Het eindpunt van bestaan
Het plaatsen van grenzen is een gemeenschappelijke uitdrukking die wij bijna dagelijks horen. Wij vernemen onze behoefte om persoonlijke grenzen te plaatsen; een onzichtbare scheidingslijn die tussen ons en anderen, een lijn wordt getrokken die het punt vertegenwoordigt waar de openbare ruimteeinden en onze eigen privé ruimte, zo te zeggen beginnen.
Wij vernemen ook plaatsende auteursrechtgrenzen, die grenzen met onze kinderen plaatsen, die professionele grenzen enzovoort plaatsen. Wij zijn ons bewust allen van regeringsgrenzen, staat, stads en provinciegrenzen, internationale grenzen, territoriale grenzen, de grenzen van de luchtruimte, watergrenzen, en grenzen van alle soorten. Aldus, realiseren wij en begrijpen dat wij aan geen grenzen kunnen ontsnappen. Waar wij gaan en wat er ook wij, ontmoeten wij grenzen van één of ander type.
De grens wij waarover minder vaak horen is de grenslijn tussen tijd en eeuwigheid. De dood is de grote waterscheiding. Het is de lijn die het leven en de doden scheidt. Wanneer wij deze grens kruisen, gaan wij het koninkrijk van onbekend in. Wanneer wij deze grens kruisen, houden wij inwoners van tijd te zijn op en ingezetenen van eeuwigheid te worden.
Terwijl op tijd het leven, proberen de meesten van ons om grenzen te eerbiedigen aangezien zij door de diverse entiteiten worden uitgevaardigd. Natuurlijk, kunnen wij onze grenzen af en toe overschrijden en lijden aan het gevolg kan oplopen het. Maar toch blijven wij in time en gaan met het leven verder gebruikelijk.
Maar wanneer wij de grens van tijd kruisen, is er geen terugkeer aan het leven gebruikelijk. De god heeft de grenzen van ons aards bestaan bevestigd waarvoorbij wij niet kunnen overgaan. De dood is niet een ongeval, maar het overgeven zich van het leven aangezien wij het aan hem bij Zijn genoegen en door Zijn goddelijk gezag kennen en zullen. Deze grenslijn is het eindpunt van ons tijdbestaan.
En zo kunnen wij het feit dat eveneens goedkeuren ons leven een regelmatige vooruitgang door tijd is. Het leven is een voortdurende reis naar het eindpunt van bestaan. Wat van ons zullen door bij een versnelde snelheid gaan terwijl anderen van ons bij een slakkegang zullen reizen maar wij allemaal gaan naar dat eindpunt van menselijk bestaan ter wereld. Ongeacht hoe hard wij proberen om het te onderdrukken, vermijden het, ontken het, kunnen wij niet het vermijden. Voor elke dood is de altijd aanwezige herinnering van onze eigen bestemming. Met elke dood, worden wij gedwongen om van mening te zijn hoe dicht wij, het leven, aan het gebied van de doden zijn. Er is slechts een stap tussen het eind van tijd en het begin van eeuwigheid.
Het past bezorgd ons toen om over te zijn hoe wij onze tijd gebruiken terwijl wij nog daarin leven. De eeuwigheid is in het wachten!
Toer Saundra L. Washington, D.D., is een verordende clergywoman, veteraanmaatschappelijk werker, en Stichter van Ministeries AMEN. Zij is ook de auteur van twee koffietafelboeken: Zaal onder de Sneeuw: Gedichten die en Negatieve Storingen prediken: Preken die onderwijzen welke op haar plaats kan worden herzien. Haar nieuw boek, uit Diepe Wateren: Mijn Werkboek van het Beheer van de Zorg, zou beschikbaar in Juli moeten zijn.
U bent welkom om Ministeries te bezoeken AMEN: Het Benzinestation van uw Ziel voor zich het geestelijke verfrissen, zielstichting of om ons onlangs uitgebreid miniwinkelcomplex te doorbladeren.
Zegen aan allen!
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
