Wat wacht u op?
Zo, hebt u besloten dat u niet meer een "paar" bent, maar om welk reden ook, u en uw echtgenoot samen "omwille van de kinderen" heeft beslist te blijven.
Niet is dat wat de kinderen nodig hebben? Hebben zij niet de sterkte nodig van een twee ouderhuishouden in deze gekke maatschappij dat wij binnen leven? Hebben zij niet de emotionele verzekering nodig dat Mom EN de Papa samen zijn? Nietzij? Of zij?
Toen mijn ex en ik besliste te scheiden, besloten wij dat hij waarschijnlijk in het huis met de kinderen en I, voor hun belangen zou moeten leven. Wij boekten vooruitgang om geen dingen slechtere, gluiperig aangezien hij het ' enige dude ' ding buiten het nog huis deed, bij alle uren van de ochtend binnen te maken, hushed het maken vraag van zijn cellulaire telefoon, enz.
Ik dacht dat ik het beste ding voor de tegelijkertijd kinderen deed. Ik stond hem toe om te blijven, omdat ik niet hen door de emotionele omwenteling wilde zetten dat ik zeker was dat zij zouden moeten verdragen als ik hem uit schopte.
Iets gebeurde één nacht die mijn advies over dat gehele "samen blijvend voor de jonge geitjes" ding veranderde.
Wij hadden 's morgens één van onze gebruikelijke "besprekingen" bij ongeveer twee. Zoals gebruikelijk, werd het luid, en onze oudste dochter ontwaakte (zij was tien tegelijkertijd), kwam uit haar ruimte, en gezegd, "zal u einde twee het?! Ik kan me het meer bevinden niet!" Het was als een gloeilamp die omhoog in mijn hoofd wordt aangestoken, en dacht ik aan mij, "waarom wij dit doen? Waarom zetten wij deze kinderen door deze onzin? Zij zijn duidelijk niet in de beste emotionele plaats dat zij zouden kunnen zijn. Wij worden gedaan." Wanneer, ik, beneden ging en bij de keukenlijst zat. Ik dacht lang en hard over wat ik deed. Waarom stond I hem toe werkelijk om te blijven? Was het werkelijk voor de jonge geitjes? Of was het voor me? Was het wegens mijn vrees om ' alleen ' dat ik toegestaan mijn kinderen om getuigen aan te zijn te horen en te zijn dingen dat ik zij niet zou verkiezen? Was het wegens mijn vrees voor wat die schoppen hem uitbrengen zou?
Wat ook de reden is, moest ik ophouden denkend over wat het dat ik van bang was, was en begint te denken over enkel wat zijn aanwezigheid in het huis aan het emotionele welzijn van onze kinderen deed. Zij waren miserabel. Hij moest gaan, en dat was dat.
Het is mijn baan als hun moeder, absoluut bepaald dat te maken mijn kinderen, emotioneel, fysisch en geestelijk beschermd zijn terwijl zij onder mijn dak zijn. Zo, stond ik van die keukenlijst op, en liep veiligheidskopie die stairs. Hij bevond zich bij de bovenkant van de trap, bekijkend neer recht me. Ik bekeek omhoog hem en ik zei, "u moet gaan." Aan wat hij antwoordde, "ga? Ga waar? Waar u me verwacht dat gaat bij drie 's morgens?" Ik leidde onderaan stairs zoals ik zei, "ik terug geef niet waar u gaat, maar u moet uit dit huis vanavond zijn." Hij gaf goed me de gebruikelijke caveman reactie, ", als u wilt proberen om me te maken gaan, doorgaat." Maar ik werd voorbereid. Ik zei aan hem, "wij kunnen dit één van twee manieren doen. U kiest. Wij kunnen dit doen de gemakkelijke manier, waar u uw dingen, krijgt en de voordeur op uw eigen stoom opstapt, of wij kunnen dit doen de harde manier, waar u me flack geeft, en ik roep iemand who'll hulp u uit hier in de volgende 15 minuten, met of zonder uw materiaal bent. Het is uw vraag."
Zo, na ongeveer twee minuten, pakte hij wat in hij in duffel kon in zakken doen, de jonge geitjes, kuste en uit de voordeur liep. Onze oudste dochter, sloot de deur achter hem, en zei aan me aangezien zij, "god zij dank dit deed. Nu kunnen wij wat vrede hebben." Die woorden die uit haar mond komen veranderden mijn voor altijd het denken.
Wanneer u denkt dat u samen "voor de jonge geitjes" blijft, denk opnieuw. De emotionele omwenteling u door in uw situatie gaat, eveneens voelen zij. Denk voor een seconde niet dat uw kinderen het niet zien. Zij zien en horen veel meer dan wij realiseren. Ik besloot dat ik veel eerder mijn kinderen in het houden van zou hebben, één ouderhuishouden, dan dysfunctioneel, twee ouderhuishouden, in wie de ouders constant het oneens met elkaar zijn. De jonge geitjes zijn alle ogen, en oren. Zij nemen in een reusachtig percentage van wat zij thuis zien en horen. Mijn huishouden is gelukkig nu en gezond. Daar geen het vechten. Daar geen spanning.
Ik nam het juiste besluit, en mijn kinderen zijn veel gelukkiger voor het.
Martini voor iedereen!
Debbie Burgin
Auteursrecht 2005 Debbie Burgin Alle Voorgebe*houde Rechten.
Debbie Burgin is een gescheiden moeder van 3 wie twee ondernemingen bezit dat zij post-scheiding begon. http://www.debbieburgin.com, en http://www.warnerdigitalmedia.com
Lees meer van de artikelen van Debbie bij http://www.debbieburgin.blogspot.com
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
