Inspelen op de werkelijke behoeften van de kinderen de diagnose adhd
Hoe moet een blik op Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) en wat is de effectieve manier om degenen die deze diagnose krijgen steun? Er is veel discussie over het al dan niet ADHD is een echte stoornis. Psychiater en hoogleraar Robert Hedaya (1996, pag. 140) vermeldt dat een onderzoek door Hartmann in 1993 voelde dat ADHD is in feite een normale variant van het menselijk gedrag dat niet past in de culturele norms.In Bovendien is er geen objectieve test voor deze aandoening. Hedaya (1996, pag. 140) vermeldt dat een veelgebruikte test is de TOVA (meting van de variabelen van aandacht), een test waarbij de cliënt moet gebruik maken van een computer en een hit richten op verschillende punten. Deze test is ontwikkeld voor het meten van de reactie van de persoon tijd en verstrooidheid. Echter, Hedaya (1996, pag. 140) constateert, kan dit instrument niet worden ingeroepen om te maken of de diagnose in en uit te sluiten van zichzelf. Hedaya (1996, pag. 268) merkt op dat er sprake is van controverse in het gebruik van stimulerende middelen voor de behandeling van ADHD is gesteld, stelt hij, medicijnen alleen bieden geen adequate of een volledige behandeling in deze disorder.Hedaya (1996, pag. 269) merkt op dat het grootste risico bij het gebruik van methylfenidaat (Ritalin) voor ADHD is dat ongeveer 1% van deze kinderen tics zal ontwikkelen en of het syndroom van Gilles de la Tourette. Hedaya de vraag stelt: "Men zou kunnen wonder-, waarom gebruik van methylfenidaat op alles? "Hedaya stelt dat de bijwerkingen bij het gebruik van methylfenidaat zijn mild. Hij merkt echter op dat de bijwerkingen zijn nervositeit, verhoogde kwetsbaarheid voor epileptische aanvallen, slapeloosheid, verlies van eetlust, hoofdpijn, buikpijn, en prikkelbaarheid. Hedaya (1996, pag. 271) stelt dat de oorzaak van ADHD ligt in problemen met regelgeving dopamine in de hersenen en stelt dat genotmiddelen werk door het stimuleren van dopamine in de hersenen en dus de symptomen van ADHD zijn lessened.However, eerder Hedaya dat Zametkin (1995) merkte op dat stimulerende middelen hetzelfde effect hebben in zowel de diagnose als ADHD en degenen die niet (Hedaya, 1996, pg. 139). Dr William Carey van het Children's Hospital of Philadelphia commentaar bij de National Institutes of Mental Health Consensus Conference in 1998 dat het gedrag van tentoongestelde die gelden als ADHD gedrag werden de normale variaties. Een multimodale behandeling studie werd uitgevoerd door de National Institutes of Mental Health in 1999, met betrekking tot ADHD. Psychiater Peter Breggin en de leden van het Internationaal Centrum voor de Studie van Psychiatrie en Psychologie betwist de resultaten van deze studie, want het was niet een placebo-gecontroleerde dubbel blinde studie. Breggin voert ook aan dat de analyse van gedrag in de klas van de bestudeerde deze kinderen werden geen significante verschillen tussen die kinderen, die een stimulerende medicijnen vergeleken met patiënten die alleen werden met behulp van een gedrags-Management Program (MTA Cooperative Group, 1999a, pg. 1074). Breggin merkt op dat er was geen controle groep in de studie van de behandelde kinderen en dat 32% van de kinderen die betrokken zijn bij de studie al kregen een of meer medicijnen voorafgaand aan het begin van de studie. Van de in de studie die de medicatie regiegroep, genummerd ze slechts 144 van die Breggin vindt enorm klein zijn. Breggin is bepaald dat in de ratings van de kinderen zelf dat ze opgemerkt toegenomen angst en depressie, maar dit werd niet gevonden om een belangrijke factor te zijn door de onderzoekers. Breggin is ook van mening dat het onderzoek gebrekkig was in die drugs behandeling wordt voortgezet voor 14 maanden terwijl behavioral management werd gebruikt voor een veel kortere duur. Breggin stelt dat de gedragsmatige strategieën, die vooral ging om een symbolische economie systeem niet effectief waren als goed en geen rekening gehouden met de dynamiek in het gezin, maar ongeacht de studie nog bleek dat er geen verschil was tussen de populaties worden behandeld met geneesmiddelen ten opzichte van diegenen die een gedrags-beheer alleen. Breggin merkt op dat veel van de kinderen die medicijnen had bijwerkingen, die bestond uit een depressie, prikkelbaarheid en angst. 11,4% rapporteerde matige reacties en 2,9% had ernstige reacties. Echter, Breggin geeft ook aan dat de rapportage van de bijwerkingen waren niet goed opgeleid, maar waren eerder alleen leraren en / of ouders. De studie, zo concludeert Breggin, toonde geen verbetering in de kinderen die worden behandeld met medicijnen op het gebied van academische prestaties en sociale ontwikkeling van vaardigheden. Breggin is van mening dat de studie in het ongepast was dat alle van de onderzoekers was bekend dat pro-medicatie advocaten vóór en na de studie. Breggin dat Ritalin en andere amfetamines zijn bijna identiek bijwerkingen en hebben het potentieel voor het creëren van gedragsmatige problemen als psychoses en manie in sommige individuen. Breggin is van mening dat deze medicijnen vaak de oorzaak van de zeer gedrag dat ze bedoeld zijn om te behandelen. Hij merkt op dat kinderen die behandeld werden met deze medicijnen worden vaak robots en lusteloos en dat permanente neurologische tics kunnen zijn leerboek result.In, Attention Deficit Hyperactivity Disorder, Russell Barkley, een pleitbezorger voor het gebruik van methylfenidaat bij de behandeling van ADHD, merkt op dat er weinig verbetering in de academische prestaties met de korte-termijn gebruik van psychostimulantia medicatie. Barkley erkent tevens dat de stimulerende medicijnen groeihormoon kan beïnvloeden, maar op dit moment is er geen kennis van de lange-termijn effecten op de hypothalamus-hypofyse groeihormonen. Barkley (1995, pag. 122) ook, op dit moment zijn er geen lab tests of maatregelen die van waarde zijn bij het maken van een diagnose van ADHDDr. Sidney Walker, III, (1998, pg. 25) laat een board-gecertificeerd neuropsychiater opmerkingen dat een groot aantal kinderen niet reageren op Ritalin behandeling, of zij reageren door zich ziek, depressief, of erger. Sommige kinderen daadwerkelijk worden psychotische? Ehe feit dat veel hyperactieve kinderen reageren op Ritalin door zich rustiger, betekent niet dat het geneesmiddel een ziekte is te behandelen. De meeste mensen reageren op cocaïne door zich meer alert en geconcentreerd, maar dat betekent niet dat ze lijden aan een ziekte behandeld worden door cocaïne.? EIT is interessant om de analogie van Walker's van Ritalin nota aan cocaïne. Volkow en zijn collega's (1997) waargenomen in hun studie,? EMP (methylfenidaat, zoals cocaïne, verhoogt de synaptische dopamine door het remmen van de heropname van dopamine, is het versterkende effecten gelijkwaardig zijn aan die van cocaïne, en de intraveneuze toediening veroorzaakt een hoog? Esimilar met die van cocaïne.? E Walker (1998, pag. 14-15) dat naast de emotionele strijd van kinderen leidt tot ADHD-achtig gedrag, dat een hoog loodgehalte, hoge kwikconcentraties, bloedarmoede, mangaan toxiciteit, de B-vitamine gebreken, hyperthyreoïdie, het syndroom van Gilles de la Tourette, temporaalkwab epilepsie, wisselende bloedsuikerspiegel, hartaandoeningen, en het gebruik van illegale drugs zou produceren allemaal gedrag dat kan worden weergegeven als wat zou worden beschouwd als ADHD? Ehowever Walker is van mening dat deze problemen worden het vaakst over het hoofd gezien en de persoon wordt beschouwd als ADHD. F. Xavier Castellanos-landen op de 1998 Consensusconferentie dat deze kinderen met ADHD hadden kleinere hersenen dan die van kinderen die werden beschouwd als normaal. Echter, Castellanos gemeld ook aan dat 93% van de behandelde ADHD-kinderen in de studie werden behandeld op lange termijn met psychostimulantia en verklaard dat de kwestie van de atrofie van de hersenen zou kunnen worden gerelateerd aan het gebruik van psychofarmaca agenten. Henry Nasrallah van Ohio State University (1986) bleek dat atrofie trad in ongeveer de helft van de 24 jonge volwassenen gediagnosticeerd met ADHD van kinds af aan dat deelnam aan zijn studie. Al deze personen waren behandeld met stimulantia, zoals kinderen en Nasrallah en zijn collega's tot de conclusie dat de corticale atrofie kan een lange termijn nadelige effect van deze behandeling.? E Arts Warren Weinberg en de collega's gezegd, een groot aantal biologische studies zijn verricht van de karakteristieken van ADHD als ziekte-entiteit is, maar de resultaten zijn in tegenspraak is en niet reproduceerbaar, omdat de symptomen van ADHD zijn slechts de symptomen van een scala van aandoeningen.? ETHE Food and Drug Administration heeft (Walker, 1998, gewezen pg. 27) dat ee erkennen dat op nog geen duidelijke pathofysiologie (voor ADHD) is afgebakend.? EThere is zorg en over de verslavende element van psychostimulantia. De Drug Enforcement Administration (1995c) meldt dat is vastgesteld dat farmacologische effecten van methylfenidaat's zijn in wezen dezelfde als die van amfetamine en metamfetamine en dat het misbruik heeft dezelfde mogelijkheden als deze lijst II stimulerende middelen.? EBreggin bepaalt dat psychiater Arthur Green in het Comprehensive Textbook of Psychiatry gepubliceerd in 1989 gemeld dat alle gangbare gediagnosticeerde aandoeningen van het kind kan worden gekoppeld aan misbruik en / of verwaarlozing. mishandeling en verwaarlozing produceert problemen op school, zoals cognitieve stoornissen, met name op het gebied van spraak-en ontwikkeling, gecombineerd met een beperkte aandachtsspanne en hyperactiviteit. (Breggin, 1991, pg. 274) Als dat ADHD een subjectieve diagnose en behandeling die stimulerend is aangetoond dat het risico als hierboven is uiteengezet, wat is het alternatief voor hulp aan degenen die zijn diagnose ADHD en wat er daadwerkelijk ten grondslag liggen aan de problemen die deze personen kunnen manifesteren? Psycholoog en pedagoog Michael Valentine (1988) suggereert dat het noodzakelijk is om "uw kinderen liefde, zorg over hen, doen zoveel mogelijk te laten groeien en ontwikkelen, leren ze sociale vaardigheden en leren ze hoe ze te identificeren en hun gevoelens te uiten en te uniek voor de mens geworden, maar op hetzelfde moment, de zorg over hen en ze houden genoeg om hen begeleiding, structuur, grenzen en controle als ze het nodig hebben.? EValentine pleit voor een aanpak van de psychosociale hulp aan kinderen en jongeren die zou worden beschouwd als ADHD. Psychiater Peter Breggin pleit ook voor deze aanpak en is van mening dat het is die nodig zijn voor ouders om zich bevoegd en voor hun te zijn een mededogen therapeutische volwassene in het leven van deze kinderen. Breggin (1998, pag. 308-310) acht het noodzakelijk is om de effecten van de onderzoeken institutionalisering en plaatsing op zowel kinderen als de effecten van psychiatrische stigmatisering (dat wil zeggen de effecten op de waardering van ontvangst van het etiket van ADHD? Eitself). Het is noodzakelijk om de ervaring van de onderzoeken het kind en als zij het slachtoffer van fysiek, seksueel of emotioneel misbruik van volwassenen, of peer misbruik ervaren. Er moet worden onderzocht of zij een geschikte educatieve instelling hebben en als er conflicten bestaan met instructeurs of als het educatief milieu belastend voor hen is. Psychiater William Glasser (2003, pag. 31-32) opmerkingen in dit verband? Epediatricians worden ingeschakeld voor de diagnose van schoolkinderen die niet samenwerken op school, omdat ze niet leuk vinden als met ADHD of Attention Deficit Hyperactivity Disorder. Ze te behandelen met een verdovend middel is slechts te bevestigen wat veel psychiaters en kinderartsen al geloven dat het beter is om drugs te gebruiken dan om te proberen hun prestige en invloed van toepassing op de gemeenschap om het echte probleem: het verbeteren van onze school is zo dat de studenten vindt ze leuk genoeg om te betalen aandacht en leren in een omgeving waar drugs niet nodig zijn. Deze misleide psychiatrische inspanning heeft een epidemie van het geneesmiddel behandeld psychische ziekte? Ein van de scholen.? EBreggin blijft dat is het ook noodzakelijk het controleren van de omgeving van het kind woont in en de stressoren om hen heen. Het is noodzakelijk om relatie op te bouwen en samen te ontwerpen structuur en de grenzen met het kind of jongere (Breggin, 1998, pg. 318) Breggin is van mening dat het noodzakelijk is om ouders te trainen in het opbouwen van relaties met hun kinderen en in het werken met conflictsituaties. Hij zegt, het moederbedrijf van managementopleidingen is steeds succesvol gebleken in verbetering van de ouder het gevoel van eigenwaarde bij het terugdringen van de ouders stress, en in ameliorating ADHD-achtige symptomen, vooral negatieve houdingen ten opzichte van het ouderlijk gezag en agressie.? EDR. David Stein (2001, pag. 236-238) heeft gedetailleerde een geneesmiddel vrij aanpak van de hulp aan kinderen die zijn gediagnosticeerd als ADHD die Stein geeft de voorkeur aan om te bellen zeer misdragen? Echildren. In dit programma, beter bekend als de vaardigheden van de verzorger programma, Stein stelt dat het noodzakelijk is voor de behandeling van uw kind als normaal en niet ziek.? Ehe bepaalt dat de kinderen niet mogen worden met enige medicatie, omdat ze gevaarlijk zijn voor de gezondheid van het kind en alleen maar botte gedrag. Stein stelt, indien het gedrag zich niet voordoen, we kunnen het niet helpen (hen) het leren van nieuwe gewoontes.? ETHE programma moedigt de sociale versterking in plaats van materiële versterking, het stimuleren van ouders om zich te onthouden van overmatig te vragen en vleiend. Het programma stimuleert ontwikkeling van de doelgroep en consistent gedrag stimuleren en sociale versterking en samenhangende gevolgen voor wangedrag. Het programma stimuleert de zelf-beoordeling en evaluatie van het kind van hun eigen behaviors.REFERENCES: Barkley, Russell, ten laste nemen van ADHD, Boys Town, NE, Boys Town Press, 1995) Breggin, Peter R., Reclaiming Our Children, Perseus, Cambridge, MA, 2000) Breggin, Peter R., Talking Terug naar Ritalin, Common Courage Press, Monroe, ME, 1998) Breggin, Peter R., Toxic Psychiatry, St. Martins Press, New York, 1991) DuPaul, Barkley, en Connor, Stimulerende middelen (artikel opgenomen in de tekst van Attention Deficit Hyperactivity Disorder, 1998). Glasser, William, Kan Psychiatrie schadelijk zijn voor uw geestelijke gezondheid, Harper Collins, New York, 2003) Hedaya, Robert J., Understanding Biological Psychiatry, WW Norton, New York, 1996) Nasrallah, HJ, Loney, S. Olson, M. McCalley-Whitters, J. Kramer, en C. Jacoby, Corticale atrofie bij jonge volwassenen met een geschiedenis van hyperactiviteit in de kindertijd, Psychiatry Research, 17:241-246, 1986) National Institutes of Mental Health Consensus Conference Statement, 1998Stein, David, Het ontrafelen van het ADHD Fiasco, Andrews McMeel, Kansas City, 2001) Walker, Sidney, The Hyperactivity Hoax, St. Martins Press, New York, 1998) Weinberg, Warren et al..,
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Rocket Spanish!» The Woman Men Adore...
» 500 Lovemaking Tips & Secrets
» All Types Of Wedding Speeches
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
