Schuldig, Uw Eer: De Last van Schuld na een Zelfmoord
Schuldig, Uw Eer, fluister ik.
Hebben hebt u ooit zo afschuwelijk gedaan om het even wat dat u in een donkere kast voor de rest van uw leven zou verkiezen te verbergen dan iemand u deed het te weten komen? Hebt u ooit zo slecht gedaan iets dat zelfs herinnert wat u deed veroorzaakt u aan hyperventilate en schok?
Ik heb. Ik heb teveel fouten in mijn leven gemaakt. Ik zou beter moeten gedaan hebben.
Me soms voorzie ik bevindend vóór een rechter die een lange zwarte robe draagt, met mijn hoofd dat laag in schande hangt. Ik houd strak aan een grote doende zwellen zak.
De rechter met de lange zwarte robe zegt, "houd uw hoofd tot antwoord me. Wie u?"zijn
Ik beantwoord stil hem. "Ik ben een moeder, een vrouw, en een leraar."
"Was u een goede moeder?" de rechter vraagt. Ik merk op zijn ogen impatiently in mijn staren.
"Nr, Uw Eer," I- antwoord, dat mijn hoofd droevig schudt. "Ik was geen goede moeder."
De rechter zegt niets, zodat ga ik verder.
"Ik probeerde mijn beste, maar ik maakte teveel fouten. Ik bracht hen om u te tonen. Zij zijn allen in deze zak, "ik verklaar, spannend om de zak aan hem dichter te duwen zodat kan hij het beter zien.
De rechter bekijkt mijn zak en mompelt aan zich, "kijkt als deze hier geworden vrouw een ton bakstenen."
Dan, zucht hij en zegt, "Hmmmm - hoe u?" pleit
"Schuldig, Uw Eer," ik fluister. "Schuldig."
De werkelijkheid is, echter, ik droeg dat reusachtige zak schuld met me van het ogenblik de ambtenaar me vertelde dat mijn tienerdochter, Arlyn, haar leven nam. Ik vond de grootste zak ik kon en het opende. Dan, wierp ik bakstenen van schuld in het, één voor één.
In de zak, plaatste ik bakstenen voor elk geheugen dat ik van de tijden heb gehad ik mijn stem aan mijn kinderen had opgeheven. Ik plaatste binnen meer bakstenen voor tijden ik hen voor het maken van kinderachtige fouten strafte.
Als slechts ik meer patiënt was geweest, -
In de zak, vulde ik bakstenen want elke keer ik te bezig het sorteren van documenten of het wassen van kleren was of het spreken op de telefoon om mijn kinderen, de kostbaarste mensen in mijn leven, mijn onverdeelde aandacht te geven.
Als slechts ik mijn prioriteiten recht had gehouden, -
In deze zak ook, voegde ik bakstenen voor geheugen van toe vaak toen ik om aan mijn kinderen met mijn hart er niet in was geslaagd te luisteren.
Als slechts ik wijzer was geweest, -
Nadat Arlyn stierf, liep ik rond het dragen van mijn zak schuld; het was een pijnlijke herinnering die sommige van mijn acties tot de depressie konden bijgedragen hebben die tot haar dood leidde. Ik trok niet de trekker die de hete dag van Augustus, maar ik voelde alsof ik.
Aan me, leverde de zelfmoord van Arlyn tastbaar bewijs dat ik in de belangrijkste opdracht van mijn leven - barend had ontbroken. Ik verdiende de rest van mijn leven moeten besteden rond trekkend een zware zak bakstenen.
Dit was bijna volledige turn-around van de houding die ik vóór de dood van Arlyn heb gehad. Voorafgaand aan 7 Augustus..1996, had ik vertrouwen in mij; Ik had de doelstellingen bereikt die ik heb geplaatst, zodat dacht ik ik het allen kende. Als there'd een spectakel van Misser Arrogance, ik de kroon zou gewonnen hebben.
Maar ik werd geklopt aan mijn knieën toen Arlyn stierf, en ik zou nooit me opnieuw lang bevinden. Om het even welke kroon op mijn hoofd was verbrijzeld.
Nadat Arlyn stierf, hield de wereld niet meer steek. Ik betwijfelde elk ding dat ik, mijn geloven, en mijn waarden ooit had geleerd. Bovenal, zag ik me als reusachtige mislukking in het leven.
Zo hier werd ik, het proberen om door elke dag te verwarren, verbonden aan deze reusachtige zware zak schuld dat ik niet kon en niet zou neerzetten.
Ughhh! Mijn zak bakstenen was zo zwaar: de bakstenen die alle fouten van mijn leven vertegenwoordigen waren zo zwaar dat I'd de hulp van een bulldozer vergt om het te bewegen, minstens.
De meeste bakstenen in de zak moesten met Arlyn doen: zonden van commissie en zonden van weglating. Arlyn had zich gedood, en de schuld die ik verbruikte me heb gevonden.
Elke dag nadat ik, tribune I'd bij de voet van de reusachtige lelijke lading ontwaakte en omhoog het bekeek. Zo veel aangezien ik het haatte, voelde ik verbonden met het. Ik bereikte en streek op en neer uit soms de zak met één hand, nooit latend met andere gaan. Het was MIJN.
Dag na dag, me daar bevond ik, die op mijn zakhoogtepunt houdt van bakstenen van schuld. De vrienden zouden de langs hun hoofden bij me lopen en schudden.
"Laat van uw schuld, Karyl gaan. Het is niet uw fout!" they'd zeg, vaak schuddend hun hoofden in afschuw.
"U verspilt uw leven," anderen zouden zeggen. "Arlyn zou u niet die zak willen rond voor altijd trekken."
Ik stemde uit hen. Welke Arlyn zou willen of niet zou willen waren niet van belang. Zij moest niet hier uit spreken.
Soms, probeert I'd om te verklaren hoeveel ik op de schuld moest houden, maar they'd debatteer luider. Zo toen, sloot ik mijn oren en wendde me af. Zij konden niet begrijpen.
En zo was het. Het leven ging voor die rond me, en ik was alleen. Behalve dat had ik mijn zak schuld om me te houden bedrijf.
Maar toen één dag, om geen bepaalde reden, bereikte ik in de zak en trok één van de bakstenen terug. Het was gedateerd 5 Juli, 1996. Het zei: Ik ging naar Duitsland, zodat moest ik hier geen zorg van Arlyn tijdens haar laatste maand van het leven nemen.
Ik dacht over het. Als ik hier was geweest, zou ik opgemerkt hebben dat iets met Arlyn verkeerd was?
Het is mogelijk ik zou hebben.
Tezelfdertijd is het waarschijnlijker dat ik om het even wat niet zou opgemerkt hebben.
Arlyn was een meester bij teleurstelling, schijnt het; She'd jarenlang verbergend haar pijn. Zo wat maakt me dat she'd plotseling is veranderd en transparant geloven geworden?
Mijn scheuren begonnen dan te vallen. Ik voelde warme scheuren die onderaan mijn wangen stromen. Zij waren voor Arlyn: Arlyn, mijn zacht klein meisje dat in haar eigen donkere wereld door iets voorbij haar capaciteit werd opgesloten te begrijpen.
Het kwetste zo slecht om zich te herinneren. Zo zo slecht.
Maar toen, begonnen de scheuren sneller te vallen, en zij voelden nog heter tegen mijn gezicht. Deze scheuren waren verschillend; zij voor me.
Ik, ook, werd opgesloten in mijn eigen donkere, eenzame wereld, rond trekkend deze zware lading van schuld. Ik, ook, werd door iets te complex voor te begrijpen me opgesloten.
Verdiende ik werkelijk het extra gewicht van de baksteen gedateerd 5 Juli..1996, enkel omdat ik naar Duitsland ging? Was I een vreselijke moeder omdat ik een vakantie nam ik waarvan jarenlang had gedroomd?
In mijn hart, wist ik dat ik geen Arlyn door op een vakantie te gaan had veronachtzaamd. In mijn hart, wist ik dat ik die extra baksteen niet toevoegend gewicht aan de overbelaste zak nodig had.
Maar kon ik om het uit te werpen dragen? Zou de wereld uiteenvallen als ik het uit de zak verwijderde?
Ik dacht een tijdje aangezien ik mijn overhandig de baksteen in werking stelde. Het voelde ruw, hard en koude.
Ja, had ik het nodig. Geen ik niet. Ja, had ik het nodig. Geen ik niet. Ja, had ik het nodig. Geen ik niet.
Tot slot plaatste ik ter plaatse de baksteen naast me, en wachtte. Ik hoorde geen luide neerstortingen van donder; de aarde onder me beefde niet.
Ik bekeek omhoog wordt getrokken de zak I?d. Het werkelijk niet keek verschillend. Ik probeerde om het te duwen; het voelde geen aansteker, maar ik wist het was. Ik had de lading enkel een klein beetje verlicht.
Ik deed een voorwaarts stap, en ik voelde een zachte windborstel mijn wang. Een vlinder flitted langs.
Citaat voor de dag:
De schuld is de bron van verdriet; ' tis ranselt het gebied, Th ' avenging gebied, dat ons erachter volgt met en steekt ~ Nicholas Rowe
Karyl Chastain Beal bij arlynsmom@cs.com
Moeder van Arlyn & Ron
Bescheiden student van de lessen van het leven die door de wind onder mijn vleugels worden opgeheven, Arlyn. 25 Januari..1978 - 7 Augustus..1996 Schrijver, leraar, reluctant_traveler
http://suicidememorialwall.com
http://suicidediscussionboard.com
Herdenkingshttp://virtual-memorials.com/servlet/ViewMemorials?memid=7461&pageno=1 van Aryn
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
