English version
German version
Spanish version
French version
Italian version
Portuguese / Brazilian version
Dutch version
Greek version
Russian version
Japanese version
Korean version
Simplified Chinese version
Traditional Chinese version
Hindi version
Czech version
Slovak version
Bulgarian version
 

De Ware Macht van Terrorisme

Zelf werkgelegenheid RSS Feed





Die van ons honderden mijlen van grond nul zaten gelijmd aan onze televisietoestellen met verschrikking en disbelief aangezien twee van de langste gebouwen in de wereld langzaam in een geweld van stof en dood desintegreerden.

Sinds die heldere ochtend van September in 2001, heeft niemand van ons het zelfde gevoeld. Ondergaand een onverwachte en brutale nationale verkrachting, huiverden wij bij onze eigen kwetsbaarheid en defenselessness.

In zorg, woede, en frustratie, verzamelden wij onze tattered waardigheid rond ons en deden herhaaldelijk de gelofte dat het nooit opnieuw zou gebeuren. Volgende tijd, zouden wij klaar zijn, zouden wij ons verdedigen, zouden wij onze betekenis van macht en invulnerability herwinnen. Wij trachten resoluut op de reis onze wereldbrandkast opnieuw te maken.

De veiligheid werd aangehaald bij luchthavens, grenscrossings, havens, bruggen, en kern producerende posten. De wetten werden overgegaan om burgerlijke vrijheden te verkorten die beter om uit te vechten om de Verenigde Staten te kwetsen. De actie werd uitgevoerd in Afghanistan om de terroristencellen te vinden en hun politieke verdedigers omver te werpen. De al lang bestaande overeenkomsten van de behandeling van de oorlogsgevangene werden afgeschaft in naam van nationale veiligheid. Irak was binnengevallen in een preventieve staking om de waarschijnlijkheid van toekomstige aanvallen op Amerikaanse grond te beperken.

Waar het sterke verlangen voor veiligheid ons heeft geleid?

Wij zijn de vijand geworden. In de wazige logica van het Akte van de Patriot of het etnische profileren bij luchthavens en grenzen, en de specious argumenten die de behandelingsprotocollen bij Abu Ghraib en de Baai van Guantanamo, heeft Amerika in de denkrichting van terrorisme gekocht.

Wanneer de individuen worden ontvoerd, psychologisch of fysisch misbruikt, gedreigd met pijn, verkracht, martel, of dood, worden zij angst aangejaagde shells van hun vroegere selves. Vaak, beginnen zij om zich met hun overweldigers, hun testamentneiging aan de verdraaide maar almachtige logica van hun onderdrukkers te identificeren. De gevangene wordt kapo en stelt meer brutality tentoon dan zijn meerderen. Dit is de ware prijs van terrorisme: de reactie het van zijn slachtoffers onthult.

Aangezien wij allemaal directe of indirecte slachtoffers van 911 zijn, moeten wij allen tegen de denkrichting bewaken die wij hebben verondersteld. Wij moeten over onze prioriteiten vragen. Is de betere veiligheid met een waarde van de prijs van het vernietigen van onze burgerrechten? Is de defensie tegen verschrikking met een waarde van de abdicatie van onze humanitaire en ethische ideals? Zullen wij aan de degradatie en de marteling van onze vijanden dalen om onze "superieure" manier van het leven te verdedigen?

De Verenigde Staten hebben altijd, geen kwestie hoe misleid of gehaat zijn tijdelijk beleid periodiek kan geweest zijn, bevonden als baken van vrijheid en billijkheid in een te vaak verslaafd en onrechtvaardige wereld. Het is dit baken, dit ideal, deze droom dat miljoenen Amerikaanse militairen, door veelvoudige oorlogen over meer dan 200 jaar, hebben gevochten en voor gestorven. Het is te kostbaar om door een zelfmoordbom of gekaapte vliegtuigen worden uitgewist die in gebouwen vliegen. Het zal trillen en zal sterven slechts wanneer de waarden het vertegenwoordigt niet meer bestaan.

Het is in gevaar gebracht vóór: bij het ontslaan van Washington, de interne uitbarstingen van de Burgeroorlog, de geformaliseerde instelling van de slavernij, de vernietiging van Inheemse Amerikaanse culturen, de beslaglegging van Panama, machinations van McCarthyism, het laten vallen van de atoombom. Op de een of andere manier, kon de damevrijheid weg bestrooien en de inspiratie en de visie heroveren die zij aan de wereld heeft vertegenwoordigd.

Nu staat zij nog voor haar grootste uitdaging: overleven intact in een heersend klimaat van vrees. Er zijn voordien oorlogen geweest waar teveel jonge mensen vóór hun tijd stierven. Dit keer, de gestoorde slaap van de waakzame, heeft omzichtige militair in zijn bivouac zich in de slaapkamer van suburbia bewogen. Wij niet meer voelen veilig, kwellend over de kwetsbaarheid van onze kinderen en gehouden van degenen. Wij letten op de de draai verschillende kleuren van het gevaarsalarm en weten dat ooit, ergens, een andere staking zal komen.

De lange erfenis van openheid, persoonlijke vrijheden, terughoudendheid, onschuld tot schuld wordt bewezen voorbij een schaduw van een twijfel, en de bereidheid om die rechten op de dood te verdedigen, heeft in murk van veiligheid boven vrijheid, het leven boven ideals, en apathie boven betrokkenheid opgelost. Wij vallen elkaars privacy als mechanisme van defensie binnen. Wij misbruiken en vernederen onze gevangenen in naam van het verhinderen van hun toekomstige misbruik en vernedering van ons. Wij breiden onze "geen vlieg" lijsten aan dicht uit die gouden deur traditioneel-openen. Wij sluiten onze grenzen tenzij een terrorist onder de vermoeide, slechte massa's sluimert.

Een post-911-wereld zal nooit zoals voordien zo onschuldig zijn, niet meer dan zouden de permanente veranderingen vervaardigd door de moord van President Kennedy of het bombarderen van de Haven van de Parel kunnen worden vermeden. De reactie op tragische, met afschuw vervullende gebeurtenissen is politiek onvermijdelijk, zowel persoonlijk als. Het is wanneer die reactie de basis voor belangrijke besluiten en kleuren hoe de wetten worden geïnterpreteerd wordt, wordt de ethiek afgedwongen, en de verhoudingen worden ontwikkeld dat wij terug stappen en onze diepgewortelde principes moeten bekijken en identificeren waar zij scheefgetrokken en vernietigd zijn geworden.

Het is wanneer wij de wereld door de ogen van zij bekijken die haten en ons bedreigen dat wij de ware macht van terrorisme zien: om ons niet te vernietigen maar ons te assimileren. Dat is wanneer de terroristen zullen weten dat zij echt hebben gewonnen.

Virginia Bola is een vergunning gegeven klinische psycholoog met diepe belangen in Sociale Psychologie en politiek. Zij heeft de therapeutische diensten meer dan 20 jaar uitgevoerd en de gevolgen van culturele krachten en werkgelegenheid voor het individu bestudeerd. De auteur van een interactief werkboek, de Wolf bij de Deur: Een Handboek van de Overleving van de Werkloosheid, en een maandelijkse ezine, de Rand van de Arbeider, kan zij bij http://www.virginiabola.com worden bereikt

Artikel Bron: Messaggiamo.Com

Translation by Google Translator





Related:

» Run Your Car On Water
» Recession Relief
» Advanced Automated Forex Trading
» Profit Lance


Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!

Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!

Add to Google RSS Feed See our mobile site See our desktop site Follow us on Twitter!

Dien uw artikelen te Messaggiamo.Com Directory

Categorieën


Copyright 2006-2011 Messaggiamo.Com - Sitemap - Privacy - Webmaster verzenden van artikelen naar Messaggiamo.Com Directory [0.01]
Hosting by webhosting24.com
Dedicated servers sponsored by server24.eu