Is het enkel hubris, of...?
In wat de Amerikanen houden van als oorlog op verschrikking te beschrijven, zijn er geen duidelijke winnaars geweest alhoewel het fysisch nu meer dan drie jaar is gegaan. Door de blikken van het, worstel tussen de Verenigde Staten van Amerika en zijn waargenomen vijand zal de Tweede Oorlog van de Wereld op zijn minst in termen van duur, als niets anders langer meegaan dan. Als zo, vertegenwoordigt het zeker een afschuwelijk scenario voor de planeet.
Wat centraal bij het conflict tussen de twee kanten ligt -- als, inderdaad, er een tweede kant aan het is -- is een totaal verkeerd beeld van andere. In de woorden van het boek voorhanden, zijn Moslims wereldwijd "besmet door haat voor de V.S." wegens zijn "steun voor Israël, Rusland, China, India, Algerije, Oezbekistan en anderen tegen Islamists; zijn bescherming van veelvoudige Moslim tyrannies; zijn inspanning om oliebeleid en tarifering te controleren; en zijn militaire activiteiten in Afghanistan, Irak, het Arabische Schiereiland en elders."
Aan de andere kant van de vergelijking zijn de Amerikanen, die bij het hebben van een simplistische kijk op de kwestie aandringen; hun leiding die zijn beste doet om het als wrok wereldwijd tegen de Amerikaanse levensstijl af te beelden die rond zich democratische vrijheden, burgerlijke vrijheden, het vermengen van geslachten, en scheiding van de kerk en de staat draait.
Terwijl het boek goed heeft doen erop wijzen dat de Amerikaanse waarneming verkeerd is, en dat het buitenlandse beleid is blundert van de situatie worden beschuldigd aangezien het zich vandaag bevindt, heeft het een soort kussen aan de Amerikaanse leiding door voor te stellen verstrekt dat het een fatuous mening neemt. Nochtans, zijn er velen een Moslim wie eerder sterk van mening zijn dat de inspanning van de Amerikaanse leiding om levensstijlwrok als basis van de gehele kwestie af te beelden meer heeft met politieke chicanery dan met eerlijke onschuld te doen. Het boek slaagt er niet in om met deze essentiële factor rekening te houden, maar dat, zonder twijfel, is niet het enige ding waarop het een discrete stilte heeft gehandhaafd.
Alvorens op dergelijke betwistbare kwesties zich te bewegen, is het in de geschiktheid van dingen om een snelle blik bij het boek raison d'etre en zijn auteur te hebben. Het boek is gebaseerd op al inzicht dat men inzake de kwestie kan hebben terwijl het behandelen van de massa van achtergrondinformatie en recentste intelligentie die deel van het leven bij het hoofdkwartier van de CIA uitmaakt.
De auteur leidde de Eenheid van de CIA ben Laden in de jaren '90 alvorens hij in 1999 werd verwijderd, en is sindsdien weggebleven van het kader wat betreft de oorlog van de V.S. op terrorisme. Met bijna twee decennia van blootstelling aan kwesties verwant met nationale veiligheid, Afghanistan en Zuid-Azige, is hij nog met de CIA, die het manuscript alvorens zijn publicatie met de voorwaarde dat doorlichtte toe te staan de auteur anoniem bleef. Vóór de recentste titel, had hij ook authored door de Ogen van Onze Vijanden: Oussama ben Laden, Radicale Islam en de Toekomst van Amerika. De twee titels vertegenwoordigen samen een zeldzaam geval dat van een dienende intelligentieambtenaar wordt toegestaan om op overheidsbeleid commentaar te geven; in feite, om van het hoogst kritiek te zijn.
Beklemtonend dat de hogere de intelligentieambtenaren van de V.S. veel vóór de 9/11 catastrofe kenden dat een "vluchtelingstrein in de Verenigde Staten" kwam, heeft hij dat de Amerikaanse leiders "genegeerde herhaalde waarschuwingen gedebatteerd en over het algemeen gedragen als wat zij zo klaarblijkelijk, de grootste generatie van Amerika -- van morele lafaards." zijn
Zonder het met zijn eigen verwijdering van de belangrijkste post van de CIA direct te verbinden, schrijft hij, "zorgden de de intelligentie communautaire leiders van de V.S. ervoor dat de meeste ambtenaren die de omvang van de bedreiging ben Laden erkenden vóór 11 September 2001 waren banished aan taalcursussen stelden, banen die geen bak op laden betrekking hebbend werk met zich meebrengen, of uitsloten van vergaderingen die zich een kans zouden kunnen veroorloven om intelligentie eerlijk voor te stellen."
Dit zijn sterke woorden, inderdaad, komend uit een dienende ambtenaar tegen zijn eigen werkgevers en de leiding van de V.S. bij groot. Nochtans, beschuldigt hij het allen op een gebrek aan visie, en een denkrichting die "carrières kunnen beschermen, maar doet weinig voor ons land." Alhoewel hij herhaaldelijk over de noodzaak om de vijand van "zijn standpunt te begrijpen en niet ons" heeft gesproken, de auteur het relevant op de een of andere manier vond om het gevoel onder bepaalde kwarten in de Moslimwereld te negeren dat meer dan hubris of een gebrek aan visie, het misschien een geval om waren een blind oog moedwillig te draaien. Toch is de grootste begunstigde van de 9/11 misdaad de overheid geweest van de V.S. die het als vergunning heeft gebruikt om bewapende frenzy op de Islamitische wereld los te laten.
Bovendien, de gehele wereld -- met inbegrip van zijn Islamitische component, jammer genoeg -- schuld het allen op Osama en al-Qaeda slechts, herhaalt slechts, omdat de V.S. dat zeggen. De V.S., van zijn kant, hebben flagrant geweigerd om om het even welk bewijsmateriaal te delen dat het eist om tegen de man en de organisatie te hebben. Waarom? Het boek vertelt ons dat niet.
Het geschil dat van de auteur de haat onder de Moslims "krijgs niet intellectueel" is is weerspiegelend van zijn eigen gebrek aan begrip in dit verband. Bijvoorbeeld, is het geen krijgsbenadering om het verleden van zowel Osama als Saddam Hussein te vragen die aaneenschakelingen aan de Amerikaanse intelligentiemachines hebben. Als zij dergelijke slechte karakters waren, de V.S. heel wat verklaren hebben betreffende zijn interactie met hen te doen. Bovendien, als ' Jihad ' een dergelijk anathema aan de V.S. is, waarom was bevordert het die die het concept allen door de jaren '80 toen het vereiste zeer de Moslimjeugd blindfolded om de Amerikaanse oorlog tegen de Sovjets te bestrijden?
Er zijn verscheidene andere ' intellectuele, niet krijgs ' vragen in de meningen van de Moslims, maar de Amerikanen hebben nooit gehinderd om hen te beantwoorden. Dat absoluut is hubris van de imperialistic orde.
Interessant, na een 250-pagina homily over Amerikaanse buitenlands beleidsrampen -- inclusief Irak en Afghanistan -- en de ontevredenheid van de auteur bij het, heeft hij geschetst wat denkt hij de toekomstige cursus van actie zou moeten zijn. In een notedop, wil hij de leiding zijn beleid van "lafheid mijden en verslaan en" ophouden ongerust makend over dergelijke idiocies zoals "internationale hoffelijkheid, beschaafde normen, en hoge morele normen." Dit, opnieuw, is een bezinning van keizerhubris de auteur waarduidelijk aan lijdt.
Alhoewel het boek een zuiver éénzijdige versie van de gehele episode is, zullen de lezers in de Islamitische wereld zich heel wat goed eigenlijk door de gehele tekst -- die doen gaan, door de manier, uit-van-contextcitaten van de heilige manuscripten omvat -- een realistisch inzicht in de koppige Amerikaanse denkrichting hebben; een denkrichting die weigert om de behoefte te erkennen te veranderen.
Keizer Hubris: Waarom het Westen de Oorlog op Verschrikking verliest, door Anoniem. Gepubliceerd door N.v. van Brassey.
De schrijver is een hogere Pakistaanse journalist, momenteel geassocieerd met grootst geef Engelstalige krant van het land, dagelijkse Dawn, als zijn Hulpredacteur door. Hij is gebaseerd in Karachi.
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Run Your Car On Water» Recession Relief
» Advanced Automated Forex Trading
» Profit Lance
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
