Een Onverwachte Brief
Het was een paar weken na Kerstmis, en ik bevond me door mijn brievenbus in de vestibule van het flatgebouw waar ik in Lexington leefde, Kentucky, dat een brief houdt die ik net had ontvangen. Het handschrift was niet vertrouwd en ook niet was het terugkeeradres, hoewel het afgestempeld Seattle, Washington, de zelfde plaats was waar Hannah Paulson om gebruikte te leven.
Vele jaren geleden toen ik een klein meisje dat op onze melkveehouderij in West- centraal Wisconsin groeit was, had Paulsons volgende deur aan ons geleefd. De twee landbouwbedrijven waren de enige woonplaatsen die op onze mijl-lange rek van geïsoleerde landweg worden gevestigd, en tijdens de zomer, reiste ik onderaan de heuvel een paar tijden per week om Hannah te bezoeken. Met haar haar dat in golven wordt die van haar voorhoofd en vriendelijk blauwe ogen terug worden geveegd geschikt die van achter draad-omrande bril fonkelen, droeg zij katoenen shirtwaist kleding in de zomer en een blauw-en-wit of roze-en-witte geruite schort.
Het gaan Hannah zien was het hoogtepunt van mijn de zomervakanties. Er waren enkel iets over Mevr. Paulson die me aan haar als de bijen trok die aan de wilde rozen groeiend rond haar grote, ouderwetse boerderij werden getrokken. Ik was nooit van mening dat het voor me eerder ongebruikelijk zou kunnen zijn genieten van bezoekend onze bejaarde buur, alhoewel er geen andere buren met kinderen voor me om waren te spelen met, en geen andere kinderen in mijn familie (mijn broer is eenentwintig jaar ouder dan me en mijn zuster is negentien jaar ouder).
Tijdens de zomer, Hannah en ik zou bloemen en schikken snijden omdat Mevr. Paulson hield van bloemen in haar huis te hebben. In andere tijden zou ik haar vinden werkend aan een project, als het leeghalen van de oude kippenkippenren, of het schilderen van de schuur, of het wieden van haar tuin. Geen kwestie welke Hannah deed, liet zij me altijd "helpen."
Op dagen toen het te heet om was buiten te zijn, zaten wij in de keuken van Mevr. Paulson's en aten eigengemaakte havermeelkoekjes. Hannah zou me over de boeken vragen ik las (ik hield van te lezen), en zij zou me over de boeken vertellen die zij had gehouden van om te lezen toen zij een klein meisje was.
Hannah en haar echtgenoot, Rekening, hadden in Seattle geleefd alvorens zij het landbouwbedrijf naast van ons kochten. Het landbouwbedrijf had behoord tot een verwant van theirs, en zij hadden in het land willen opnieuw leven. In één keer, hadden zij een landbouwbedrijf in Zuid-Dakota bezeten. Hannah was een kleuterschoolleraar geweest toen zij in Washington leefden, hoewel zij werd teruggetrokken tegen de tijd dat zij onze buren waren. Aangezien Paulsons ouder groeide en het landbouwbedrijf teveel voor hen werd om zorg van te nemen, beslisten zij zich terug naar de het westenkust te bewegen en regelden in Oregon. En toch aangezien ik de brief overwoog die ik bij mijn flat in Lexington net had ontvangen, ik nog kon niet uit voorstellen wie schrijven=zou= aan me van Seattle. Vooral aangezien ik het wist was het geen Hannah.
Ik nam boven de brief aan de flat om het te lezen. Ik ging zitten bij de keukenlijst, en binnen de envelop was één enkel blad van notadocument dat met elegant, spidery handschrift wordt behandeld. Ik keek bij de naam op de bodem maar erkende het niet, dan ging ik aan de bovenkant terug en begon te lezen -
"Dank u voor elk van uw vriendelijke woorden aan mijn zuster, Hannah Paulson. Ik weet wie niet u bent, maar u moet een speciale, prachtige verhouding met haar gehad hebben. Jammer genoeg, stierf Hannah de dag alvorens uw brief?"aankwam
Ik zat daar voor een paar overweldigde ogenblikken.
Hannah was dood? En zij had mijn brief niet gelezen?
U ziet, om wat inexplicable reden, een paar weken vóór Kerstmis ik door het sterkste gevoel werd overwonnen dat ik aan onze vroegere buur zou moeten schrijven en haar danken voor zo vriendelijk het zijn aan me toen ik een klein meisje was. Hoewel - langer overwoog ik het idee - belachelijker het om aan iemand scheen te schrijven had ik niet in ongeveer vijftien jaar net zien zeggen voor aardig het zijn aan me dank u toen ik een jong geitje was. Zo, hield ik vertellend ik niet moet op dit ogenblik doe het - dat ik het "kon morgen altijd doen."
Ik wist mijn moeder nog nu en dan brieven met Hannah ruilde, en toen ik definitief besloot het zeurderige gevoel niet ging weggaan, riep ik mijn moeder in Wisconsin, kreeg het adres van Hannah, schreef een brief en verzond het in een kaart van Kerstmis. Nadat ik de envelop postte, voelde ik een bepaalde betekenis van tevredenheid, alsof ik definitief een oude schuld had betaald.
Behalve dat nu was Hannah dood. En zij had mijn brief niet gelezen.
Zodra de schok een klein beetje verminderde, riep ik mijn moeder. En toen ik haar vertelde dat Hannah was gestorven, begonnen wij allebei te schreeuwen.
"Al die jaren toen ik kon geschreven hebben, maar ik niet," ik zei in een versperde stem. "En nu zal zij nooit -" het weten
Ik hoorde ruk Mom diepe sigh. "Oh, liefje, natuurlijk het Hannah wist. Bovendien, zij genoot zo veel van uw bezoeken aangezien u genoot van gaand haar zien."
Niets mijn bovengenoemde moeder maakte me zich beter voelt. Als slechts ik een vroeger week had geschreven. Of zelfs enkel een dag?
Twintig later jaar, kan ik nog niet helpen wensend dat Hannah mijn brief had kunnen lezen. Zij was één van de beste vrienden die ik ooit heb gehad, maar ik nooit vertelde haar wat haar vriendelijkheid aan een eenzaam klein meisje betekende die te spelen niemand hadden met.
Dan opnieuw, misschien was dat de grootste gift van Hannah aan me. Door mijn uitstel in het schrijven van één eenvoudige brief, leerde ik dat ik nooit tot morgen het vertellen zou moeten uitstellen mijn beste vrienden en gehouden van degenen hoe ik over hen voel. Niemand weet het, toch toen er niet meer tomorrows zou kunnen zijn.
******************
Ongeveer de Auteur
LeAnn R. is Ralph de auteur van het boek: Kerstmis in Dairyland (Ware Verhalen van een Landbouwbedrijf van Wisconsin). Deel de mening van Landelijke Route 2 en vier Kerstmis tijdens een eenvoudigere tijd. Klik hier om steekproefhoofdstukken en andere Landelijke Route 2 verhalen te lezen - http://ruralroute2.com
bigpines@ruralroute2.com
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
