English version
German version
Spanish version
French version
Italian version
Portuguese / Brazilian version
Dutch version
Greek version
Russian version
Japanese version
Korean version
Simplified Chinese version
Traditional Chinese version
Hindi version
Czech version
Slovak version
Bulgarian version
 

Let op uw houding

Verbindingen RSS Feed





Zo vele restaurants besteden geld bij publiciteit en toen praktisch de jacht customes weg door de houding van de eigenaar. Het einde om te denken, tevreden, wie is werkelijk belangrijker, uw klanten, uw chef-kok of uw eigen kostenbesparingsideeën? Waar, moet u uw chef-kok gelukkig houden maar niet als hij weigert om te koken wat de klant en u wil, M. Restaurateur: welk goed is de besparing een paar centen hier of zelfs een dollar daar, als de klant nooit terugkeert?

Geen namen hier om schuldig, maar als u uw zelf erkent, u te beschermen zijn schuldig! Enkele ogenblikken geleden een vriend en ik had diner bij een restaurant dat ik had overgegaan. (Thankfully niet een cliënt.) Het was Frans en het scheen charmerend. De eigenaar begroette ons, zette ons bij een aardige lijst en wij keken rond. Op een Zaterdag nacht, was de plaats praktisch leeg.

Wij gaven tot opdracht en mijn voorgerecht was niet zo goed uitgevoerd aangezien ik tot het opdracht had gegeven. Niemand benaderde ons om te vragen hoe wij van diner hielden zodat hield ik stil en at het aangezien het duidelijke dingen niet liep regelmatig in de keuken of de eetkamer was. Na diner en over koffie, rookte ik een Gauloise, kwam de eigenaar (onderhand waren wij enige verlaten diners), vroeg langs of kon zich hij bij ons aansluiten en met ons gerookt. Ik vertelde hem over mijn voorgerecht dat niet goed uitgevoerd is en, aan mijn verbazing, zei hij, „het is genoeg gelukkig want u de chef-kok voor de nacht hebt weggegaan omdat hij u zou doden als hij hoorde u dat.“ zegt Ik vroeg, „wie belangrijker is, een klant of de chef-kok?“ en de eigenaar antwoordde, de „chef-kok, natuurlijk.“

Toen wij weggingen, vertelde ik mijn vriend als het restaurant meer dan zes maanden duurde, ik worden verbaasd. Goed, ging ik tegen ongeveer zes later weken over, en, u veronderstelde het, waren zij gesloten.

Een paar vroeger jaar ging ik een ander schijnbaar charmant restaurant over. Een vriend en ik zocht een plaats voor diner en besliste het te proberen. De eigenaar benaderde ons onmiddellijk, zette ons en verklaarde dat het restaurant net nog niet een alcoholische drankvergunning had geopend en gehad. Zo, goot hij een glas wijn voor iedereen kosteloos. Ik had een klein glas en wij bekeken het prix fixe menu. Onder de voorgerechten was vers fruit hoewel ik iets anders had. Met mijn voorgerecht dat ik om een ander glas wijn heb gevraagd. De eigenaar weigerde alhoewel 1) mijn vriend geen wijn bij allen had gehad en 2) dit waren kruikwijn en een glas kostte hem 25 centenbovenkanten.

Wij genoten van ons diner (het voedsel was goed) en lachten over de houding van de eigenaar. Toen tijd voor dessert, ik in plaats van de desserts zei, wilde ik het fruit dat onder ap- petizers wordt vermeld. Opnieuw, de geweigerde eigenaar, zeggend kon ik niet twee voorgerechten hebben. Ik was zo geërgerdh ik vertelde hem hij kende niets over het runnen van een restaurant en zou moeten niet zelfs in zaken zijn die mensen behandelt. Voor wrok gaf opdracht ik tot cake en at het niet toen, maar brak het met mijn vork zodat kon hij niet het opnieuw dienen. Met zijn houding, ben ik zeker hij zou hebben! P.S. Binnen een maand was hij, ook, uit zaken. Ik betwijfel hij zelfs tijd had om een alcoholische drankvergunning te krijgen. Zo hebben wij hier twee restauranthouders die niets over het tevredenstellen van klanten kenden. Waarom maakten zij gelijk gaan in zaken toen zij zo stuiver-wijs en pond-dwaas waren?

Één keer was ik in een bekende steakhouse. Ik gaf opdracht tot het lapje vlees en verklaarde dat ik slechts vlees eet wanneer het zeer goed uitgevoerd is. De „chef-kok zal het niet dat manier maken,“ de kelner bovengenoemd in een huff. Ik vroeg om aan de eigenaar te spreken en vroeg hem of hij over zijn diners genoegen bezorgd was. Hij zei ja, maar… en ik besliste niet om tot lapje vlees opdracht te geven en nooit terug te keren.

Als publiciteitsagent, ben ik vaak in een cliënt-restaurant geweest toen een kelner een kans aan een klant gelieve te missen, gewoonlijk omdat de kelner niet gaf. Ik zou onmiddellijk van mijn lijst, aan mijn cliënt toenemen spreken die kwesties zou rectificeren en diner gelukkig en waarschijnlijk zou terugkeren. De waarheid volledig, zou geen cliënt van mijn ooit als de voornoemde restauranthouders handelen.

Te vaak vergeten de restauranthouders dit de dienstzaken is en u gelieve uw klanten te moeten.

Miriam Silverberg is stichter en eigenaar van de Vennoten van Miriam Silverberg, een publiciteitsfirma in de Stad van New York en heeft uitgebreide ervaring werkend met restaurants. Zij kan bij silverbergm@iopener.net worden bereikt.

Artikel Bron: Messaggiamo.Com

Translation by Google Translator





Related:

» Home Made Power Plant
» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy


Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!

Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!

Add to Google RSS Feed See our mobile site See our desktop site Follow us on Twitter!

Dien uw artikelen te Messaggiamo.Com Directory

Categorieën


Copyright 2006-2011 Messaggiamo.Com - Sitemap - Privacy - Webmaster verzenden van artikelen naar Messaggiamo.Com Directory [0.01]
Hosting by webhosting24.com
Dedicated servers sponsored by server24.eu