Suite101 en searcheurope.com. Tot onlangs, diende hij als Economische Adviseur aan de Regering van Macedonië.
Zijn website: http://samvak.tripod.com
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Run Your Car On Water» Recession Relief
» Advanced Automated Forex Trading
» Profit Lance
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
