De Natuurlijke Wet van Slijtage
Ik ben goedkoop en trots van het.
Ik gebruik zorgvuldig en gebruik dingen opnieuw. Het pijnen me in het bijzonder aan voedselafval. Boeddhistisch/Katholiek in me wil een manier aan luchtbrug resterende rijst en veggies aan de Soedan vinden.
Ik ben één van die onaangename houseguests die achter u naar boven zullen gaan terwijl u uw schotels in uw eigen vloekgootsteen en draai van de tapkraan wast.
Jammer genoeg goedkoop is een groot woord, als vrolijk of liberaal, die ik niet kan meer gebruiken. Ik moet woorden van een minimalistische of Vrijwillige roepen Simplist en van het gebruik als frugal en verantwoordelijk in plaats van stingy. Ik hamster niet; I "re-doel". En ik leef in vrees om van het creëren van geen overvloed worden beschuldigd. Dat slechter dan wordt beschuldigd van het hebben van geen betekenis van humeur. Het is eigenlijk politiek correct voor me goedkoop te zijn. Ik kan enkel niet zeggen ik ben.
Ik ben frugal en eerbiedig van de middelen van de aarde. Ik ben enkel niet zeker ik bereid deel van een beweging ben uit te maken. Ja. De lage prijs is ism geworden; een beweging; een oorzaak. Welke groot is omdat dat betekent kunt u geld van het weg nu maken.
Nu zijn er tijdschriften zoals "Krant Tightwad" en het "Eenvoudige Leven". Twee grote publicaties die heel wat bomen gebruiken en tijd, energie besteden en het geld om te versterken wat uw moeder u altijd vertelde toen zij volgde u maakt het huis rond dat lichten uitdoet en schroot van zeep consolideert in nylon kousen.
Ik doe lichten uit en bewaar zeep, door de manier, maar ik houd niet daar op. Ik gebruik ook zakken Ziploc opnieuw. Ik verwerf geen dingen enkel omdat ik kan. Ik heb geen repugnance in het gebruiken van iets, een auto, een laag, of een CD die iemand anders gebruikte en vóór me taxeerde. Ik heb met dank een stuk van kleding van een meisje goedgekeurd toen zij in het geen meer kon passen. Waarom zou het van belang zijn dat ik geen gedeelde geschiedenis met de donor van sommige van mijn gebruikte andere goodies heb?
Ik ben geen pakrat maar ik werp geen ding weg enkel omdat ik het niet momenteel gebruik. Wat als ik iets dump en plotseling het twee jaar van nu nodig heb? Ik kan nog niet over het feit dat krijgen mijn echtgenoot een dure hogedrukpan voor twee bucks bij een garageverkoop verkocht. Zo wat als wij het niet in 5 jaar hadden gebruikt? Het deed hem geen kwaad bij al zitting stil en dustily op een hoogste plank. Lo en behold ik raakten een Macrobiotic fase een paar later jaren en daar was ik in een korrel en een op boon-gebaseerde levensstijl zonder een hogedrukpan.
Zo, ja, geloof ik in recycling en het opnieuw gebruiken maar ik ben een weinig hypocrite over het. Ik houd ook van van de hand doend geen dingen. Het bevindt zich aan reden dat opdat andere mensen recycleren ik wat materiaal aan de pool van het productgen moet teruggeven. Ik niet. Het probleem met dit is dat zelfs als ik veel geen meer verwerf ik een unidirectionele stijgende accumulatie van materiaal heb.
Dit is waar de Natuurlijke Wet van Slijtage binnen komt. De slijtage is yang aan yin van accumulatie.
Ik heb nooit deze wet in om het even welke boeken gevonden maar ik weet het bestaat. Hoe anders om het storende feit dat ik een favoriet te verklaren sweatshirt niet kan vinden dat ik heb gebruikt om 20 jaar geleden te hebben? Ik weet ik het niet weg wierp en het niet in de was geruïneerd werd. Zo waar is het? Goed, o.k., was het 20 jaar geleden en ik heb me 4 keer sindsdien bewogen maar het zou nog hier moeten zijn. Niet zou het moeten? Tenzij de Natuurlijke Wet van fairy van de Slijtage één nacht binnensloop en stil het behandelde.
Ik ben ook voor de laatste verscheidene jaren benieuwd geweest wat aan een bijzonder fabelachtig paar zonnebril gebeurde dat de zon werkelijk blokkeerde. Dit was een tijdspanne toen ik vlieg-viste (vraag niet). Met deze glazen kon u de vislijn eigenlijk zien geen kwestie hoe helder de dag. Ik verloor hen nooit. Één dag ging ik zoekend hen en zij waren niet daar. Poof. Gegaan.
Omdat ik nooit kon dragen om deze dingen weg te geven moesten zij enkel beetje bij beetje verdwijnen. Als het dode huidcellen afwerpen weg dagelijks of haar dat stil onderaan afvoerkanaal één follikel wervelt tegelijkertijd. U ziet hen nooit gaan. Maar toch ga zij. Geveegd zacht en unnoticeably uit mijn leven door de Natuurlijke Wet van Slijtage.
Mary Rosendale is de Stichter en trotse Mama van het Geconstrueerde Leven, de unieke Holistic Trainende dienst van het Leven die in Boeddhistische psychologie wortel wordt geschoten. Kom spel met haar en kielzog omhoog uit de Droom. Bezoek haar op het Web bij http://www.TheConstructedlife.com of controleer haar funky blog http://theconstructedlife.blogs.com/clear_and_present
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Rocket Spanish!» The Woman Men Adore...
» 500 Lovemaking Tips & Secrets
» All Types Of Wedding Speeches
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
