Intermission: houtsnippers
Ik wilde delen met u een van de meest waardevolle lessen mijn dochter me geleerd toen ze zestien maanden oud. Ik noem dit essay, "Cherish Your houtsnippers." Vandaag was een van die dagen waar ik kon gewoon niet krijgen genoeg gedaan. Maakt niet uit hoeveel keer mijn pen krassen uit een to-do list item - een nieuwe leek te verschijnen. Maar jij, Samantha, niet over alles op je agenda.At zestien maanden uw dagen zijn meestal volkomen vrij. Ik zat in mijn kantoor aan huis, routinematig ponsen computer toetsen, en je kwam naar mijn kantoor poort. Je had je jas, gedrapeerd over je hoofd, op zoek als een klein Green Goblin. "Samantha we kunnen niet naar buiten vandaag. Voor een, het is koud en ten tweede ik heb te veel op mijn bord. "Een van uw blauwe ogen keek vragend op van onder de groene cape. Vervolgens liep naar de deur en klopte op. besefte ik dat het werken was nutteloos - u wilde gaan play.I keek op mijn horloge, als we haastig konden we terug zijn in dertig minuten, genoeg tijd om uw wensen verzadigen voor de buitenwereld, zonder interferentie met mijn behoeften aan de binnenkant world.Together, hand in hand, liepen we naar het park. Ik was klaar om u op uw favoriete schommel. In plaats daarvan plofte u in een stapel houtsnippers. Ik keek de helft in de helft in verbazing en frustratie als je elk onderzocht. Draaien. Proeven. Feeling it.I slaakte een zucht en gelegen mezelf op een laag aap bar. Ik heb geen tijd hebben voor dit, dacht ik. Ik heb niet gezegd de woorden - maar Samantha, had ik je hier gebracht om swing. Ik had je hier om te spelen. En aangezien je alleen maar de behandeling van houtsnippers - Ik dacht van de manieren om deze tijd kan beter worden besteed. Mijn to-do-list liep door mijn hoofd: verandering van de wasserij, antwoord e-mail, afwerking pre-pub kwestie reageren op de galeien Eric's, afwerking marketing campagne Ken's, stuur kit om Scholastic.I slaakte een zucht en wilde u ophalen en brengen u naar huis, toen een kleine jongen benaderd. Ik keek als je opgewonden rende naar hij. U weergegeven elk trots vinden - elk mooi hout chip.The kleine jongen glimlachte alsof het een vakantie zoals hij aanvaard elk aanbod. Wanneer uw handen waren leeg, liep je terug voor more.The jongen bleef glimlachen. Hij was met zijn grootmoeder - en terwijl ze onderbroken voor uw tweeënzestigste uitwisseling, bedonderd toen ze hem langs te zeggen: "We moeten krijgen op de schommel, zodat ik kan weer eten en afwerking." Je zag de jongen op de schommel. Het afdaling naar huis. Uw blik volgde hem - en Samantha, heb je niet een pokerface - u was verdrietig. Je plofte terug in de houtsnippers en begon ze weer gaan stijgen. Een voor een. Je had geen eten op te lossen. U was niet zelfs honger. Het enige wat van belang waren de houtsnippers en iemand anders die zou kunnen begrijpen hun magnificence.I is een beetje verdrietig als ik je zag daar. Uiteindelijk zul diner te koken zal hebben, kunt u je eigen kinderen te nemen om het park, wasserij te doen, of een baas te rekenen met. Ergens, een of andere manier leer je de beperkingen van onze wereld. Maar niet today.As Ik zag je, besefte ik dat ik zou kunnen worden als de oma en trek je van de magische land van houtsnippers en nemen u mee terug naar de wereld van de tijd en verantwoording. Maar op dat moment wist ik dat ik die nodig houtsnippers too.So ging ik naast je. Ik op mijn rug, in het licht gekleurde kleding - ondergedompeld in een stapel natte, modderige houtsnippers; je in je spijkerbroek, knielend, aandachtig gaf me elke one.We maakte de chips in een ketting. We bouwden ze in een toren. We zitten ze op onze shirts. We speelden vangen met hen. We deden alsof ze waren pizza. We stelden ons wat ze zouden zeggen als ze konden spreken. We glimlachte naar hen en deed dat ze glimlachte back.People warme rond het park, het nemen van hun honden voor tien minuten wandelen, springen mee op hun dertig minuten jogs. Ik weet zeker dat ze dachten dat we crazy.When ik volgende keek op mijn horloge, had twee uur verstreken. We hadden beiden houtsnippers in onze haren en modder op onze kleren, maar ik ook niet van ons geloof heeft ooit leek meer beautiful.You stond op, klaar nu, naar huis te gaan. En ik nam je hand en we liepen together.When we thuis - Ik pakte een pen en papier en in grote zwarte belettering schreef ik: "Cherish Your Wood Chips." Ik stak het in mijn dagelijkse-planner, recht tegenover mijn to-do list.Samantha, toen ik vanochtend wakker werd, wist ik niet je hand zou mij een van de geheimen van geluk. Wanneer Ik vanmorgen wakker werd, begreep ik niet de waarde van een bos chip.Brook Noel is de auteur van The Change Your Life Challenge: A 70 day life Makeover programma voor vrouwen. Haar unieke programma heeft bijgedragen duizenden vrouwen "makeover" alle aspecten van hun leven. Learn more at http://www.changeyourlifechallenge.com
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Rocket Spanish!» The Woman Men Adore...
» 500 Lovemaking Tips & Secrets
» All Types Of Wedding Speeches
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
