Pettiness van de speelplaats
Onlangs nam ik mijn twee kinderen aan een populair nieuw park in het gebied. Het is een mooie nieuwe speelplaats, al hout, dat in verschillende gebieden van spel voor verschillende leeftijdsgroepen wordt verdeeld. Het is prachtig eveneens voor me, aangezien mijn kinderen bij leeftijds aangewezen gebieden kunnen spelen en ik zien/met beiden kan tezelfdertijd interactie aangaan. Dit is wat tot het de favoriete speelplaats van onze volledige familie, een put maakt die voor veel andere families in het gebied.
Toen wij bij het park deze bepaalde dag aankwamen, was er daar slechts één andere familie. Het was uiterst heet, en ik vertelde slechts mijn jonge geitjes we'd voor een kleine hoeveelheid tijd kunnen blijven. Ik wilde hen uitputten een beetje, maar niet uit overgaan. Ik veronderstelde mijn normale plaats op een houten bank en regelde neer, wetend dat ik zien en zou kunnen horen wat mijn kinderen deden. Het duurde niet lang alvorens ik een probleem opmerkte.
Daar deze werkelijk keurige zetelschommeling die mijn dochter (4) houdt van binnen te slingeren. Zij had omhoog een standpunt ingenomen dat zich door de schommeling bevindt, die want het bewoners om is te eindigen wacht. Na 10 minuten, zag ik haar looppas voorbij me die "nr zegt, verlaat me alleen, wil ik niet" aan een kleiner kind spelen dat haar achtervolgde. Dit kleinere kind behoorde tot de bewoner van de schommeling. Die bewoner, was haar Moeder.
In de Moeders was de overlapping een zuigeling, ongeveer zes tot negen maanden oud. Er is het recht van de zuigelingsschommeling naast de rode stoelschommeling, maar de Moeder genoot van de stoelschommeling met de zuigeling in haar overlapping. Toen wij eerst waren aangekomen, dacht ik niet teveel over het. Ongebruikelijk, ja. Een probleem, nr. Tot nu toe.
Nu is deze Moeder schitterend bij mijn dochter, die vanaf haar dochter loopt, omdat de Moeder nog in de schommeling is wacht mijn dochter op. Everytime mijn dochter liep dichtbij de schommeling blijven op haar draai wachten, volgde dit andere kleine meisje haar. Haar Moeder wisselde haar glans tussen me en mijn dochter af, zodat stelde ik voor dat wij ergens anders spelen tot zij werden gedaan. Mijn dochter zei stevig "Geen". De Moeder draaide en bevestigde haar dood staart terug op me, alsof om te zeggen "welk soort ouder u?!" is. Ik antwoordde op mijn dochter "Die boete, maar u moet aardig aan het andere kleine meisje" zijn. Nu schitterde zij ook bij me. Ik kon niet enkel winnen.
Zij bevond zich daar, die haar draai wacht op de schommeling nog eens 5 minuten alvorens de Moeder al huffy kreeg, haar dochter door het wapen, greep en haar en de baby van aan een andere kant van het park sleepte. Nogmaals was zij schitterend bij me, zette het houden van haar ogen ons vast aangezien zij wegging. Het vervloeken bij me ben ik zeker. Ik verontschuldigde me aan haar, omdat duidelijk, zij we'd gedaan verkeerd iets dacht. Zij antwoordde niet, hield dat het kwaad bij ons, en het voortdurende lopen staart.
Ik wilde schreeuwen, maar greep ik in plaats daarvan mijn dochter, vertelde haar dat zij niet zo ruw aan het kleine meisje (toch dat wat de kleine meisjes, om grotere meisjes rond te volgen) zou moeten geweest zijn en haar zetten in de schommeling. Ik duwde haar ongeveer twee minuten, vroeg mijn zoon, en leidde aan de auto. Daar te worden, moesten wij andere Mom op de uitweg overgaan, zodat nogmaals verontschuldigde ik me, naïef denkend misschien had zij me niet de eerste keer gehoord.
Opnieuw, werd ik staar van dood en geen reactie.
In de auto, wilde mijn zoon weten wat was gebeurd. Ik was niet zelfs zeker. "Wat wij gedaane verkeerde waarom had was I zich verontschuldigt aan deze vreemde, bittere Moeder?" Ik dacht aan mij.
Dan kwam het antwoord aan me. Omdat ik een aardige persoon ben. Dat het, zuiver en eenvoudig. Ik houd niet van ziend andere verstoorde mensen.
Zo, vertelde ik mijn zoon (en dochter) dat wat de andere Moeder had gedaan verkeerd was. In plaats van het vragen van mijn dochter of she'd zoals een draai, of zelfs het richten van haar met eenvoudig "ik word niet gedaan nog sweetie, gaat het enkele ogenblikken" zijn zij enkel hield slingerend. Negerend haar, alsof zij niet bestond. Zij zette haar behoeften voor niet alleen haar andere childs, maar zij overtrad de hoofdwet van Motherhood; zij draaide haar terug op een ander kind. U doet enkel dat niet.
Ik vind niet persoonlijk zij op de schommeling bij allen zou moeten geweest zijn. Dat zodra wij aankwamen en mijn dochter over liep, zij zou moeten aangeboden hebben op te staan. Nochtans, enkel omdat dat wat ik zou gedaan hebben, niet dat betekent hoe iedereen zou moeten voelen of handelen. Dit gezegd zijnde bovengenoemd, zal ik niet in mijn overtuiging bewegen dat zij childishly handelde, niet alleen omdat zij mijn dochter in één of ander soort vriendschappelijke manier (na 20 minuten het wachten) niet richtte, maar door te schitteren en te pruilen hield zij dragend met. Schande op haar.
Een paar later dagen, wenste dit ik ik dingen verschillend had gedaan. Ik wenste dit ik Mom was genaderd en gevraagd of konden wij hebben de schommeling aanzetten. Ik wens dit ik me niet had verontschuldigd want iets geen die ik voel onze fout was. Maar bovenal, wens ik I'd nooit ontmoet haar en haar bitterheid.
De moraal van dit verhaal is, verwacht geen ouder om het juiste ding te doen, kunnen zij zo enkel egoïstisch zijn zoals kinderen. Misschien meer zo.
Amy Fleeman is een gehuwde Moeder van twee en een loyale maar overdreven ijverige brak. Amy is de mede-eigenaar van www.RaisingOurKids.com en geniet van delend haar adviezen en het levenservaringen met de plaatsbezoekers en de bulletinlezers.
Contacteer hem bij http://www.RaisingOurKids.com
?2005 - Alle Voorgebe*houde Rechten
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Water Car Pro» Muscle Gaining Secrets
» Winning Lotto Strategies
» Auctions PASS
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
