Het horen van onze ernstig verontruste kinderen
Hoe behandelen wij onze ernstig verontruste kinderen en adolescenten?
De adolescenten zijn tijdens een periode van het streven van de naar autonomie en zelfbeschikking. Deze kwaliteiten kunnen hen in het worden helpen agenten van actieve transformatie in hun eigen leven. Voor van nood terug te krijgen zijn zij met behoefte aan het kunnen hoop herwinnen en een efficiënte uitoefening van hun vrij zal hebben. (Breggin, 1996). De adolescenten die op hun ervaringen worden gebaseerd formuleren gedachten en gevoel en beginnen waarden en betekenissen voor zich tot stand te brengen.
Die adolescenten die aan ernstige emotionele nood lijden zijn die op deze weg aan het vinden van betekenis in hun leven worden verloren geworden. Zodra dit voorkomt, beginnen zij angst en zelf-verslaat reacties op het leven te ontwikkelen. Dit leidt in hen tot bezorgdheid en wanhoop die leiden naar wat wat „waanzin“ zouden roepen (Breggin, 1991). Deze adolescenten moeten gemachtigd leren te voelen nogmaals, en niet worden geëtiketteerde te voelen die als „het“, niet door de lens van hun bijzonder diagnose en categoriseren worden bekeken zij zijn toegeschreven. Deze adolescenten wensen bussen en individuen die hen compassionately en begrijpend in het navigeren en het onderhandelen door de spanningen van het leven zullen helpen.
De therapeut en anderen moeten op de verontruste adolescent met waardigheid kijken. Op de adolescent door „wetenschappelijk“ of „objectief kijken“ betekent lood ons aan de tendens aan diagnose en controleert de persoon, om onze eigen abstracte en potentieel onderdrukkende categorie op te leggen aan hen en het resultaat te manipuleren.
De fysieke acties, zoals psychotrope drugs, terughoudendheid, en afgedwongen beperking aan de geestelijke ziekenhuizen of woonbehandelingsfaciliteiten zijn een deel van deze wens controleren echt aan een inzicht in de nood te helpen en te komen de adolescent ervaart (Breggin en Breggin, 1993, a&b). De psychotrope medicijnen met deze ernstig verontruste individuen behandelen slechts symptomen, stompen zij bepaalde functies af om de persoon voor sociale verwachtingen verdraaglijker en ontvankelijk te maken. De psychotherapie, enerzijds, concentreert zich op het gevoel van de subjectieve veranderingenintern verpleegde patiënt en op daadwerkelijke veranderingen in levensstijl of gedrag van het leven (Fisher & Greenberg, 1989).
Gebaseerd op de gezichtspunten van biopsychiatry, worden de adolescenten die met medicijnen worden behandeld en in de geestelijke ziekenhuizen geplaatst geëtiketteerd, zoals beter wanneer zij met het ziekenhuiseisen in overeenstemming zijn of lossing ontvangen. Nochtans, geen wat onderzocht is, hoe wordt de patiënten zelf eigenlijk voelen? Worden de geschatte 180.000 tot 300.000 jonge mensen een jaar geplaatst in privé psychiatrische faciliteiten. Deze kinderen en adolescenten vaak voelen machteloos in deze plaatsing. Maar zoals hierboven vermeld, is het de behoefte aan gevoel van empowerment en hoopt dat zal leiden tot een echte terugwinning van nood. De psycholoog D.L. Rosenhan leidt een studie waar „pseudopatients“ zelf aan de psychiatrische ziekenhuizen had toegelaten om hen uit de eerste hand en rapport te ervaren over deze ervaring. Rosenhan die in een artikel wordt gemeld dat in 19 Januari, de kwestie van 1973 verschijnt van Wetenschap, „Machteloosheid was overal duidelijk? Hij is geschoren van geloofwaardigheid krachtens zijn psychiatrisch etiket.
Zijn vrijheid van verkeer is beperkt. Hij kan geen contact met personeel in werking stellen, maar kan slechts aan ouvertures antwoorden aangezien zij maken. De persoonlijke privacy is minimaal? „Met kinderen en adolescenten is het gemakkelijker om hun rechten weg te rationaliseren en de controle wordt willekeuriger en volledig (Breggin, 1991). De psychiater Peter Breggin verklaart dat in zulk een milieu 'het voor een kind moeilijk is om zich geestelijk verpletterd tegen voelen te verzetten, verlaten, en waardeloos in dergelijke omstandigheden. Met een minder gevormde betekenis van zelf dan een volwassene heeft, kan een kind minder zich tegen de schande verzetten in bijlage aan wordt gediagnostiseerd en etiketteerde een „geestelijke patiënt“. De kinderen kunnen het veel harder ook vinden om met het institutionele leven in overeenstemming te zijn.
Zij zijn natuurlijk energiek, onstuimig, af en toe schel, en vaak bestand lawaaierig tegen controle. Als een jongen niet in overeenstemming is, wordt hij beschouwd „als ziek“ en kan aan fysieke terughoudendheid, eenzame opsluiting, en giftige drugs worden onderworpen. (Breggin, 1991). Men zou moeten vermelden dat de drugs die algemeen voor streng verontruste adolescenten worden gebruikt het zelfde als die gebruikt voor volwassenen, het vaakst neuroleptics zijn. Deze medicijnen worden gemeld aan oorzakengebrek aan energie, pijnlijke emoties, motorstoornis, cognitieve dysfunctie en neigen 'afstompen; de persoonlijkheid van de behandelde patiënten evenals hebbend een risico voor de ontwikkeling van tardive dyskinesia, een permanent en het afmatten neurologisch probleem (Gualteri en Barnhill, 1988).
Deze drugs onderwerpen nooit de adolescent in overeenstemming door de hersenen af te stompen, maar zij onderwijzen het kind hoe te om het betekenen te ontwikkelen, hoe te het hoofd te bieden, noch staan zij de adolescent toe om zijn pijn en emotionele nood uit te drukken die binnen is. De adolescent is slechts gekalmeerd om zijn gedrag aan volwassenen handelbaarder te maken. De adolescent leert niets. De adolescenten die aan strenge emotionele nood lijden zijn in conflict. Zij hebben zich gevoel van schuld, schande, woede, bezorgdheid, en het gevoelloos maken geëigd. Deze adolescenten in plaats van dwang en opdringerige „behandelingen“ hebben de capaciteit nodig om een veilige plaats te vinden waar de dwangmacht door reden, liefde, en wederzijdse pogingen wordt vervangen om hun basisbehoeften tevreden te stellen. Deze adolescenten wegens hun nood hebben vanaf de toegelaten werkelijkheid gebroken, hebben zij tot doel gehad om hun bestaan, voor wat te ontspannen een meer primitief bestaan (Schilder, 1952). Het gevoel van bezorgdheid dat een adolescent kan ervaren is verbonden met een vrees het zijn en behorende (Achtersteven, 1996, pg. 12) Depressie, manie, en de bezorgdheid is allen verbonden en is indicatief van trauma.
De adolescent die een verbrijzelde persoon zoekt een vlucht door veranderde waarneming is. Wij moeten beginnen te realiseren dat alle gedrag en ervaringen het betekenen hebben, zelfs die dingen die „het meest oneven“ kunnen lijken aan ons. De symptomen die worden geëtiketteerd, om schizofreen te zijn tentoongesteld door bepaalde adolescenten in nood 'kunnen zich als manifestaties van chronische verschrikking of defensie tegen de verschrikking (Karon, 1996) begrijpen. Dit wordt vaak uitgedrukt als woede, eenzaamheid, en vernedering. De therapeut en anderen moeten aan de adolescent vervoeren die hij wil begrijpen, dat de cliënt helpable is, maar het zal het harde werk nemen (Karon, 1996). De therapeut moet een alliantie met de adolescent smeden, die hen helpt de echte gevaren begrijpen en aangewezen het hoofd biedende mechanismen kunnen ontwikkelen. Deze adolescenten vaak bekeken gevaarlijk zelf worden maar de meerderheid is niet. Zij moeten hard zijn, en smeedstuk deze alliantie hen de nodig stem geven zal die tot hun terugwinning leidt.
De hallucinaties die door de ernstig verontruste adolescent worden ervaren zijn eigenlijk onderdrukt gedachten en gevoel die, onbewust in bewust naar buiten komen. De waanideeën zijn de adolescent die ervaringen overbrengt van hun verleden zonder het hebben van de voorlichting dat het voorbij is (Karon, 1996, pg. 36). De therapeut kan in het interpreteren van de betekenis van deze hallucinaties en waanideeën leiden en zodra de adolescent zacht met hun het onderliggende betekenen wordt benaderd, kunnen deze gebeurtenissen verdrijven. De waanideeën worden ook verbonden aan een poging om een systematische verklaring van onze wereld te vinden, om het betekenen te vinden. Een persoon heeft die strenge nood heeft ervaren deze betekenis verloren en zo ongebruikelijke manieren ontwikkeld om betekenis van hun ervaringen en de wereld rond hen (Karon, 1996, pg. 38) te willen maken.
De therapeut kan de aandacht van de adolescent aan inconsistentie zacht roepen maar eerbiedigt tezelfdertijd hun visie. De resultaten van een psychosociale benadering van die met strenge emotionele nood is bewezen om efficiënter te zijn dan de huidige biopsychiatric methodes zoals die door een studie door Loren Mosher, M.D. blijk van worden gegeven van waar hij schizofrene volwassenen die op of zeer lage dosissen of geen medicijn waren, nam en hen een „veilige plaats“ met niet deskundigen aanbood die met hen verblijft en in hun dagelijkse ervaringen deelt.
Een 2 jaarfollow-up van deze patiënten nam nota van hogere niveaus van succes en vooruitgang dan hun tegenhangers die aan neuroleptics en psychiatrische ziekenhuisopname werden onderworpen (Mosher, 1996, pg. 53) Het model dat als het project Soteria wordt bekend werd gebaseerd op principes van de groei, ontwikkeling, en het leren. Alle facetten van de verontruste ervaring van de persoon werden behandeld door het personeel „echt“ (Mosher, 1996, pg. 49)
De grenzen waren geplaatste en wederzijdse overeenkomsten die met de patiënten worden gemaakt als zij als gevaar voor zich of anderen voorstelden. Zulk een model zou aan gebruik met adolescenten die, die hen de behoefte aan medeleven, empathie aanbieden, vinden en kunnen worden aangepast dat „veilige“ plaats, die binnen zich een gevoel van waarde en waardigheid herstelt, dat zal leiden tot hun capaciteit om de kwesties van hun nood te behandelen en naar terugwinning over te steken.
Dan L. Edmunds is een gediplomeerde van de Universiteit van Florida. hij rondde zijn gediplomeerde studies bij de Universiteit van Scranton af. Hij streeft momenteel Doctorale niveaustudies bij Universiteit Argosy met concentratie in het Pastorale Communautaire Adviseren na. Dan is tewerkgesteld als GedragsAdviseur van de Specialist en Mobiele Therapeut voor een privé agentschap in Noordoostelijk Pennsylvania en is Voorzitter van de Stichting van de Roze Kinderen van de Tuin, een niet winst 501 (c) (3) organisatie.
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Rocket Spanish!» The Woman Men Adore...
» 500 Lovemaking Tips & Secrets
» All Types Of Wedding Speeches
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
