Dyslexie: is de schoen misschien op de verkeerde voet?
De lezing is de belangrijkste vaardigheid die een kind op school moet verwerven, omdat men moet leren lezen kunnen lezen om te leren. De implicatie van dit is dat het kind dat een slechte lezer is gewoonlijk ook een slechte leerling zal zijn.
Jammer genoeg zijn de slechte lezingsvaardigheden, en daarom slechte het leren vaardigheden, een werkelijkheid voor een alarmerend aantal mensen geworden. Het $14 miljoen Nationale Volwassen Onderzoek van de Geletterdheid van 1993 vond dat alhoewel de meeste volwassenen in dit onderzoek hoge school hadden beëindigd, 96% van hen niet kon lezen, schrijven, en goed genoeg voorkomt om naar universiteit te gaan. Zelfs nog meer aan het punt, 25% konden ronduit niet lezen.
Alarmerend is dat lezingsmoeilijkheden niet beperkt tot mensen is die ecologisch, cultureel of economisch worden benadeeld. Vele kinderen komen uit goede huizen, gaan naar goede scholen en scoregemiddelde aan boven gemiddelde op de tests van de IQ. Maar toch vechten zij leren te lezen, en velen slagen nooit.
De kinderen met lezingsmoeilijkheden delen een aantal gemeenschappelijke symptomen. Zij zijn geneigd om brieven of woorden om te keren, brieven weg te laten, hun plaats te verliezen, weinig te herinneren van wat hebben gelezen zij, of met slecht begrip te lezen. Deze kinderen worden overwogen om aan een het leren onbekwaamheid (LD), algemeen te lijden genoemd dyslexie.
Het overeenstemmen aan de Maatschappij van de Dyslexie Orton bij minste in elke tien van anders bekwame mensen heeft ernstige dyslexieproblemen. De Stichting van Kinderen met het Leren van Onbekwaamheden verklaart dat de leren-gehandicaptenkinderen meer dan tien miljoen van de totale bevolking van de Ramingen van de V.S. van leren-gehandicaptenstudenten vertegenwoordigen die dyslectische persoon variëren tussen 70 en 80 percenten zijn.
VIND de OORZAAK om een BEHANDELING TE VINDEN
De meeste problemen kunnen slechts worden opgelost als één weet wat het probleem veroorzaakt. Een ziekte zoals scheurbuik eiste het leven van duizenden zeelieden tijdens lange overzeese reizen. De ziekte werd vrij snel genezen zodra de oorzaak, namelijk een deficiëntie van de Vitamine C werd ontdekt. Een haalbaar punt van vertrek in het onderzoek van LD zou daarom de vraag moeten stellen, "wat de OORZAAK van dyslexie?" is
Het idee dat de dyslexie een certificeerbare biologische wanorde, een fysiek probleem is dat zou kunnen dienovereenkomstig worden gediagnostiseerd en worden behandeld, bereikte geloof tijdens de jaren '60 en jaren '70, die tot een armada van theorieën de leiden. Een één dergelijke theorie verklaart dat de dyslexie het resultaat is wanneer het verband tussen de taal, de hoorzitting en de begripscentra van de hersenen op de een of andere manier misconfigured tijdens fetal ontwikkeling is. Een andere theorie verklaart dat de dyslexie door "defecte in de hersenen te telegraferen wordt veroorzaakt," terwijl een andere stelt dat een subtiel stoornis van visie verantwoordelijk kan zijn, terwijl nog een ander gelooft dat een van de kleine hersenen-vestibulaire dysfunctie van de het leren onbekwaamheid kan de oorzaak zijn. Al deze theorieën? de meesten van hen die beschuldigen één of ander verschil in structuur tussen de hersenen van de dyslectische persoon en dat van de zogenaamde normale lezer? heb tot niets bij allen leiden. Ondanks al deze theorieën en alle interventieinspanningen die op hen, worden gebaseerd om nog te zwijgen van de enorme hoeveelheden geld te vermelden besteed in het proces, blijven de aantallen dyslectische personen stijgen.
Behalve het feit dat het bewijs van een neurologisch tekort nog de onderzoekers ontwijkt, verlaat deze theorie vele vragen onbeantwoord. Als de dyslexie een neurologische basis heeft, waarom is dit vermoedelijk niet besmettelijke "kwaal" op de verhoging? Vergelijk de huidige situatie met, bijvoorbeeld, dat van een eeuw geleden. In 1910 het geletterdheidstarief in de V.S. het zo hoog was werd voorspeld, de "openbare scholen zullen in een korte tijd praktisch analfabetisme." elimineren In 1935, een overzicht van de 375.000 mensen die werken in de Burgerlijke Korpsen van het Behoud? een government-sponsored het werkproject om werkgelegenheid te verstrekken? vond een analfabetismetarief van 1,9 percenten. Het is opmerkelijkst dat deze laatste cijfer onder mensen hoofdzakelijk van lage sociaal-economische status werd gevonden. Het is opmerkelijker dat de analfabetismetarieven van de eerste helft van de twintigste eeuw, grotendeels, op mensen wezen die nooit het voordeel had gehad om te scholen.
Het is ook onmogelijk om te verklaren hoe een neurologische dysfunctie in specifieke gebieden of landen meer overwegend kan zijn. Terwijl de Nationale Commissie op Voortreffelijkheid in 1983 ervoor waarschuwde dat de Amerikaanse natie "in gevaar was," de remediërende lezingsfaciliteiten werden niet vereist bij allen in Japan toe te schrijven aan de zeldzaamheid van lezingsproblemen. Sommigen zouden debatteren dat de lezingsproblemen in Japan vrijwel onbestaand waren omdat hun geschreven taal gemakkelijker is dan ons Latijns alfabet. Dat, echter, is eenvoudig niet waar. De Japanse Kanji ideogrammen bestaan uit 1.850 karakters. Daarnaast daar zijn twee syllabaries Kana, welke? als ons Latijns alfabet? gebruiks symbolen om geluiden te vertegenwoordigen. Elke syllabary Kana heeft 46 basisbrieven in vergelijking met onze 26.
De VERSCHILLEN IN HERSENEN STRUCTUREREN NIET het EQUIVALENT VAN een NEUROLOGISCHE WANORDE
Het is ook belangrijk om op te merken dat de verschillen in hersenenstructuren noodzakelijk hersenen geen wanorde evenaren. De verschillen tussen de hersenen van dyslectische personen en die van normale lezers zijn niet noodzakelijk de oorzaak van een lezingsmoeilijkheid. Dergelijke verschillen kunnen goed het EFFECT van een het leren moeilijkheid zijn.
Recentste neurologische bevindingen? bijvoorbeeld door het werk van Michael Merzenich van de Universiteit van San Francisco? toon aan dat, terwijl bepaalde gebieden van de hersenen voor specifieke doeleinden, hersenencellen en corticale maps do change in antwoord op het leren worden aangewezen. Een interessante studie in Londen heeft geconstateerd dat een gebied van de hersenen verbonden aan navigatie groter was in famed de taxibestuurders van Londen dan in andere mensen. De hersenen van de bestuurders hebben aangepast om hen te helpen een gedetailleerde geestelijke kaart van de stad opslaan, die op één gebied krimpt de groei in een andere toe te staan.
De tendens over het verleden is bijna een eeuw geweest de dyslexieschoen op de voet kinderen te proberen en te passen die er niet in slagen leren te lezen. Alle inspanningen hebben om deze schoenpasvorm te maken ontbroken. Als een schoen één voet niet past, niet zouden wij het op de andere voet moeten proberen?
HET ZETTEN VAN DE SCHOEN OP DE ANDERE VOET
Wanneer een persoon er niet in slaagt om iets te leren, zijn er minstens twee mogelijke redenen waarom hij ontbrak. De eerste is dat er kunnen zijn iets verkeerd met de persoon. De tweede is dat er kunnen zijn iets verkeerd met de manier waarop hij werd onderwezen. Jammer genoeg zijn de meeste mensen tot dusver aan de zeer haastige conclusie gesprongen dat, wanneer het anders normale kind er niet in slaagt leren te lezen, het de eerste mogelijkheid moet zijn die van toepassing is.
Wanneer het onderwijzen, is het noodzakelijk om nota van het feit dat te nemen het leren een gelaagd proces is. Één stap moet be*heersen zijn goed genoeg alvorens de verdere stappen kunnen worden geleerd. Dit betekent dat er een opeenvolging betrokken bij het leren is. Het is als het beklimmen van een ladder; als u één van de sporten van de ladder mist, zult u weg vallen. Als u één van de belangrijke stappen in het leerproces mist, zult u geen verdere stappen kunnen beheersen.
Een eenvoudig en praktisch voorbeeld van dit is het feit dat men moet leren te tellen alvorens het mogelijk wordt leren toe te voegen en af te trekken. Als één probeerde om een kind te onderwijzen om toe te voegen en af te trekken alvorens hij om was onderwezen te tellen, zou men ontdekken snel dat geen hoeveelheid inspanning ooit in het onderwijzen van het kind deze vaardigheden zou slagen. Mogelijk zouden de mensen die door het het leren onbekwaamhedenidee verblijven besluiten dan dat het kind aan een neurologische dysfunctie, of aan "dyscalculia leed," overziend dat de capaciteit te tellen moet EERST worden verworven, ALVORENS het mogelijk wordt leren toe te voegen en af te trekken.
Dit principe is ook van groot belang op het sportengebied. Als wij naar een voetbalgebied op een voetbalbus op het werk gaan letten, zullen wij vinden spoedig dat hij veel tijd borend zijn spelers aan basisvaardigheden, als rubriek, het overgaan, het druppelen, het schoppen, enz. doorbrengt. De spelers die gewoonlijk bij deze basisvaardigheden het bekwaamst zijn blijken de beste spelers in de daadwerkelijke spelsituatie.
Op de zelfde manier, zijn er ook bepaalde vaardigheden en kennis die een kind EERST moet verwerven, ALVORENS het voor hem een goede lezer mogelijk wordt te worden. De basis vaardigheden zoals concentratie, visueel onderscheid, het nauwkeurige waarneming en onthouden, vaardigheden van vereniging, auditief geheugen en zijinterpretatie zijn alle functies die de stichting van goede lezing en spelling vormen. Tot een kind deze basisvaardigheden eerst heeft beheerst, zal het lezen gesloten blijven? of bij half-open? boek aan hem.
Het onderwijzen van deze basisvaardigheden die worden gebruikt om een deel van het onderwijssysteem voor vele eeuwen te vormen, is maar sindsdien verwijderd uit Westelijk onderwijs door "innovatieve" opvoeders zoals John Dewey en zijn cohorten. Op deze wijze werd de epidemie die nu "dyslexie" wordt genoemd gecreeerd.
Reeds in 1974, in de "Leraar van de Lezing," Bateman stelde voor dat de term "het leren onbekwaamheden" door "het onderwijzen onbekwaamheden." wordt vervangen De nadruk zou,zei hij, op de ontoereikende vaardigheden van de volwassenen moeten zijn die verondersteld zijn om de kinderen te onderwijzen, in plaats van bij het beschuldigen van de kinderen van geheimzinnige hersenendysfuncties. In 1987 muntte Dr. Thomas Armstrong het woord "dysteachia" om naar kinderen te verwijzen die aan "pedagogische ziekte" of ongepaste het onderwijsstrategieën lijden.
Misschien is het tijd dat wij de mogelijkheid onderzoeken dat Bateman en Armstrong correct kunnen geweest zijn toen zij zeiden dat de schoen op de verkeerde voet was.
Ongeveer de Auteur
Susan du Plessis is de mede-auteur van het "Recht op Gelezen; De Dyslexie van de afstraffing en Andere het Leren Onbekwaamheden, "en auteur of de mede-auteur van vier andere boeken op het leren van en het leren van onbekwaamheden. Zij is geïmpliceerd in het helpen van kinderenbereik hun volledig potentieel 15 jaar. Zij houdt BD en ba Hons (psychologie). Bezoek haar website bij http://www.audiblox2000.com
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Rocket Spanish!» The Woman Men Adore...
» 500 Lovemaking Tips & Secrets
» All Types Of Wedding Speeches
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
