Oh, god. wat nu doe ik?
Uh, oh. Ik ben nu in probleem. Ik vond God. Nu wat doe ik met hem?
Het is niet als ik kan hem enkel vragen om te gaan zit in een hoek terwijl ik op ongeveer mijn leven ga. Hij soort hard om te negeren. En terwijl hij vriendelijk genoeg schijnt, en een gehele partij meer patiënt dan ben ik wanneer het stoten omhoog tegen de hindernissen in mijn leven, enkel het wetend hij ben maak me daar squirm.
Zodra ik dacht zou het koel zijn om hem te kennen. U kent, als samen het hangen uit. Misschien zelfs werpend onderaan een paar koude degenen terwijl wij de stier ontsproten. In sommige achting, denk ik het nog als dat kan zijn. Maar hij is als, zo, goed, ongebruikelijk wie beginnen te bekijken de mensen om me als ik bizar ben.
Liep kende u ooit in een ruimte en alle ogen lette op uw elke beweging? Veronderstel nu het was omdat u met iemand binnenkwam wie zo goed keek dat u als een lelijk eendje door vergelijking voelde. En u wist zij enkel benieuwd waren, „waarom he/she is die uit met dat hangt geek?“
Dat is soort van hoe ik nu voel. Hij gloeit in dark. Dat het licht heldere SOOOO is is het verblindend. Minstens, zeker schijnt het te hebben dat effect op anders iedereen ik samenkom. Zij handelen als zij meer zien me niet bij allen. Of als zij, behandelen zij me als ik ben een lepralijder. Ik kan bijna horen het gefluister achter staart. „Er is de kerel die met God gaat. Oooh, yuck. Krijg vanaf hem.“ Niet God, maar me.
Soms word ik het gevoel zij, en dat als ik enkel zou verdwijnen jaloers zijn, zouden zij allen hem omcirkelen en zouden autograph willen, of één of ander ander stuk van hem zij konden netto en op de muur opzetten. Maar aangezien hij met me is, proberen zij te beweren zij niet één van beiden van ons bekijken.
Grappig, handelden zij niet dat manier alvorens ik hem vond. Ik had heel wat vrienden, en dacht de mensen van me hielden. Ik veronderstel, minstens zo veel aangezien u van uw lokale kuilstier houdt. Maar nu ik uit met hem hang, is het als ik heeft coodies of iets.
Denk niet ik dingen veronderstel. Ik heb gehoord wat zij zeggen. Dat belaster ik door God één van de kerels te maken. Dat zou ik hem in Zijn ivoortoren omhoog moeten verlaten hebben in plaats van neer hier het slepen van hem in het vuil met me. Of dat kan ik niet hem kennen omdat ik niet uit in de zelfde plaatsen hang die zij op Zaterdag of Zondag gaan proberen om hem te vinden. Of eet het juiste voedsel of mompel de juiste gebeden.
Misschien zijn zij juist, en ik ben gekke. Misschien is het allen in mijn hoofd, en ik spreek aan één of ander reuze, onzichtbaar konijn. Alle weet ik zeker zij ongemakkelijk schijnen zijn. En dat wrijft weg op me.
Ik wil hem geen gevoel ongewenst maken. Heck, werkte ik hard om hem te vinden. Bovendien, hij is een goede vriend, altijd daar toen ik hem wenste, en snel om mijn scheuren geweest te drogen toen de dingen niet zo goed gingen. In feite, slechts onlangs ben ik begonnen de vele giften op te merken hij terloops in mijn leven wordt gelaten vallen, zelfs wanneer ik de zo geplakte omhoog gedachte was van I ik het allen door mij deed. En niet eens in ruil daarvoor vroeg hij ooit me om om het even wat.
Minstens, is dat wat de gedachte van I. Maar meer werd ik om hem te kennen, meer realiseerde ik er iets waren hij wilde. Iets was ik bang om voor de langste tijd geweest te doen. Één dag aangezien wij meer dan een kop van koffie spraken, uit eruit flapte hij het definitief.
„Als u van me houdt, dan liefde zelf,“ hij zei in dat zachte gefluister dat hij in die ogenblikken van onze grootste verbinding heeft gebruikt. „U bent alles ik u wilde zijn toen ik u.“ hier stuurde Ik bekeek enkel hem aangezien hij verderging. „Er zijn meer niets ik vraagt van u.“
Ik probeerde om te verdedigen. „Maar wat over al die dingen ik moet doen? Ik dacht u gewild me om van anderen te houden!“
„Als u van zich echt houdt, zult u niet moeten proberen. Het zal natuurlijk gebeuren,“ was Zijn antwoord. „U hebt me die rond stad geparadeerd denkt, dat op de een of andere manier getoond u nu een betere persoon bent, in het geheim hopend zouden anderen meer van u denken. Het leven niet over hoe zij u zien, maar hoe u zich ziet.
„Houd me niet als iets tegen aan uw vrienden te pronken met. Laat me enkel de brand van liefde opstoken die reeds binnen u smeult. Wanneer het aan een vlam heeft gewaaid, zullen zij natuurlijk dichter komen om te verwarmen. En zodoende, zal het een vonk slaan die 'zal uitspreiden de wereld rond maken.“
Hij bereikte over, en met zijn wijsvinger raakte mijn hart. „Dit is waar ik ben, en zal zijn. Vind me, en daar zult u me.“ vinden En met dat, glimlachte hij, en verdween in mijn geheugen langzaam.
Zo, misschien waren al die andere mensen juist. Ik ben verschillend, en mijn vlam is niet genoeg helder nog voor te zien hen. Maar het zal zijn.
Ondertussen, weet ik het waar te om hem te vinden. In me, waar hij allen is geweest.
Auteursrecht 2004 door John Dennison. John is een stem voor zij die niet horen of zij hebben een binnenstem het weten. Auteur van Gefluister in de Stilte: Levend van het Licht van Uw Ziel, kan hij bij john@WhisperZone.org worden bereikt of hem in WhisperZone.org, huis voor zij bezoeken die hun eigen manier kennen.
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
