English version
German version
Spanish version
French version
Italian version
Portuguese / Brazilian version
Dutch version
Greek version
Russian version
Japanese version
Korean version
Simplified Chinese version
Traditional Chinese version
Hindi version
Czech version
Slovak version
Bulgarian version
 

Enkel Oorlog

Zelf werkgelegenheid RSS Feed





In een leeftijd van terrorisme, guerilla en totale oorlogvoering moet de middeleeuwse doctrine van enkel Oorlog worden opnieuw gedefinieerd. Voorts zouden de kwesties van legitimiteit, doeltreffendheid en ethiek niet moeten worden verward. De legitimiteit wordt verleend door instellingen. Niet zijn alle moreel gerechtvaardigde oorlogen, daarom, automatisch wettig. Vaak impliceert de efficiënte uitvoering van een slagplan immorele of zelfs onwettige handelingen.

Aangezien de internationale wet voorbij oude percepts van soevereiniteit evolueert, zou het het nieuwe denken over preventieve stakingen, rechten van de mensschendingen als casusbelli en rol moeten opnemen en status van internationale organisaties, insurgents en bevrijdingsbewegingen.

Maar toch onvermijdelijk, wat de "vormt rechtvaardigheid" hangt sterk van de culturele en sociale contexten, de verhalen, mores, en de waarden van disputants af. Aldus, kan men de deceivingly eenvoudige vraag beantwoorden niet: "Is deze oorlog een juiste oorlog?" - zonder eerst het vragen: "Volgens wie? In welke context? Door welke criteria? Gebaseerd op welke waarden? Tijdens welke periode in geschiedenis en waar?"

Zijnd lid van Westelijke Beschaving, hetzij door keus of door gebrek, wordt ons begrip van wat een juiste oorlog vormt cruciaal gebaseerd op onze verschuivende waarnemingen van het Westen.

Veronderstel een dorp van 220 inwoners. Het heeft één zwaar bewapende politieconstable die door twee licht uitgeruste medewerkers wordt geflankeerd. Hamlet wordt bezet door een bos van schurken die hun eigen families en, af en toe, hevig zweep uit bij hun buren lastig vallen. Deze delinquenten bespotten de autoriteiten en negeren hun besluiten en besluiten.

Maar toch de dorpsraad - de bron van legitimiteit - afval om constable te machtigen om de schurken waar te nemen en hen indien noodzakelijk weg te doen, door kracht van wapens. De oudsten zien geen dreigend of huidig gevaar voor hun lasten en zijn bang van potentiële escalatie de waarvan kwade resultaten belangrijker dan om het even wat konden ver zijn de misdadigers kunnen bereiken.

Incensed door dit laxity, constable - die slechts door enkele inwoners wordt gesteund - onderbrekingen in het huis van één van de ongehoordere misdadigers en verdrijft of doodt hem. Hij eist om preemptively en in zelf-defensie, aangezien misdadig gehandeld te hebben, lang in uitdagendheid van de wet, van plan was om zijn vertegenwoordigers aan te vallen.

Was het constable recht op de acteren manier hij om te doen?

Enerzijds, kan hij het leven gered hebben en een vuurzee verhinderen waarvan gevolgen kon voorspellen niemand. Enerzijds, door de bevelschriften van de dorpsraad en uitgedrukt te negeren zal van veel van denizens, heeft hij zich boven de wet, als zijn absolute tolk en enforcer geplaatst.

Wat is het grotere gevaar? Het wat betreft van een blind oog de prestaties van verbant en outcasts, waarbij steeds en insolent hen wordt teruggegeven die durven - of het acteren zouden unilateraal om zich tegen dergelijke pariahs, zo ondermijnen van de communale wettelijke stichting en, misschien leiden tot een chaotische situatie van "zijn juist" te verzetten kunnen? Met andere woorden, wanneer de ethiek en expedience strijdig zijn met wettigheid - die zou moeten heersen?

Ga de middeleeuwse doctrine van "enkel Oorlog in" (justumbellum, of, meer bepaald jus advertentiebellum), die door Heilige Augustine van Hippo (de vijfde eeuwadvertentie) wordt voorgelegd, Heilige Thomas Aquinas (1225-1274) in zijn "Summa Theologicae", Francisco de Vitoria (1548-1617), Francisco Suarez (1548-1617), Hugo Grotius (1583-1645) in zijn invloedrijk boekdeel "Jure Belli ac Pacis" ("op Rechten van Oorlog en Vrede", 1625), Samuel Pufendorf (1632-1704), Christian Wolff (1679-1754), en Emerich DE Vattel (1714-1767).

De moderne denkers omvatten Michael Walzer in "en Onrechtvaardige Oorlogen" (1977), Barrie Paskins en enkel Michael Dockrill in de "Ethiek van Oorlog" (1979), Richard Norman in "Ethiek, Moord, en Oorlog" (1995), Thomas Nagel in "Oorlog en Slachting", en Elizabeth Anscombe in "Oorlog en Moord".

Volgens de vertolking van de Katholieke Kerk van deze theorie, die door Bishop Wilton D. Gregory van de Conferentie van Verenigde Staten van Katholieke Bischoppen in zijn Brief aan President Bush op Irak, gedateerd 13 September..2002 wordt uiteengezet, is het gaan naar oorlog gerechtvaardigd als deze voorwaarden worden voldaan aan:

De "schade die door de aanvaller op de natie of de gemeenschap van naties [ is ] wordt opgelegd het duren, graf, en bepaald; alle andere middelen om een eind aan het te maken moeten onpraktisch of ondoeltreffend getoond te zijn om te zijn; er moeten ernstige perspectieven op succes zijn; het gebruik van wapens moet kwaden en geen wanorde veroorzaken ernstiger dan het te elimineren kwaad."

Een juiste oorlog is, daarom, een laatste redmiddel, alle andere vreedzame opties die van de conflictresolutie hebben uitgeput.

De Encyclopedie van Internet van Filosofie vat zo de doctrine samen:

De "principes van de rechtvaardigheid van oorlog worden algemeen gehouden om te zijn:

Het hebben van enkel oorzaak (vooral en, volgens het Handvest van de Verenigde Naties, uitsluitend, de zelf-defensie);

(Formeel) wordt verklaard door een juist gezag;

Het bezitten van een juiste bedoeling;

Het hebben van een redelijke kans op succes;

Het eind dat evenredig aan de gebruikte middelen."is

Maar toch vereist de evolutie van oorlogvoering - de uitvinding van kernwapens, de propagatie van totale oorlog, de ubiquiteit van guerilla en nationale bevrijdingsbewegingen, de totstandkoming van globale, grens-hoppen terroristenorganisaties, van totalitarian regimes, en schurk of ontbroken staten - dat deze principes worden gewijzigd door deze principes toe te voegen:

Dat het verklarende gezag een rechtmatig en democratisch verkozen overheid is.

Dat de oorlogsverklaring een weerspiegeling vormt van populair zal.

(De Uitbreiding van 3) de juiste bedoeling moet in enkel oorzaak handelen.

(Uitbreiding van 4)... of een redelijke kans om een vernietigende nederlaag te vermijden.

(Uitbreiding van 5) dat de resultaten van oorlog aan de resultaten van het behoud van vrede verkieslijk zijn.

Nog, verzwakt de doctrine van enkel oorlog, voorbij opgevat in Europa in era's, bij de randen. De rechten en de overeenkomstige plichten zijn slecht gedefinieerd of slecht gecombineerd. Wat wettelijk is is niet altijd moreel en wat wettig is is niet onveranderlijk wettelijk. Het politieke realisme en het quasi-godsdienstige idealisme zitten ongemakkelijk binnen het zelfde conceptuele kader. De normen zijn vaag en betwistbaar terwijl de gebruikelijke wet slechts gedeeltelijk in de traditie wordt ondergebracht (d.w.z., in verdragen, overeenkomsten en andere instrumenten, eveneens in het daadwerkelijke gedrag van staten).

De meest controversiële kwestie is, natuurlijk, wat "enkel oorzaak" vormt. De zelf-defensie, in zijn smalste betekenis (reactie te leiden en overweldigende bewapende agressie), is een gerechtvaardigde casusbelli. Maar wat over het gebruik van kracht aan (deontologically, consequentially, of ethisch):

Verhinder of verbeter een slow-motion of permanente humanitaire crisis;

Preempt een duidelijk en huidig gevaar van agressie ("vervroegde of preventieve zelf-defensie" tegen welke Grotius genoemd "direct gevaar");

Beveilig een veilig milieu voor dringende en onontbeerlijke humanitaire hulpacties;

Herstel democratie in de aangevallen staat ("regimeverandering");

Herstel openbare orde in de aangevallen staat;

Verhinder rechten van de mensschendingen of misdaden tegen het mensdom of schendingen van internationale wet door de aangevallen staat;

Houd de vrede ("behoud van de vredeverrichtingen") en dwing naleving van internationale of tweezijdige verdragen tussen de aanvaller en de aangevallen staat of de aangevallen staat en een derde af;

Onderdruk bewapende infiltratie, indirecte agressie, of burgerlijk geschil dat door de aangevallen staat wordt geholpen en wordt bijgestaan;

Eer zijn verplichtingen aan kader en verdragen van collectieve zelf-defensie;

Bescherm zijn burgers of burgers van een derde binnen de aangevallen staat;

Bescherm zijn bezit of activa die door een derde binnen de aangevallen staat wordt bezeten;

Antwoord aan een uitnodiging door de autoriteiten van de aangevallen staat - en met hun uitgedrukte toestemming - om militair binnen het grondgebied van de aangevallen staat tussenbeide te komen;

Reageer aan inbreuken tegen de eer van de natie of zijn economie.

Tenzij deze kwesties worden opgelost en vastgelegd, is het volledige gebouw van internationale wet de - en, specifieker, wet van oorlog - in gevaar om af te brokkelen. Het eigentijdse multilaterale regime bleek ontoereikend en onbekwaam volkerenmoord (Rwanda, Bosnia), verschrikking (in Afrika, Centraal Azië, en het Middenoosten), wapens van massavernietiging (Irak, India, Israël, Pakistan, Noord-Korea), en tirannie (in dozens leden van de Verenigde Naties) effectief om aan te pakken.

Dit feebleness die onvermijdelijk tot de heropleving wordt geleid van zou "is juiste" eenzijdigheid kunnen, zoals die, bijvoorbeeld, door de Verenigde Staten in plaatsen zo divers wordt gepraktizeerd zoals Grenada en Irak. Dit schadelijke en onheilspellende fenomeen wordt gekoppeld aan contempt naar en verdenking van internationale organisaties, verdragen, instellingen, ondernemingen, en de heersende consensuele orde.

In een eenpolige wereld, vertrouwend op één enkele grootmacht voor zijn veiligheid, kon de afschaffing van de regels van het spel tot chaotische en dodelijke anarchy met een massa "opstanden" tegen het optredende Amerikaanse Imperium leiden. De internationale wet - het formalisme van "natuurlijke wet" - is slechts één van vele concurrerende universele en missionary waardesystemen. Militante Islam is een andere. Het Westen moet de eerstgenoemden goedkeuren om zich tegen de laatstgenoemden te verzetten.

Ongeveer de Auteur

SAM Vaknin is de auteur van Kwaadaardige Zelfliefde - Narcissism die en na de Regen opnieuw wordt bezocht - hoe het Westen het Oosten verloor. Hij is een kroniekschrijver voor het Overzicht van Midden-Europa, PopMatters, en eBookWeb, een Verenigde van de bedrijfs pers Internationale (UPI) Hogere Correspondent, en de redacteur van geestelijke gezondheid en de Centrale Categorieën van Oost-Europa in de Open Folder Bellaonline, en Suite101.

Tot onlangs, diende hij als Economische Adviseur aan de Regering van Macedonië.

De website van SAMS van het bezoek Bij http://samvak.tripod.com

palma@unet.com.mk

Artikel Bron: Messaggiamo.Com

Translation by Google Translator





Related:

» Run Your Car On Water
» Recession Relief
» Advanced Automated Forex Trading
» Profit Lance


Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!

Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!

Add to Google RSS Feed See our mobile site See our desktop site Follow us on Twitter!

Dien uw artikelen te Messaggiamo.Com Directory

Categorieën


Copyright 2006-2011 Messaggiamo.Com - Sitemap - Privacy - Webmaster verzenden van artikelen naar Messaggiamo.Com Directory [0.01]
Hosting by webhosting24.com
Dedicated servers sponsored by server24.eu