Het leven na het leven - de dood is slechts een kleedkamer
Aangezien I awoke van mijn coma van drie maanden in Augustus 2004, ik vaak ben gevraagd over wat ik herinnerde en ervoer. Na het kijken over mijn nota's en het spreken met mijn vrouw en enkele medische beroeps in kwestie, besloot ik dat het een goed idee zou kunnen zijn om een kort overzicht van deze ervaringen te schrijven. Zij waren zowel prachtig als bang makend, maar de lessen die ik heb geleerd en de „gift“ ik gegeven=werd= de moeite waard is meer dan om het even wat ik kon ooit opnieuw ervaren.
Toen I awoke, ik over mijn wrak en mijn coma werd verteld. Dat was niet al dat het opwekken. Maar wat me werkelijk in toestel schopte was toen mijn vrouw en chirurgen me zorgvuldig over mijn sterfgevallen en horde andere gebeurtenissen informeerden. Het was allen ongelooflijk als een droom! Ik kon niet het geloven! Hoe kon ik als ik levender voel nu dan ooit voordien gestorven zijn? Ik herinnerde alles die tijdens het genoteerde coma gebeurde. Maar ik wist nooit ik in een coma was omdat I eigenlijk „mijn leven“ leefde door wat ik nu weet „reizen“ buiten mijn comateuze staat waren.
De medische beroeps waren verbaasd omdat I niet alleen activiteiten beschreef die fysisch aan me voorkwamen, maar ik beschreef de verpleegsters en de ruimten ik in tijdens mijn comateuze staat was. Ik droeg toen ongeveer waar ik ging, wat ik, en wat ik zag. Verbijsterd en betrokken, stapten mijn vrouw en medisch personeel buiten om mijn geestelijke en fysieke staat te bespreken. Mijn vrouw gaf en vertelde me toen opnieuw in dat ik nooit verondersteld om was opnieuw te lopen. Ik moest nooit geestelijk functioneren aangezien ik had. Ik was niet te leven maar vijf meer jaren bij het voeden van buizen en een ademhalingsapparaat in een verpleeghuis. Ouch! Ik was een machtsheftoestel en een wiskundige, een schrijver, en een softwareingenieur! Het klopte me enkel voor een lijn! Maar dit was niet aanvaardbaar.
Nu, moet ik een raaklijn nemen om te bespreken wat in mijn „dood-streek“, comateuze excursies gebeurde. Het was een verbazend avontuur! Ik bezocht huizen, mensen, en plaatsen van zaken die in bestaan tijdens mijn coma en daarna waren gekomen. Bijvoorbeeld, beschreef ik één huis aan mijn vrouw en hoe te aan het bezit te krijgen. Ik trok de kaart en de lay-out van het huis. Wij vergden een dag en dreven daar om te vinden dat nauwkeurig „bezocht“ huis I was ik zag het in mijn dood-streek reizen werd gebouwd. Een ander voorbeeld was een „bezoek“ met mijn broer, die in leven en goed is, aangezien wij bij een restaurant aten, van koraal, door een watermassa maakten. Ongelooflijk, in het fysieke koninkrijk, kwam hij bezoeken en ik nam een beeld van hem toen wij aan diner uitgingen. Op overzicht van de foto, merkte ik op dat wij naast een meer met een koraalstandbeeld waren dat zich achter hem, buiten het restaurant bevindt. Ik heb een beetje van psicapaciteit gehad en het altijd jarenlang uitgeoefend en bestudeerd, maar dit was voorbij me! Deze gebeurtenissen, naast vele anderen, bewogen me ertoe om van mening te zijn dat mijn reizen meer dan enkel geestelijke draaien en dromen waren.
Nochtans, terug naar het slechte nieuws, moest ik elk van dit zonder de totstandbrenging behandelen die langzaam terug aan me uit mijn reizen kwamen. Ik was leeg en leeg en gaand sterven. Wat moest ik verliezen? Ik eiste de verwijdering van de buizen en ander gerei aangezien ik niet dit wilde aanslepen voor te lang voor mijn vrouw. Doe het enkel. I toen, ging naar slaap.
Drie dagen later ontwaakte ik in een rehabcentrum. Mijn bloeddruk was normaal en, hebben gehadd mijn verwijderde buizen, verhongerde ik en moest naar de badkamers gaan. Het was geen gemakkelijke taak aan de badkamers „om te lopen“, maar ik. Ik besliste toen een verdere reis aan de cafetaria te nemen. Natuurlijk, maakte ik het niet, maar ik was zo dicht ik kon het het ziekenhuisvoedsel ruiken. Één van de medewerkers op het centrum ving me, zette me in een rolstoel, en rolde me terug naar de ruimte. Koppig, kroop ik in bed zelf. Maar ik deed het!
Na mijn enige poging om het op mijn te maken kwamen, al het andere in plaats zoals een raadsel. Één stuk keurig geschikt in een andere. Hoe ik het maakte, weet niemand het. Ik werd bevrijd van het rehabcentrum in drie weken en, twee later maanden, doe ik alles ik vóór het ongeval deed --- slechts beter. Ik loop, drijf, en reis met mijn vrouw! Ik doe opnieuw mijn het schrijven, math, en softwaretechnologie! Ik ben beter in de betekenis dat ik een betere persoon ben dan ik ooit voordien was. Beter in de betekenis dat ik een beter geduld en een begrip heb dat ik nooit voordien had. Slimmer in de betekenis dat mijn mening meer open is en ik heb niet meer de vrees en de bagage die ik vóór het ongeval had. Rijker aan de betekenis dat ik mijn het levensrug heb.
Maar hoe hier werd ik? Ik zou dood moeten zijn --- of zo word ik vaak verteld aangezien mijn artsen weg op me ondertekenen. Ik weet het nu ik een „gift“ werd gegeven. De gift is verschillend voor iedereen. Sommigen begrijpen het niet en worden bitter terwijl anderen het zien en meer van het willen. Het breken van mijn hoofd in de grond en wordt geplakt op een 750 pondmotorfiets tijdens drie tikken zijn de harde manier om een gift te ontvangen. Maar het is meer van een onderwijs en een „essentie“ dan fysiek om het even wat. Het is me. Het is u. Het enkel… is!
De gift is zeer eenvoudig en klein maar zeer krachtig. Het is eenvoudig --- het zien en het voelen. Ik verloor dat ergens langs de manier. Het weet wat daar en ziend is wat hier is. Het voelen van alles. Het berijden in de droom in plaats van het achtervolgen van het. Het geheugen, de emoties, en het gevoel dat mijn leven en visie taunted zijn gegaan. Ik voel en zie als nooit voorheen. Mijn vrouw roept mijn nieuwe gift een onschuld. Ik roep het een kennis van allen en wonder van een kind.
Maar wat doet elk van dit gemiddelde? Tijdens mijn talrijke reizen in mijn dood-streken, werd ik begroet door vele mensen die aan me zouden spreken en dan me zouden vertellen om mijn dingen te verzamelen. Zij waren boos met me aangezien ik werd verteld ik „in de verkeerde plaats“ was. Mijn dingen waren deze oneven bellen die over mijn hoofd drijven dat visueel geheugen bevatte dat deel van mijn leven uitmaakte. Ik nam uit de wolken eenvoudig die geheugen dat ik heb willen om houden. Toen I awoke, ik aan afgrijselijke amnesie moest geleden te hebben. Nochtans, ben ik getest en geëvalueerd_ om te vinden dat ik geen geestelijk functie of geheugen heb verloren. Eigenlijk, herinner ik aan dingen nu vermakelijke en prachtige delen van mijn leven waren dat ik lang had vergeten! Ik heb zo vele nieuwe verhalen over mijn leven datvan mijn vrouw bij elk diner geniet!
Nochtans, zouden deze mensen die ik aan me in mijn reizen spreken heb vermeld. Ik herinner slechts extreem woorden en gevoel als flits, maar I „voelt“ de resultaten van deze besprekingen. De kwesties die zijn verborgen, nog affectief, werden in mijn leven besproken en werden opgelost. Het was alsof ik re-ervaring de gebeurtenissen van mijn leven moest, dingen ik, hen had vergeten en opgelost --- Nu! Ongelooflijk, herinnerde ik aan elk van die vergeten, pijnlijk geheugen toen I awoke. Maar de pijn was gegaan! Zij waren enkel placeholder geheugen van tijden voorbijgegaan. Zij werden onderwijsbeelden op de muren van mijn mening in tegenstelling tot blokken in de manier en bagage in mijn leven de te dragen.
Maar, één van de vele kwesties van mijn leven, werd dat beantwoord, was over dood. Is het zo definitief en drastische verdere leven aangezien de godsdienst onderwijst? Zijn er een hemel en een hel? Zal ik werkelijk mijn verwanten, mijn papa, wanneer ik sterf zien? De vraag het het uiteindelijke onderzoekproject, maar de resultaten waren verbazend. Vanuit mijn ervaringen in mijn coma en dood-streken, vond ik dat de dood slechts een snelle verandering in een kleedkamer is. Ik veranderde slechts „kleren“ om onderaan de weg verder te gaan ik voordien leidde! Het was enkel het leven aangezien het was en altijd zal zijn. Het is het leven dat ik en heb geleid ervaren. Het is een voortzetting van alles ik in en alles was ik wilde zijn. Het zoeken van het beter leven na dood is voor onbelangrijk als het leven dat wij in dit fysieke koninkrijk hebben gemaakt ondraaglijk is. Als het hel ter wereld Is, dan zal het eveneens hel „van Aarde“ zijn. Als het fysieke koninkrijk hemel is, dan zal het hemel zijn. Het is de acties die wij en de besluiten hebben genomen die wij „hier“ hebben gemaakt die bepalen wat „daar“ gebeurt.
Ik leerde van mijn besprekingen en reizen dat het lichaam slechts een gastheer is en de belangrijke elementen van ons leven binnen het, en rond het verblijven. Hoewel het zwaar beschadigd was, had mijn lichaam niet de capaciteit niet om, de noodzaak van het fysiek leven te lopen te eten en uit te voeren. Het was mijn ziel, mijn hogere zelf, die in een coma jarenlang was geweest en niet rond vanaf nog gekomen. Aangezien het begon te wekken, verstrekte het de energie en de inspanning om het lichaam te maken zich op zijn noodzakelijke manieren bewegen en helen. Nu, is het al goed en het functioneren aangezien het zou moeten!
Sprekend van mijn ziel die in een coma is, is het interessant om te denken dat, door de jaren, wij allen bij het veronachtzamen van onze hogere zelf en onze zielen zo scherp worden dat fysiek de kern wordt. Voelen en zien zijn secundair aan de fysieke verleidingen geworden. Fysiek is slechts een tijdelijk stadium onze bestaand. Het is de geestelijke en hogere aspecten van ons dat wij moeten aanwezig zijn zodat wij kunnen ervoor zorgen dat wij het vervullende leven hebben dat wij nu en later hebben gewild. Fysiek wordt nooit vervuld zoals eens het helft-gevulde glas als hoogtepunt, het een groter glas wil. Fysiek kent slechts de behoefte aan overleving. Het is „souler“ die de intelligentie en de creativiteit toevoegt aan het leven. Souler kan in de eenvoudigste dingen worden vervuld en bij het leven aan het beste gebogen dat het op alle manieren kan zijn.
Hoewel het een gift is dat zij me gaven --- om terug te komen en te zijn --- Ik moet toevoegen dat u niet mijn truc thuis zou moeten proberen. Verplettert op een berg, vallend in een coma, en dan stervend niet een manier om de zomer door te brengen. Hoewel Las Vegas de hete zomer heeft, kon ik eenvoudig naar het meer voor de tijd gegaan zijn ik in slaap besteedde. Maar dat alles leerde ik en het gevoel kan nu gemakkelijk in om het even welk leven worden geïntegreerda eenvoudig door terug te stappen en te evalueren wat echt belangrijk is. Laat souler uit komen en fysiek beslissen! Welk betekent echt iets aan u? Who bedoelt echt iets aan u? Waar wilt u gaan?
Uiteindelijk, was het geen mirakel. Het was het ruwst, nog belonend, ervaring van mijn leven. Het is een kans om mijn hemel voor mijn volgende bezoek te creëren. Het is een kans om zo veel meer te waarderen. Het is een kans om zo veel meer te geven. Het is een kans te zijn zo veel meer. Het enkel… is!
Ongeveer de Auteur
Edward B. Toupin, Ph.D. is een auteur, een uitgever, een leven-strategie bus, een adviseur, een Meester Reiki, en een technische schrijver die in Las Vegas, NV leeft. Zijn onderzoeknadruk is op cognitieve transformaties, epistemology, en metafysische onderwerpen. Zijn ervaringen hebben een nieuwe reeks artikelen en een boekproject getiteld „Dynamica van het Leven“ kuit geschoten die in de verborgen recessen van onze fysieke en geestelijke interactie tuurt.
Voor meer informatie, en om over zijn aanstaande boeken, e-mail publish@toupin.com of bezoek http://www.make-life-great.com of http://www.life-vision-imagineering.com te weten te komen!
Auteursrecht (c) 2004 Edward B. Toupin, Ph.D.
etoupin@toupin.com
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
