Olifanten in de hemel en vier gedichten
Olifanten in de Hemel
[de jaren '80, Lee Evens in Mali, Timbuktu/Afrika]
Vooruitgang: Lee werd gelost van het Leger in 1980, waarna, hij de wereld reiste, één van die plaatsen was in Mali, door de legendarische stad van Timbuktu; waarna hij zich in het midden van een plaag vond, een plaag van sprinkhaan.
[Agenda-Overzicht]
Er waren zwermen van sprinkhaan over de bovenkant van mijn auto, voor me, zwermen, een donkere schaduw die de hemel behandelt, dalen, die op weg-binnen voor van me, achter me daalt, was het sprinkhanen, sprinkhanen, sprinkhaan-sprinkhanen overal: zo dik, dik als lagen die mijn auto uitgleed en alsof op ijs gleed. Mijn radiator werd geblokkeerd, gestopt door deze vinger-gerangschikte karkassen. Ik moest over aan de kant van de weg trekken. Het was slechts daarna een ogenblik toen ik sommige adolescenten onderaan de weg een beetje, niet te ver zag, enkel kleine manieren, drie van hen die hen met hun riemen, broekriemen proberen weg te slaan. Dan nam één tot een stok, een stok ik zijn toevlucht u een stok zou zegt, gebruiken? Om eerlijk te zijn, zou ik ik denk lopen; hoe dan ook, hij een stok nam aan weg het slaan van hen, terwijl andere hun hoeden, handen gebruikte; zij daalden neer als hagel op hen van alle kanten; onderaan en zijdelings: bombarderend hen als schepselen van kosmische ruimte, als in de bijbel, waar het dergelijke dingen vermeldt die terug in de dagen Mozes gebeuren: de plagenGod laat op de farao na. Dit was als dat; zij waren in hun haar, neuzen, oren, die op hun broekbenen beklimmen, die rechtstreeks voor hun monden vliegen.
Het gehele gebied werd geteisterd met hen [hen: het zijn, die sprinkhanenschepselen]. Zij werden zo dik zoals de muren van troy-Twintig voet dik. Ik draaide de motor van mijn gehuurde auto; het spuugt en sputterde een beetje, dan kwam over een dood punt, een het boeren einde. Ik kon niet de jongens, slechts een cocon van deze schepselen zien verscheidene dikke duim rond hen-als brijen; zij rolden nu ongeveer ter plaatse als stervende leeuwen, het gillen.
Voor honderd mijlen rond had ik gehoord zij de omhoog gewassen aten alvorens iedereen tijd had om hen te oogsten; catastrofale schade aan alle gewassen, als nieuwe generatie van larven die ver*schijnen-zo de afmetingen van de honderd mijlstraal verwijden aan misschien two-hundred mijlen (spoedig). Maar nu waren zij bovenop mijn auto: ja, ja, ja, bovenop mijn auto; onder het, helemaal over het, en op de gebieden naast me, op de weg. Ik was maar vijfentwintig mijlen buiten Timbuktu. Ah! wat zou u doen?
Voor zover ik het wist, was er geen beschikbaar middel te bespuiten om om hen te doden, noch is een andere behandeling, waarom dat aan me voorkwam, voorbij me, bedoel ik wie een shit geeft, ben ik in het midden van het; ja, ja, was geen materiaal als levering van een minimum en de voertuigen waren schaars-I waren gelukkig om beveiligd te hebben deze jeep behandel. Ik getuigde landbouwers slaand de sprinkhaan in geulen; wat meer konden zij doen? Zwetend hen van alle kanten, en lopend, wil ik lopend, als de jongens zou moeten gedaan hebben. Nu adem ik in de hete lucht in de jeep, schijnt het aan me ik recycleer mijn eigen lucht. In het vijf-mijl gebied behandelden zij alles; er waren minstens, moet minstens geweest zijn, kon minder dan 250 miljoen geen sprinkhaan zijn die ik (insecten) heb voorgesteld; vultrechters, gele gevleugelde vultrechter-gekke en manic vultrechters, alsof zij op een hoge suiker waren. Dat zou een gewichtsvolume van 5000 elephents zijn die van de hemel dalen. Ik had heel wat tijd om voor te stellen dat uit, grotendeels, uren lettend op deze vultrechters vliegen en dalen zeggen, proberend om mijn band-probeert te eten om in de jeep te krijgen en me te eten. „,“ Probeer probeer probeer zei ik, „? fuck alle u zei ik.“
[Ingang]
„Ik was in Timbuktu een paar dagen geleden, nu op mijn manier terug naar Timbuktu, ik was geweest in platteland-waar de thesesschepselen kweekten, ben ik niet zeker waar het in het bijzonder was, maar het was in Mali waar zij ras hadden ik, someplace in Mali geloven-eerst. Ik deed wat de te doen liefde van I, controlerend sommige oud geschrift dat in één van de oude modderhuizen in Timbuktu werd gevonden; in één keer het realiseren van Timbuktu was Mekka voor het leren voor de Moslims, of zette beter, Islamitische beschaafd; op de oude Weg van de Zijde kon u zeggen. Ik was enthousiast het fenomeen zou verplaatsen het oosten, vanaf me, naar de Soedan of Tsjaad, of al manier naar Egypte; move away aan eender waar, maar uit Mali en zonder twijfel, vanaf in het bijzonder Timbuktu. Ik was daar verrast was geen humanitair crisisalarm, of als er waren keek het niet als het; waar waren de voertuigen van de Verenigde Natie?
De truc moet hen vóór nieuwe generaties doden die, waarbij worden ontwikkeld hen wordt tegengehouden in hun sporen van het breken in andere plaats-landen, en een nieuwe cyclus aanvang. Indien de gewassen die ik spoedig in het zuiden heb gekend zijn gegaan en nu op dit gebied eveneens, als zij, nog niet waren en zij oosten-goed gaan, laten hen zich over dat ongerust maken. „
Zij sprongen nu als kleine olifanten op de kap, kap van, van mijn auto; zij zagen eruit, onderzochten mijn vensters, diep in mijn vensters, neus tegen het glas, alsof ik eetbaar was, op de een of andere manier ik werden de betekenis (Nota: zij hadden de geur die ik) zij heb verondersteld wisten ik in de auto werd opgesloten, want ik zonder twijfel was. Maar indien ik herinner wat Solomon me in Egypte vertelde, Kaïro een paar maanden achter, iets in die aard voor:komen-zodat het enigszins was voor*spellen-en het zich nu ontwikkelde: hoe dan ook zei hij, „(„? zou dit moeten voorkomen? “) Poging om het tot ochtend te maken, wanneer alles neer koelt. „ik stelde de wingless „vultrechters voor het“ nieuwe ras, zich nu op de gebieden rond me ontwikkelde aangezien de volwassen gele zouden kunnen worden gezien en vliegend over het eten, door whomever (de landbouwers en gosh, die over het voor nu was) worden gedood.
[De Grote Vultrechter: agenda ingang]
Één grote vultrechter staarde door mijn venster, moet de grootte van sparrow- (ik schrijf dit neer aangezien hij me bekijkt) zijn. Bij zijn gezicht dat IK zijn melkachtig oog heb gezien, volgden zij me, dan realiseerde ik het, beteken ik, zijn ogen verspreidde een geelheid aan het, alsof het cataracten had, zijn lippen beefde van oude dag enigszins blind was, mompelde het iets, alsof sprekend aan zich, dan het zich afzijdig hield om de jongere te laten binnen op me turen.
„Kom? sÃÆ'à † ’Âà ‚ºh!“ (Nota: de auteur vertaalt voor het insect) grote bovengenoemd (glimlachend een beminnelijke grijns). Aldus, met ongerustheid mijn wenkbrauwen met mijn zenuwstelsel trilden was wacky. Hijgend als een hond, was ik. Ik werd zo verbijsterd?! Ik beëindigde omhoog kijkend uit het venster voor de langste tijd? blankly; dan demurely draaiend mijn hoofd om te zien of om het even welk van die vultrechters waar in rug van me-heimelijk neemt omhoog op me; kregen binnen de jeep. Mijn ogen konden niet van deze verraderlijke binnenvallende kracht ontspannen, als om het even wat vrij ontwapenend was? dit was, maar anderzijds wat u, harmonie in het midden van een aardbeving zou verwachten? Wat zou u verwachten? Ik vond me af en toe afdrijvend, maar ik wist ik niet naar slaap kon gaan. Ik bedoel wie kon?
Daar zat ik achter het wiel, dat vooruit wordt gebogen om door het verblindende onweer van sprinkhaan te turen; deze vultrechters waren als regenbladen die het windscherm sneller raken dan de wissers schoon het konden waaien. Mijn palm en voorhoofd hadden een glanzende mist aan het.
Het was nu medio-middag, en zij waren heet, was het heet, was ik heet, was alles, zelfs de auto heet, en zo, zou de ochtend mijn beste tijd zijn om mijn beweging te maken, wanneer zij, onderaan in de gewassen rond me-stil neer worden gekoeld. Vandaar, had ik mijn auto uitgezet en ik zou mijn auto weg verlaten, zou de suspense in de ochtend komen wanneer ik het opnieuw proberen en zou moeten beginnen.
- [2: 00 AM] ik moet was gevallen aan slaap, en een automatische klok in mijn hoofd wekte me, was het met inkt besmeurde daar dark, buiten mijn vensters, vandaar, startte ik mijn auto, versperde het een beetje, maar het begon, en ik merkte mijn waterpand het uitgaan op, alsof een waterslang gestopt of gescheurd was. Ik zette de auto uit. Ik wilde niet teveel lawaai maken, enkel worden uit hier en aan Timbuktu terugkeren: Ik kwam voor zij de gewassen, zouden volgen en de stad zouden mijden; oh misschien een paar miljoen aan de stad zouden kunnen afleiden, maar dat is niet slecht; Ik beteken, wat miljoen is toen u 249 miljoen meer werd. Ik wist zij allen op de koele grond waren en in een paar uren zij in de lucht opnieuw-over me opnieuw zouden zijn; en zij beslissen te plakken rond ik zou sterven aan een hitteberoerte dat ik heb voorgekomen, spoediger dan later namelijk spoediger dan indien zouden zij een kans krijgen om me te eten. Ik opende mijn autodeur langzaam, pacificerend het ogenblik; shinned een flitslicht op de weg naast me, waren er velen stil over-slaapt, stenen-nog-kon bijna ik hen aan vergetelheid gezoemd hebben, zou ik hebben; maar ik kon rond hen lopen grotendeels ik voorkwam, en ik, deed enkel dat, dan opende ik de kap van de auto, langzaam, stil, met meer zachtheid toen ik ooit wist ik had, alsof het een vrouw was, die de slang wordt bekeken, en verscheidene vultrechters in mijn gezicht vlogen, had ik glazen, porden zij bij mijn ogen niettemin, zei ik niets, swatted niets, enkel hen weg met het vod dat ik in mijn heb gehad hand-en ik gebruikte veel kracht niet in het doen van dat. Één slang had een kleine barst daarin. Ik wist ik water, al water zou verliezen dat ik in de auto in ongeveer vijf mijlen heb gehad indien ik het niet voorbereid, met twintig mijlen verlaten om te gaan indien ik geenI bevestig slechter zou zijn van dan nu, ik net in hun weg zijn vastgelopen. De motor werd behandeld met de gevleugelde vultrechters, wil ik zeggen het antwoord woord zweert maar ik kan niet, zou ik hen schepselen omhoog zeker wekken; Ik had waked hen omhoog-weinigen van hen omhoog reeds, en zij begonnen om uit en over het ontruimen van een passage aan mijn slang te vliegen.
Zij sprongen niet op me, enkel enkelen, die op mijn broek proberen te kruipen hier en daar been-kietelend me: niettemin aanvallend mijn glazen; Ik denk zij van glas houden, maar enkel enkelen, gealarmeerd te worden niets over vertelde ik me. Ik probeerde om mijn mond niet te openen, schenen enkelen om het te bevlekken toen ik in een diepe adem van lucht-zoals nam als zij radar, bijgevolg, zij zoemden net bij het hadden, moest ik hen uit spugen zoals toen zij mijn gezicht raakten hun benen schenen om hun weg in de spleet van mijn mond gevonden te hebben. Dan kreeg ik een idee, opende ik mijn boomstam, nam uit een vijf gallon kan van benzine, in dit land draagt u altijd extra gas, water en voedsel, altijd tenzij u zich in wat verlaten plaats vindt, aangezien ik op dit eigenlijke ogenblik heb; Ik goot het aan de kant van de weg, omhoog over twee-honderd-voeten die in de gebieden leiden, dan op mijn terugweg ik mijn eerste hulpuitrusting nam, zet het wit band-dat normaal voor wond-gezette verbinden wordt gebruikt het rond het gat in de slang die (geen geluid maakt), en startte mijn auto, tezelfdertijd stak ik de benzine door een gelijke uit het venster op de weg aan te werpen, en ik raakte de versneller aan vijftig-mijlen een uur (zijn zo snel aangezien mijn jeep zou gaan ((het was een oude jeep van het Leger van de V.S. zij hadden gekocht het van één of andere het surplusgarage van het Leger) moeten) en ik lette op de weg en de gebieden exploderen met verlichting-als brand achter me.
Ja, ja, ja, achter me was het windstil brandfokken in de gebieden, etend vultrechters terwijl het slapen, geroosterde sprinkhanen: ja, ja, ja ontwaakten zij, wekte deze horde van vultrechters tot een Frans-In brand gestoken positie ik zeker ben; aan hen denk ik het hun „Pompei was,“ en over het duizend jaar aan gekomen in dit gebied van de wereld zal spreken; aan me was het redding; oh ja, het is wat de legenden uit in de vultrechter-wereld worden gemaakt, ben ik zeker-I galore geworden een mondhoogtepunt van giftige dampen dat de enige vloek van de klasse voor me was, en een vuur aangezien ik aan Timbuktu rende.
Toen ik aan de stad kreeg, was het vast omhoog gesloten, iedereen bang om uit hun modderhutten te komen. Ik wist ik niet hen kon vertellen ik had aangestoken brand-voor mijn belang; zij zouden me maken voor de korpsen betalen die ik (nadat de crisis over ik zeker ben was heb verondersteld; want het mensdom een kort geheugen heeft wanneer het aan dank u en geld komt). Maar ik denk zij gelukkig waren te zien het helemaal over was, en enkelen mijn jeepmotor hoorden, voor langzaam één voor één, kwamen enkelen uit hun winkels tot de gehele hoofdstraat uit ongeveer met hun open deuren keek, klaar om terug in een ogenblikkenbericht te lopen. Ik had hen verwacht dat binnenvallen de stad enigszins-enigszins wordt verwacht die aan, zoals de ingezetenen, maar niets deed; en zij leidden het oosten. Vandaar, had ik vertelde hen over me aansteekt de brand, zouden zij me daarin, zodat mijn stilte geroosterd hebben, of de intuïtie was juist.
Vier Gedichten door D.L. Siluk
Enkel staat een snel woord op de poëzie u op het punt te lezen: de geluiden en de beelden doen op de mening een beroep, hebben zij ondertonen. Zoals elk gedicht dat ik een novelle is geloof, en elke novelle een roman is, en elke roman een lied aan het heeft, zijn deze u geen hier verschillend. Het andere goede ding over poëzie, geloof ik, is is dat het persoonlijk is, zodat krijgt u om de auteur een weinig te kennen. Haal de poëzie u het hart, de mening en de ziel van de auteur afperst. Elk idee binnen het gedicht, is in wezen, een ervaring.
Het dalen aan de Grond
Ik werd als een vogel
gebogen in het gras
Ik werd een deel van de eenzaamheid
van de bomen
en dikke struiken
het voortkomen uit de grond
Ik werd een deel van de hemel;
een deel van de wind die overgaat door
Toen het regende, werd ik
de regen
Toen het donderde, werd ik
een het beven licht
Dat is de weg men neemt
wanneer uw minnaar
niet meer liefdes?
Langzaam daalt men in
de grond?
Aangezien u, wacht en wacht
en u wacht, en wachttijd-dwaas
wacht, en wacht dwaas! …
#595 [3/25/05]
Chaotisch
[Dronken]
Het drinken is het onderwerp.
Terwijl het drinken mijn onderwerp is
Het drinken is niet haar onderwerp.
Ik dronk twee waterkruiken en een kop.
Dat is tijdens één zitting.
Zij dronk helemaal niet.
Ik beteken, dronk zij geen alcohol
Ik beteken zij cokes drinkt.
Dat was op een andere avond.
De eerste avond die zij helemaal niet dronk.
Ik dronk elke dag terug toen.
Ik dronk heel wat.
Zij dronk cokes.
Ik dronk koud het
Zij dronk heet het!
Laat me dat over reciteren?
#594
Verkracht Gekreun
Wanneer de mening geen discipline heeft
Geen discipline bij allen, de mening? heeft
De vrijheid bij naakt te zijn zal
Geen grenzen bij allen voor de mening?
Het zal verkrachten en zal, de hele dag jammeren
Alsof het voor meer verhongert?
[Zo Plato eens wordt verwezen dat naar
in van hem? Republiek]
Zonder grenzen, geen discipline bij allen
De mening zal voor meer jammeren:
Verkracht zelfs uw buur volgende deur.
[Zo Plato eens wordt verwezen dat naar
in van hem? Republiek]
De Satan begrijpt dit gedicht
Vrij goed, echt goed, zo goed hij
Goede kinderen aan hel zal nemen.
De mening zal voor meer jammeren
Alsof het voor grenzen verhongert?
Slechts aan boete, werd de discipline niet gegeven.
Hij schreeuwt vrij voor woede om te zijn
Voor frustratie dat worden moet afgetapt in
Passiviteit? als de betekenis van Ginsberg;
Hij zal eisen, is dit waar
Democratie? „Hymmnn?“
#593 [3/25/04]
Branden-uit
De roest van auto's, de bouwbederf, wegenonderbreking,
De stad verdwijnt langzaam;
Het land blijft.
De mensen verhongeren de wereldronde
Matrijs in hun bedden en in oorlog
In de steden die intensifiëren verlangen?
Dat is enkel de manier het voor ons is.
Kijk hoe de vogels, herten leven
De stilte van het bos, 's het geheim
Het houden van saldo met de hemel.
#592 [3/26/05]
Dit verhaal en deze gedichten zullen gekenmerkte voortaan boeken van de auteur zijn; dit is de eerste keer ziend hen in druk. Dennis Siluk leeft met zijn vrouw Rosa in Minnesota, en Peru. Zijn website is: http://dennissiluk.tripod.com. Zijn boeken kunnen op amazon.com, bn.com abe.com Alibris.com enz. worden gezien.
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Hot Mp3 Download» iSoftwareTV
» Unlimted Games Downloads
» All PSP Games Downloads
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
