Het respecteren van de Tekens van het Kleurpotlood
"Denk niet dat de liefde, om echt te zijn, buitengewoon moet zijn. Wat wij nodig hebben moet zonder vermoeid het worden houden van." -- Moeder Theresa
' Twas één van die dagen toen mijn echtgenoot het beloven verliet om naar huis terug te keren een weinig vroeg, en met hem een pizza te brengen.
Ik was de dag, zelfs, in één van die vrij zeldzame maar nog zeer echte stemmingen begonnen waarin best ik in mijn rol als stay-at-home mom ging kunnen doen zou zijn een glimlach te vervalsen en mijn rug te draaien, wanneer noodzakelijk, aan telling aan tien.
Het was op deze bepaalde dag dat de meisjes en ik aan een verre opslag leidde om enkel de juiste gift voor iemand uit te kiezen. Mijn 3-jaar-oud, die (thankfully) bij het lezen van de stemmingen van haar mama dan veel minder bedreven is haar papa is, ging de tijd door elke gedachte over te spreken die aan haar voorkwam. Op dit ogenblik, draaiden die gedachten rond de tijd van dag.
"Als u vroeg genoeg opstaat, is het nacht," zij kondigde aan.
"Callie wordt earbubble," (dat)"irritable" zou zijn "juist vóór haar nap."
De "papa komt naar huis wanneer het." donker wordt
Ik antwoordde ja aan elk van deze dingen, slechts helft-luisterend. Dan, makend gesprek op de afgeleide manier die ik op dagen als dit heb gedaan, ik sputterde een vraag: "Wat uw favoriete tijd van de dag?" is
Stilte. Had ik stumped haar?
"Wat u me, mama?" vroeg
Zo herhaalde ik de vraag. "Wat uw favoriete tijd van de dag?" is
Stilte opnieuw.
Ik keek in de achtermeningsspiegel. Haar spatie staart verteld me zij dacht mijn vraag absurd was. Na een tijd, antwoordde zij:
"Dit."
Nu geniet Cassie van een goede lange autorit, zodat opnieuw stelde ik haar de vraag aangezien zij voor bed die nacht klaar werd:
"Cassie, wat uw favoriete tijd van dag?" is
Het antwoord was het zelfde: "Dit."
Ah. Dit. En indien zo het voor me zijn. Hoe ik dit wens was het. Hoe ik dit wens kon ik de vrede en de vreugde erkennen in elk enig ogenblik met mijn jonge geitjes.
U ziet, is mijn dochter beter dan me bij iets lange I bij goed te zijn. Het is wat Richard, auteur van Gebed bevordert: Vindend het Ware Huis van het Hart, roept het Gebed van het Gewone.
"Wij bidden het Gewone," hij schrijft, "wanneer wij God in de gewone ervaringen van het leven zien. Kunnen wij betekenis in de kleurpotloodtekens op de muur die door de jonge geitjes wordt gemaakt vinden? Zijn zij op de een of andere manier de vinger van God die op de muur van onze harten?"schrijft In het zelfde hoofdstuk, schrijft hij: "Het is in dagelijks en iets alledaags dat wij geduld, goedkeuring, en tevredenheid." leren
Dat, ben ik zeker, is waar. Dat in het bijzonder gedulddeel.
Mijn vrees is dat, als iedereen met volwassen kinderen me vertelt, zal de tijd te snel gaan, vrees ik dat ik achter dit zal wensen het, zelfs die mealtimes die door het gefluister "Mama wordt onderbroken, pooped ik." Zelfs gaat -gaan-gurt die gejank voor een andere. Zelfs verdwaalde Legos I spijker met mijn naakte voeten. Ik vrees dat ik spoedig pijnboom voor al tijd zal die ik weg ooit gewe dit heb nst.
En toch hoewel ik van het proberen om die ogenblikken te bevriezen de goeden en slecht in mijn geheugen voor wat verre toekomst oneindig bewust ben, is het hard. Het is moeilijk zien kleurpotloodtekens op de muur als om het even wat maar kleurpotloodtekens bevorderen. De tekens van het kleurpotlood dat ik zal moeten schrobben.
Ik ervaar op dit ogenblik een kleurpotloodteken van soorten. Aangezien ik nota's voor deze kolom bij de keukenlijst noteer, mijn zit oud van 3 jaar op mijn overlapping, die mijn pen langs de pagina met haar boek van Drie Klein Varkens probeert te duwen. Zij heeft net haar druif lollipop door mijn haar gesleept en haar neus op mijn koker afgeveegd. De "mama, maakt uw pen gaan AL manier langs de pagina," zij geeft tot opdracht, scooting het en makend mijn gedachten onleesbaar van inkt knoeit.
Voor een ogenblik, heb ik een unbecoming en uit-van-de-blauwe drang om haar geliefd boek over de ruimte te gooien.
En het is precies tijden als deze wanneer ik de kleurpotloodtekens als iets moet inderdaad zien verlaten door de vinger van God. Om een betekenis van reverence voor mijn elk ogenblik van mijn leven als mom te voelen. Nogmaals om het betekenen en glorie in het cherubic maar toch vuile gezicht van mijn dochter te vinden.
Maar voor dit, heb ik één of ander soort hulpmiddel, één of andere truc voor de hitte van het ogenblik nodig. Een truc om in een moment aan het soort moeder I terug te brengen lang om te zijn, het soort moeder ken ik me soms om te zijn, en het soort moeder ik mijn dochters me wil herinneren om te zijn.
Op dit ogenblik, heb ik een kleine bespreking met mij. Mijn daugher en en ik beëindig omhoog plooiend onze voeten onder een deken op de laag en lezend het eigenlijke boek dat ik wilde slingeren. En ik geniet van het. Ik doe altijd als enkel in het ogenblik kan dalen en herinneren hier een welk klein mirakel ik op mijn overlapping heb.
Misschien is dat hulpmiddel, toen, overgave.
Of misschien is het afleiding. De zelfde truc dat alle moms leren wanneer hun het jongst ongeveer 18 maanden oud bent. Toen Cassie was dat de leeftijd, en she'd boos en gefrustreerd worden, gewerkte is de afleiding benieuwd. Toen zij 2 Ã"â½ was, gewerkte is de afleiding op MIJN woede en frustratie benieuwd. Soms, moet het beste hulpmiddel voor me mijn landschap veranderen -- om mijn mening op iets anders te krijgen.
Misschien is dat hulpmiddel medeleven. Medeleven voor onze kinderen en een bewust inzicht in wat zij in bepaalde tijden in hun kostbaar en soms verbijsteringsleven moeten voelen.
En medeleven aan ons, dat wij kunnen tonen door ons leven niet aan het punt over-te plannen waar het onmogelijk om neer op de vloer is te worden en 20 minuten te spelen, als dat wat het neemt. Of om uw eigen mama enkel te roepen om 20 minuten te babbelen, als dat wat het neemt.
Misschien ligt dat hulpmiddel in de totstandbrenging dat ons leven lang is en hoogtepunt en dat er overvloed van tijd zal zijn om te doen wat wij moeten doen wanneer wij niet meer kleine degenen hebben die op onze broekbenen trekken.
Misschien is het het hulpmiddel enig-belast. Zo voelen wij niet afgeleid al tijd. Dit is het hulpmiddel dat het downshifting uit overdrive impliceert, omdat het in overdrive is dat wij, eten teveel, teveel denken teveel spreken. Geniet van ook weinig.
Misschien is het het hulpmiddel om uw voorlichting te verplaatsen. Het bewuste begaan aan geheugen van de rijpe fysieke sensaties van motherhood: Het gevoel van het prachtige, zware hoofd van uw baby op uw borst. De geur van Cheerios op haar adem. Ons zo brengen wij achter -- zacht -- aan de giften die onder onze vingers en, veelvuldig zijn, direct underfoot.
Misschien is het het hulpmiddel van solitude. Zodat, door de van achtervolging van iets te genieten, solo, wij aan vernieuwd hen -- en zonder wrok kunnen terugkeren.
Misschien is het het hulpmiddel om eerlijk te zijn en het uit te spreken met andere moms. Het helpt me om te herinneren dat wij allen samen in dit zijn. De meeste dagen houden wij van het echt. Sommige dagen vervalsen wij het echt, enkel aangezien de generaties van goede moms vóór ons hebben gedaan.
Er zijn bepaalde solace in dit verhaal dat door mijn schoonmoeder wordt verteld, de van wie drie gekweekte kinderen ideal zouden beschrijven, beschreven, toegewijde en zeer moeder houdende van. Er waren dagen, zegt zij, toen haar gezicht begin de dag van het glimlachen kwetste. Een duidelijk en huidig teken dat haar glimlach, tegelijkertijd voor gedwongen dagen was.
Maar haar jonge geitjes wisten niet het. Met gunst, zullen geen van beiden ontginnen. En morgen een verschillend soort een dag, met nieuwe hulpmiddelen zal zijn om op die kleurpotloodtekens met reverence te kijken die zij hebben verdiend.
Susie Cortright is de stichter van http://www.momscape.com - een online tijdschrift toegewijd aan het helpen van ouders het leven met kinderen vieren. Zij is ook de schepper van de Speelplaats van Scrapbooking van Momscape: http://www.momscape.com/scrapbooking bezoek vandaag haar plaats om aan de vrije wekelijkse bulletins van Susie en meer over haar scrapbook club en haar te leren werk-bij-huis scrapbooking zaken in te tekenen.
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Rocket Spanish!» The Woman Men Adore...
» 500 Lovemaking Tips & Secrets
» All Types Of Wedding Speeches
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
