English version
German version
Spanish version
French version
Italian version
Portuguese / Brazilian version
Dutch version
Greek version
Russian version
Japanese version
Korean version
Simplified Chinese version
Traditional Chinese version
Hindi version
Czech version
Slovak version
Bulgarian version
 

Een kritieke beoordeling van euthanasie

Juridische RSS Feed





De kwestie van of, namelijk, een mens het recht zou moeten hebben zijn leven weg te halen verleend pijn en lijdend hem hebben overwonnen is vandaag een zeer belangrijke vraag. Een verschillende manier om deze vraag te zetten is dit: „Indien een mens het recht heeft zijn leven weg te halen als hij om als menselijk wezen ophoudt te functioneren?“ Deze kwestie zou gelegd zijn aan rust had het niet dat het centraal bij wet, zeer belangrijke kwesties van gezondheid, en ethiek slaat. Het is een onderwerp dat, als niet behoorlijk gericht, sommige smerige gevolgen kan veroorzaken aan het leven van mensen en ongerechtvaardigd gevaar voor de stabiliteit van de maatschappij opleveren.

De huidige vraag draagt de verbazende naam „euthanasie“. Zij die denken dat een mens, bijvoorbeeld, het recht heeft zijn leven op de verklaarde voorwaarde weg te halen kunnen sommige belangrijke naar voren te brengen punten hebben. Maar toch zouden hun punten, op dichtere inspectie, kunnen beschouwd als te zijn openlijk subjectief, en, vandaar, casusdiscussie.

Een mens? oproepen hem John - het recht zou moeten hebben behoorlijk te functioneren en, in welke vorm, aan de collectieve beweging van het leven bij te dragen. Wanneer deze primaire functie wordt weggehaald, zou het moeten geen last aan mensen dicht bij hem of aan anderen bewerkstelligen die geen directe relatie aan hem dragen. Maar als zijn het vreselijke lijden anderen ertoe aanzet om veel van hun tijd in behandeld hem te leiden, dan zijn de vermenigvuldigende gevolgen reusachtig. De patiënt in kwestie lijdt streng en anderen in kwestie lijden emotioneel geestelijk en.

Overweeg de drie kinderen van John die met bekwame banen bezig geweest zijn. Hun respectieve bedrijvenprijs hen zoals essentieel naar het algemene succes van het bedrijf. Maar na de eindziekte van John, moeten zij veel tijd doorbrengen in het zorgen van voor hem. Men kan zien dat deze staat van zaak zwaar op de creatieve capaciteit John kinderen weegt. Het waarschijnlijkst, zou het hun emotionele en geestelijke gezondheid evenals hun respectieve financiële capaciteiten steken. Voorts als de kwesties van gezondheid in de maatschappij grotendeels door de staat worden gesteund, dan moet veel geld aan John worden besteed helpen zijn leven ondersteunen. In feite, zijn de morele basissen van deze acties in overeenstemming met de fundamentele principes van rechten van de mens. Indien de staat of John kinderen anders doen, kon men dat het beestachtige karakter het geweten, zo ook hartstocht redelijk debatteren had gecontroleerd. En dit zou een gevaarlijk precedent geplaatst hebben aangezien het gemak van het zelf-gecentreerde leven soms meer dan ver een hard het levenshoogtepunt van morele, wettelijke en logische waakzaamheid wordt getaxeerd. Het waarschijnlijkst, zouden anderen het moreel ontoereikende voorbeeld volgen dat door John kinderen of de staat wordt geplaatst; en in welke mate hun acties zouden kunnen worden gerechtvaardigd zouden zijn zeer moeilijk te schatten. In dit licht, het, is om een ongecompliceerd antwoord vóór of tegen euthanasie inderdaad, zeer hard naar voren te brengen.

Als één over de rol de hulpeloze geduldige spelen in euthanasie nadenkt, concurreren vele vragen voor selectie. Is John dodend in juiste emotioneel en de geestestoestand om zijn „medelevend“ te onderschrijven? Zijn zijn dichte relaties in overeenstemming met hem dat hij zouden moeten „compassionately“ sterven? Hoe kan één voldoende nagaan? bitter aangezien dit kan schijnen - dat John de dichte relaties niet hebben samengezworen om zijn leven te beëindigen om hun eigen (individuele) onevenredige spanningen te verlichten in het zorgen van voor hem? In het kort, op wie zou wanneer de dichtbije kwestie naar het einde van het leven van een persoon door een andere agent, hetzij een deskundige of een lamépersoon moeten worden vertrouwd verwijst? En zelfs als een medische deskundige, over het algemeen, euthanasie en het specifieke geval van John goedkeurt, hoe kon één de beweging veroorzakende om vrije euthanasie op het spel van om het even welk element van verdenking bepalen?

Het is in het confronteren van dergelijke vragen dat het moeilijk wordt om euthanasie op logische, wettelijke en morele gronden te rechtvaardigen alhoewel sommige specifieke instanties kunnen worden geëiste om euthanasie te rechtvaardigen. Voor, namelijk, het veronderstellen van de agent zelf John, beëindigde zijn leven door zijn het eigen doen en niet door enige agent, dan kan men, vrij snel besluiten, dat hij het juiste ding martelende pijn aan definitieve rust deed zetten.

De zorgvuldige gedachte giet sommige twijfels op de persoonlijke actie van John. Men kan, bijvoorbeeld vragen, of John in de juiste gemoedsgesteldheid voorafgaand aan het einde van zijn eigen leven was of of hij emotioneel stabiel was. En zeggen dat de voorwaarde van John onbelangrijk is om de juistheid of de onjuistheid van zijn actie te beoordelen kan dwaas zijn. Het leidt, door parallelle te redeneren, tot het zeggen dat individueel beste welke voorwaarde hij of zij binnen is en het enige voorrecht in het verbeteren van die voorwaarde heeft, of kent om het leven te verbeteren of het te eindigen. Maar dit geschil gaat tegen de grondbeginselen van het redeneren. Het is zuiver een persoonlijk geschil en zich legt niet aan een objectief nauwkeurig onderzoek vrij het van ruwe biases en morele schande voor.

Aangezien men kan verkiezen om aan zijn eigen leven te doen wat één tevredenstelt? wegens het subjectieve karakter van het binnenkomende leven? men kon eveneens beweren dat het niet zou moeten van belang zijn welk soort persoon het leven wil eindigen: een gekke of gezonde persoon, minder belangrijk of een volwassene, een idiot of een salie, etc. Vanuit dit gezichtspunt, kan men zien dat het vorige geschil ongefundeerd is. De abnormaliteit van om het even welke vorm zou niet moeten worden gesanctioneerd of overmatig worden bevorderd. Dat is waarom de mensen die de standaard menselijke regeling niet hebben vaak zoals hebben betredend de weg van grove fouten worden gezien en door aangewezen middelen moeten zonder mankeren worden verbeterd. Het gevaar wacht op de maatschappij als de abnormale personen of de voorbarige personen het persoonlijke recht worden verleend? niet vrijheid? om hun eigen leven, of de bemiddeling van agenten zelf of door weg te halen. Dit brengt aan het voorste gedeelte het punt dat de lijder, volgens een duidelijk geweten of geen samengestelde wilskracht, maar onder één of ander soort druk, of door om zijn/haar leven worden overreed te beëindigen of door/zelf te overreden handelde. De lijder, met andere woorden, had alle beschikbare opties niet bij zijn/haar verwijdering waarvan om de uiteindelijke rationele keus over de kwestie van medelevende dood te maken. Maar veronderstel alle beschikbare opties bij de verwijdering van de lijder waren, zou het nog niet moreel juist kunnen zijn om het leven te beëindigen aangezien een interventionistprocedure werd veroorzaakt.

Denk over het punt dat de moderne maatschappij van wetenschappelijk-technogical faciliteiten volledig is die heel wat verfijning aan de beweging van het leven hebben toegevoegd. Zou de levensgevaarlijke ziekte van een persoon kunstmatig kunnen worden gecontroleerd of worden gemanipuleerd door complexe machines of genetisch gebouwd medicijn te gebruiken. Eenvoudig kon het toepassen van de enkel verklaarde verfijning de levensgevaarlijke ziekte van een persoon definitief beëindigen. Het morele dilemma dat de euthanasie in deze betekenis bewerkstelligt wordt grotendeels verbonden met de kwestie om een voorwaarde te manipuleren die tot de dood van het slachtoffer leidt. Waarom niet zou de dood om, daardoor besluitend natuurlijk voor te komen moeten worden toegestaan dat gebeurde wat was een edele dood, een dood in waardigheid? Het schijnt duidelijk dat met deze betwistbare edele dood knoeien, door het artfully en kunstmatig te vergemakkelijken, niet in overeenstemming met het natuurlijke spel van menselijk fatsoen is. Het is een inspanning die bij de vooruitgang en de ontwikkeling van wetenschap en technologie kan laten doorschemeren; maar als de kwesties over het klonen moreel twijfelachtig zijn, daarom vrij kan een bedreiging voor de harmonisatie van het sociale leven, dan euthanasie op gelijkaardige wijze ondanks de wetenschappelijk-technologische creativiteit worden bekeken die in zijn gunst kan worden vooruitgegaan.

De euthanasie kan de proliferatie van allerlei experimenten over medicijn en medisch materiaal veroorzaken om de meest efficiënte middelen te rechtvaardigen om genademoord omhoog te bewegen. Dergelijke praktijken zullen niet van algemeen belang van de maatschappij dienen, voor de kwestie van bekendheid en winst kan belangrijker dan de kwestie van altruïsme zijn. Bijvoorbeeld, kan de medische deskundige niet in de ongecompliceerde baan in dienst nemen van het vergemakkelijken van zinvolle dood overeenkomstig de wens van de patiënt, door een handeling van goedkeuring, direct of onrechtstreeks. De bovengenoemde deskundige kan in niet aangegeven beweging veroorzakend meer geinteresseerd zijn van het testen van een medische theorie or/and de doeltreffendheid van een nieuwe drug op het slachtoffer. Zodra het succes op dit gebied wordt bevestigd, kan he/she dan blijven het ego en het verstand met meer proefneming op veel andere slachtoffers voeden.

De vraag, toen, zou definitief moeten worden geconfronteerd: Zouden de morele, logische en wettelijke kwesties de juistheid of de onjuistheid van euthanasie moeten oplossen? Of zou, medische en wetenschappelijk-technologische kwesties de juistheid of de onjuistheid van euthanasie moeten beslissen? Als wij door het tweede punt gaan, dan kunnen wij overtuigend debatteren dat het grotendeels van de evolutie van mensen in de huidige vorm de oorzaak is geweest. En als de kwestie van ethiek, wet en logica werd gemaakt om menselijke most likely evolutie te beslissen, dan zouden wij, niet onze huidige post in termen van vordering kunnen hebben bereiken. Maar wij behandelen essentiële kwesties over het leven en dood, en de kwestie van of de euthanasie juist of verkeerd is moet, onopgelost voor het heden, liggen. Misschien, aangezien er geen duidelijk antwoord aan deze vraag is, te hoeven de vraag zelf niet actueel zijn; noch zou het zich moeten verspreiden. Zij die euthanasie willen uitoefenen kunnen dan worden gecensureerd.

Ongeveer de Auteur

M. Stephen Ainsah-Mensah is een een Canadese Opvoeder, Adviseur van de Relaties van het Ras, een Schrijver, en een Communautaire Coördinator van Projecten. Hij heeft in diverse capaciteiten als instructeur op het post-secondary niveau in Bedrijfscursussen en de Vaardigheden van het Leven gewerkt. Momenteel, is hij het hoofd van de handan-Lilac Groep van het Onderwijs in China.

kamch22@yahoo.ca

Artikel Bron: Messaggiamo.Com

Translation by Google Translator





Related:

» Home Made Power Plant
» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy


Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!

Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!

Add to Google RSS Feed See our mobile site See our desktop site Follow us on Twitter!

Dien uw artikelen te Messaggiamo.Com Directory

Categorieën


Copyright 2006-2011 Messaggiamo.Com - Sitemap - Privacy - Webmaster verzenden van artikelen naar Messaggiamo.Com Directory [0.01]
Hosting by webhosting24.com
Dedicated servers sponsored by server24.eu