De papa, gaat door en schreeuwt
Zij gleed haar kleine, zachte acht-jaar-oude hand in mijn uit. Haar gezicht werd aangestoken omhoog met vreugde. En aangezien mijn dochter nam mijn hand en die dichter naar me verplaatst, verloor ik controle van mijn emoties.
De scheuren van vreugde reduceerden mijn gezicht, recht in het midden van de kerk waar mijn dochter haar eerste communion had. Recht in het midden van veel van onze familieleden, die haar waren komen steunen.
Aangezien zij daar in haar witte kleding en sluier zat, scheen zij een engel aan me. En toen ik de vreugde in haar ogen zag, was ik geen gelijke voor het. De scheuren kwamen enkel.
Daar geen handboek dat voor ons in ogenblikken als dit komt. Zij grijpen u eenvoudig en nemen u waar zij willen. Ik zat daar, die met een aantal tegenstrijdige gedachten en emoties worstelt. Zouden mijn dochter of andere familieleden geverward worden? Toch ben ik een mens! Wij zijn verondersteld om onze emoties, recht te controleren? Een deel van me wilde de vrijheid hebben vrij zonder oordeel te schreeuwen. Maar meestal, het gevoel dat me overwon was één van zuivere vreugde en dankbaarheid.
Hier was ik met het houden van, steunende familie, ziend mijn dochter ga door een belangrijke rite van passage, en het zien van haar immense opwinding en vreugde. Het delen dat ogenblik met haar gemaakt alles in mijn leven lonend voelt. Het maakte alle ontberingen van onbelangrijk het opheffen van kinderen schijnen. Ik voelde zo gelukkig zoals iedereen ter wereld. Waarom was I die wordt verkozen om al deze zegen te ontvangen? Het was het soort ogenblik dat wij genoeg van niet hebben, en het soort ogenblik dat de vaders niet altijd zo sterk omhelzen aangezien zij konden.
Dit soort ogenblik is wat de meesten van ons levend voor, of wij het of niet kennen. Het ogenblik waarin ons hart overneemt. Het ogenblik dat ons de dichtste aan zuivere liefde brengt, wanneer wij ons kind als verbazende gift van God zien.
Voor deze dag, snuggled de visie van mijn dochter naast me voor altijd werd geëtst in mijn mening.
Later, nadat de viering over was, kwamen wij thuis aan om met zaken-zoals-gebruikelijk te beginnen. Ik dacht over de vele projecten dat I'd veronachtzaamde te beginnen. De tuin, het gazon, en de binnenkant van het huis allen gilden mijn naam. Ik voelde die vertrouwde betekenis van het hebben van teveel te doen dingen, en ook weinig tijd.
En toen herinnerde ik het ogenblik opnieuw met mijn dochter die weet, dat het nooit van ons kon worden weggehaald. Ik wist toen dat het besluit waarover het project was te beginnen niet werkelijk belangrijk. In feite, was het niet dat veel van belang als ik om het even welk van hen bij allen begon.
Wat werkelijk belangrijk was hield mijn hart, voor het volgende "ogenblik open."
Merk Brandenburg MA, CPCC, bussen bezige ouders telefonisch om hun leven in evenwicht te brengen en hun familieverhoudingen te verbeteren. Voor een VRIJE twintig minieme steekproefzitting telefonisch; ebooks, cursussen, artikelen, en een VRIJ bulletin, ga naar http://www.markbrandenburg.com. of verstuur hem bij mark@markbrandenburg.com met de elektronische post.
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Rocket Spanish!» The Woman Men Adore...
» 500 Lovemaking Tips & Secrets
» All Types Of Wedding Speeches
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
