De culturele narcist - Lasch in een tijd van afnemende verwachtingen
"De nieuwe narcist niet wordt achtervolgd door schuld, maar door angst. Hij probeert niet aan zijn eigen zekerheden op anderen toe te brengen, maar om een zin in het leven te vinden. Bevrijd van het bijgeloof van het verleden, twijfelt hij zelfs de realiteit van zijn eigen bestaan. Oppervlakkig ontspannen en tolerant te zijn, vindt hij weinig nut voor de dogma's van ras en etnische zuiverheid, maar tegelijkertijd verliest de veiligheid van de groep loyaliteiten en beschouwt iedereen als een rivaal voor de gunsten verleend door een paternalistische staat. Zijn seksuele houdingen zijn facultatief en niet puriteins, hoewel zijn emancipatie van de oude taboes brengt hem geen seksuele vrede. Felle concurrentie in zijn vraag voor goedkeuring en toejuiching, wantrouwt hij de concurrentie, omdat hij de vennoten het onbewust met een tomeloze drang om te vernietigen. Vandaar dat hij verwerpt de concurrerende ideologieën die floreerde in een vroeger stadium van kapitalistische ontwikkeling en wantrouwt zelfs hun beperkte expressie in sport en spel. Hij prijst de samenwerking en teamwork, terwijl herbergen van diep asociale impulsen. Hij prijst het respect voor regels en voorschriften in de geheim overtuiging dat zij niet van toepassing op zichzelf. Hebzuchtig in de zin dat zijn onbedwingbare trek hebben geen grenzen, hij niet accumuleren goederen en voorzieningen voor de toekomst, op de wijze van de hebzuchtig individualistische van de negentiende-eeuwse politieke economie, maar eist onmiddellijke bevrediging en woont in een toestand van rusteloze, voortdurend onbevredigd verlangen. "(Christopher Lasch - De cultuur van narcisme: American Life in een tijdperk van Afnemende Verwachtingen, 1979) "Een kenmerk van onze tijd is het overwicht, ook in groepen die van oudsher selectief, van de massa en het vulgair. Dus in het intellectuele leven, welke van haar essentie vereist en veronderstelt kwalificatie, kan men let op de progressieve triomf van de pseudo-intellectuele, goedkeurende, unqualifiable ..."( Jose Ortega y Gasset - De Opstand van de massa's, 1932) kan de wetenschap worden gedreven? Deze vraag Samengevat lijkt het leven van Christopher Lasch, vroegere een historicus van de cultuur later transmogrified in een ersatz onheilsprofeet en troost, een laatste dag Jeremia. Te oordelen naar zijn (productief en welsprekend) uitgang, Het antwoord is een volmondig no.There is geen enkele Lasch. Deze kroniekschrijver van cultuur, deed dit vooral door kroniek zijn innerlijke onrust, tegenstrijdige ideeën en ideologieën, emotionele onrust en intellectuele lotgevallen. In deze zin, van de (moedige) self-documentatie, de heer Lasch belichaamd narcisme, was de ultieme Narcissist, hoe beter gepositioneerd om de phenomenon.Some "wetenschappelijke" disciplines (bijvoorbeeld de geschiedenis bekritiseren van cultuur en geschiedenis in het algemeen) dichter bij kunst dan aan de strenge (ook bekend als "exact" of "natuurlijk" of "fysieke" wetenschappen). Lasch zwaar geleend uit andere, meer gevestigde filialen van kennis zonder te betalen eerbetoon aan de oorspronkelijke, strikte betekenis van begrippen en termen. Dit was het gebruik dat hij maakte van "narcisme". "Narcisme 'is een relatief goed gedefinieerde psychologische term. Ik uitleggen daarop elders ( "self Maligne Love - Narcisme Re-Visited "). De narcistische persoonlijkheidsstoornis - de acute vorm van pathologisch narcisme - is de naam gegeven aan een groep van 9 symptomen (zie: DSM-4). Zij omvatten: een grandioos Zelf (illusies van grandeur in combinatie met een opgeblazen, onrealistisch gevoel van het Zelf), onvermogen om mededogen met de ander, om de tendens te exploiteren en te manipuleren anderen, idealisering van andere mensen (in cycli van idealisering en devaluatie), woede aanvallen en ga zo maar door. Narcisme heeft daarom een duidelijke klinische definitie, etiologie en prognosis.The dat Lasch gebruik maakt van dit woord heeft niets te maken met het gebruik ervan in de psychopathologie. WAAR, Lasch deed zijn best om gezond "geneesmiddel". Hij sprak van "(nationale) malaise" en beschuldigde de Amerikaanse samenleving van een gebrek aan zelfbewustzijn. Maar de keuze van woorden niet een samenhang make.ANALYTIC SAMENVATTING VAN KIMBALLLasch was een lid, van overtuiging, van een denkbeeldige "Pure Left". Dit bleek een code voor een vreemde mengeling van marxisme, religieus fundamentalisme, populisme, freudiaanse analyse, conservatisme en alle andere-isme dat Lasch gebeurd tegenkomen. Intellectuele consistentie was niet Lasch's sterke punt, maar dit is verschoonbaar, zelfs lovenswaardig bij het zoeken naar Waarheid. Wat niet verschoonbaar is de passie en overtuiging waarmee Lasch doordrongen van de voorspraak van elk van deze opeenvolgende en elkaar uitsluitende ideeën. "De cultuur van narcisme - American Life in een Leeftijd van afnemende verwachtingen" werd gepubliceerd in het laatste jaar van de ongelukkige presidentschap van Jimmy Carter (1979). Deze laatste zijn goedkeuring gehecht aan het boek voor het publiek (in zijn beroemde "nationale malaise" spraak). De belangrijkste these van het boek is dat de Amerikanen een in zichzelf gekeerd hebt gemaakt (maar niet zelf op de hoogte), hebzuchtig en frivool maatschappij die afhankelijk is van het consumentisme, demografische studies, opiniepeilingen en de regering te kennen en te definiëren zelf. Wat is de oplossing? Lasch voorstel voor een "terugkeer naar de basis": zelfstandigheid, het gezin, de natuur, de gemeenschap, en de protestantse arbeidsethos. Voor diegenen die houden, beloofde hij een uitschakeling van hun gevoelens van vervreemding en despair.The blijkt radicalisme (het nastreven van sociale rechtvaardigheid en gelijkheid) is alleen dat: duidelijk. De New Left was moreel genotzuchtige. In een Orwelliaanse wijze, bevrijding werd tirannie en transcendentie - onverantwoordelijkheid. De "democratisering" van het onderwijs: "... heeft niet populair verbeterd begrip van de moderne samenleving, hief de kwaliteit van de populaire cultuur, noch verlaagde de kloof tussen rijkdom en armoede, die zo groot blijft als altijd. Aan de andere kant heeft het bijgedragen aan de achteruitgang van de kritische denken en de erosie van de intellectuele normen, dwingt ons om de mogelijkheid van mening dat massa-onderwijs, zoals overal langs conservatieven hebben betoogd, intrinsiek onverenigbaar is met de handhaving van educatieve normen ". Lasch bespot kapitalisme, consumentisme en corporate Amerika zo veel als hij verafschuwde de massamedia, de regering en zelfs de verzorgingsstaat systeem (bestemd voor haar klanten beroven van hun morele verantwoordelijkheid en indoctrineren hen als slachtoffers van sociale omstandigheden). Deze bleef altijd de schurken. Maar om dit - klassiek linkse - lijst voegde hij de New Left. Hij gebundeld de twee levensvatbare alternatieven in het Amerikaanse leven en weggegooid hen beiden. Hoe dan ook, waren dagen van het kapitalisme genummerd, een tegenstrijdig systeem zoals het was, rustend op "imperialisme, racisme, elitarisme, en onmenselijke daden van technologische vernietiging". Wat bleef, behalve God en de Familie? Lasch was diep anti-kapitalist. Hij afgerond op de gebruikelijke verdachten met de hoofdverdachte wordt multinationals. Voor hem was het niet alleen een kwestie van uitbuiting van de werkende massa's. Kapitalisme gehandeld als zuur de sociale en morele weefsels en maakte hen desintegreren. Lasch aangenomen, soms, een theologische perceptie van het kapitalisme als een kwade, demonische entiteit. Zeal meestal leidt tot inconsistentie van argumentatie: Lasch aangevraagd, bijvoorbeeld, dat het kapitalisme ontkend sociale en morele tradities, terwijl toegeven aan de laagste gemene deler. Er is een tegenstrijdigheid hier: sociale mores en tradities zijn in veel gevallen, de laagste gemene deler. Lasch verschijnt een totaal gebrek aan inzicht in de marktmechanismen en de geschiedenis van de markten. True, markten beginnen als massa-georiënteerd en ondernemers de neiging om in massa te produceren om tegemoet te komen aan de behoeften van de pas ontdekte de consument. Echter, naarmate de markten evolueren - ze fragment. Individuele nuances van smaken en voorkeuren hebben de neiging om de volwassen markt te vormen van een hechte, homogene entiteit - een losse coalitie van nissen. Computer aided design en productie, gerichte reclame, op maat gemaakte producten, persoonlijke diensten - zijn de resultaten van de rijping van de markten. Het is waar kapitalisme afwezig is, dat massa productie van goederen van kitsch kwaliteit overneemt. Dit kan zijn grootste fout Lasch's: dat hij bij voortduring en verkeerd-headedly genegeerd werkelijkheid wanneer zij niet dienen zijn huisdier theoretiseren. Hij maakte op zijn hoofd en deed niet wenst te worden verward door de feiten. De feiten zijn dat alle alternatieven voor de bekende vier modellen van het kapitalisme (de Anglo-Saxon, de Europese, de Japanse en de Chinese) jammerlijk zijn mislukt en hebben geleid tot zeer gevolgen die Lasch gewaarschuwd tegen? in het kapitalisme. Het is in de landen van het voormalige Oostblok, dat de sociale solidariteit verdampt is, dat tradities werden met voeten getreden, dat religie is wreed onderdrukt, dat toegeven aan de laagste gemene deler is het officiële beleid dat armoede - materiële, intellectuele en spirituele - alle doordringende geworden, dat mensen verloren zelfstandigheid en gemeenschappen disintegrated.There is niets te Lasch excuus: de muur viel in 1989. Een goedkope reis zou hebben hem geconfronteerd met de resultaten van de alternatieven voor het kapitalisme. Dat hij niet aan zijn leven te erkennen lang misvattingen en compileer de Lasch errata cum mea culpa is het teken van diepgewortelde intellectuele oneerlijkheid. De man was niet geïnteresseerd in de waarheid. In veel opzichten was hij een propagandist. Erger nog, combineerde hij een amateuristisch inzicht in de economische wetenschappen aan de vurigheid van een fundamentalistische prediker voor de productie van een absoluut niet-wetenschappelijke discourse.Let ons analyseren wat hij beschouwd als de fundamentele zwakte van het kapitalisme (in "The True and Only Heaven", 1991): de behoefte om de capaciteit en de productie ad infinitum te verhogen om zichzelf te houden. Dergelijke functie zou zijn geweest indien destructief kapitalisme waren om te werken in een gesloten systeem. De eindigheid van de economische sfeer zou hebben gebracht kapitalisme te gronde. Maar de wereld is niet een gesloten economisch systeem. 80.000.000 nieuwe consumenten worden jaarlijks toegevoegd, markten globaliseren, handelsbelemmeringen dalen, de internationale handel groeit drie keer sneller dan het mondiale BBP en nog steeds goed voor minder dan 15% van het, niet te vergeten verkenning van de ruimte die aan de start. De horizon is, voor alle praktische doeleinden, onbeperkt. Het economische systeem is dus open. Het kapitalisme zal nooit worden verslagen omdat het een oneindig aantal consumenten heeft en markten te koloniseren. Dat wil niet zeggen dat het kapitalisme zal niet over een crisis, zelfs crises van overcapaciteit. Maar dergelijke crises zijn een deel van de conjunctuur niet van de onderliggende markt-mechanisme. Ze zijn aanpassing pijnen, de geluiden van het opgroeien - niet de laatste adem stokt van sterven. Om aanspraak anders is ofwel te misleiden of te spectaculair onwetende niet alleen van economische fundamentals, maar van wat er gebeurt in de wereld. Het is net zo streng als de intellectueel 'nieuwe paradigma', die zegt in feite dat de conjunctuurcyclus en de inflatie zijn beiden dood en buried.Lasch 's argument: kapitalisme moet voor altijd uit te breiden, wil het bestaan (betwistbaar) - vandaar het idee van "vooruitgang", een ideologische uitvloeisel van het streven om uit te breiden -- vooruitgang verandert mensen in onverzadigbare consumenten (blijkbaar een scheldwoord). Maar dit is aan het feit dat mensen creëren economische doctrines (en realiteit, volgens Marx) - niet omgekeerd negeren. In andere woorden, de consument die het kapitalisme om hen te helpen hun verbruik te maximaliseren. De geschiedenis is bezaaid met de overblijfselen van economische theorieën, die niet overeenkomen met de psychologische make-up van het menselijk ras. Er is Marxisme, bijvoorbeeld. De beste theorie, meest intellectueel rijke en goed onderbouwde theorie moet worden gemaakt aan de wrede testen van de publieke opinie en van de werkelijke omstandigheden van het bestaan. Barbaarse bedragen van kracht en dwang moeten worden toegepast om mensen die functioneert onder contra-mens-natuur ideologieën zoals het communisme. Een horde van wat Althusser noemt Ideologische staatsapparaten moet worden gesteld om te werken aan de heerschappij te behouden van een religie, ideologie, of intellectuele theorie die niet ruimschoots reageren op de behoeften van de individuen die de samenleving omvatten. De socialistische (meer zodat de marxistische en de kwaadaardige versie, de communistische) voorschriften werden uitgeroeid omdat ze niet beantwoorden aan de objectieve voorwaarden van de wereld. Ze waren hermetisch vrijstaande, en bestond alleen in hun mythische, tegenspraak vrij rijk (weer te lenen van Althusser). Lasch verplicht de dubbele intellectuele misdaad van de afzet van de boodschapper en het negeren van de boodschap: mensen zijn de consumenten en er is niets aan te doen maar probeer voor te leggen om hen een zo breed array als mogelijk van goederen en diensten. High brow en low brow hebben hun plaats in het kapitalisme vanwege het behoud van het beginsel van de keuze, die Lasch verafschuwt. Hij presenteert een vals dilemma: wie kiest vooruitgang verkiest zinloosheid en uitzichtloosheid. Is het beter - vraagt Lasch schijnheilig - om te consumeren en leven in deze psychologische omstandigheden van ellende en leegte? Het antwoord is vanzelfsprekend, volgens hem. Lasch voorkeur patronizingly de werkende klasse ondertoon vaak gevonden in de petite bourgeoisie: "morele realisme, het inzicht dat alles heeft zijn prijs, haar respect voor de grenzen, zijn sceptisch over vooruitgang ... gevoel van onbeperkte bevoegdheid door de wetenschap - de bedwelmende vooruitzicht van de verovering van de mens van de natuurlijke wereld. "De grenzen die Lasch is praten over zijn metafysische, theologische. Man's rebellie tegen God in het geding is. Dit, met het oog Lasch, is een strafbaar feit. Zowel het kapitalisme en wetenschap verlegging van de grenzen, doordrenkt met het soort overmoed die altijd de mythologische goden koos bestraffen (Prometheus remember?). Wat meer kan worden gezegd over een man die postuleerde dat "het geheim van geluk ligt in afstand te doen van het recht om gelukkig te zijn". Sommige zaken worden beter overgelaten aan psychiaters dan voor filosofen. Er is grootheidswaanzin ook: Lasch kan niet begrijpen hoe kunnen mensen blijven belang hechten aan geld en goederen en andere wereldse bezigheden na zijn baanbrekende werken werden gepubliceerd, opzegging van het materialisme voor wat het was - Een holle illusie? De conclusie: mensen zijn slecht geïnformeerd, egoïstisch, dom (omdat ze bezwijken voor de verleiding van het consumentisme aangeboden aan hen door politici en bedrijven). Amerika is in een "tijdperk van de afnemende verwachtingen "(Lasch's). Gelukkige mensen zijn ofwel zwak of hypocritical.Lasch voorzag een communitaristisch samenleving, een waar mannen zijn zelf gemaakt en de Staat wordt geleidelijk ontslagen. Dit is een waardige visie en een waard visie van enkele andere tijdperk. Lasch nooit wakker werd aan de realiteit van de late 20e eeuw: massa van de bevolking geconcentreerd in de uitgestrekte stedelijke gebieden, tekortkomingen van de markt bij het aanbieden van publieke goederen, de gigantische taken van de invoering van geletterdheid en een goede gezondheid te grote delen van de planeet, een steeds toenemende vraag naar eeuwig goederen en diensten. Kleine, self-help gemeenschappen zijn niet efficiënt genoeg om te overleven - hoewel het ethische aspect is prijzenswaardig: "Democratie werkt het beste als mannen en vrouwen dingen doen voor zichzelf, met de hulp van hun vrienden en buren, in plaats van afhankelijk van de staat." "Een misplaatste medelijden degradeert zowel de slachtoffers, die worden gereduceerd tot objecten van medelijden, en de would-be weldoeners, die vinden het gemakkelijker om hun medeburgers medelijden dan om ze maximaal te onpersoonlijke normen, die de verwezenlijking van het recht zou hen te respecteren. Helaas hebben dergelijke verklaringen niet vertellen het geheel. "Geen wonder dat Lasch is vergeleken met Mathew Arnold, die schreef:" (cultuur) niet proberen naar beneden te leren het niveau van de lagere klassen; ... Het wil weg met klassen doen, om de beste dat is gedacht en bekend in de huidige wereld overal ... de mannen van cultuur zijn de ware apostelen van gelijkheid. De grote mannen van de cultuur zijn degenen die hebben een passie voor verspreiden, voor het maken van gelden, voor de uitvoering van de ene kant van de samenleving naar de andere, de beste kennis, de beste ideeën van hun tijd. "(Cultuur en Anarchy)? een vrij elitaire view.Unfortunately, Lasch, de meeste de tijd, was niet meer origineel of oplettende dan de gemiddelde columnist: "De montage bewijs van wijdverbreide inefficiëntie en corruptie, de daling van de Amerikaanse productiviteit, het nastreven van speculatieve winsten op de koste van de productie, de verslechtering van het materiaal van ons land de infrastructuur, de erbarmelijke omstandigheden in onze misdaad-RID-den steden, de alarmerende en schandelijke groei van de armoede en de groeiende ongelijkheid tussen armoede en rijkdom? groeiende minachting voor handenarbeid ... groeiende kloof tussen rijkdom en armoede ... de groeiende insulaire karakter van de elite ... groeiende ongeduld met de beperkingen opgelegd door lange termijn verantwoordelijkheden en verplichtingen. "Paradoxaal genoeg Lasch was een elitair. De zeer persoon die vielen de" praten klassen "(de" symbolische analisten in minder succesvolle uitlevering Robert Reich's) - vrij tegen schold de "kleinste gemene deler". True, Lasch probeerde deze schijnbare tegenstrijdigheid met elkaar te verzoenen door te zeggen dat diversiteit niet leidt tot lage normen of selectieve toepassing van de criteria. Dit is echter de neiging te ondermijnen zijn argumenten tegen het kapitalisme. In zijn typische, anachronistisch, taal: "De nieuwste variant op dit bekende thema, de reductio ad absurdum, is dat een respect voor culturele diversiteit verbiedt ons om de op te leggen normen van bevoorrechte groepen op de slachtoffers van onderdrukking. "Dit leidt tot" incompetentie "en een zwakte van de geest:" Onpersoonlijke deugden als moed, afwerking, morele moed, eerlijkheid en respect voor tegenstanders (zijn afgewezen door de kampioenen van diversiteit) ... Tenzij we bereid zijn om eisen te stellen op een ander, kunnen we genieten van slechts de meest rudimentaire vorm van gemeenschappelijk leven ... (overeengekomen normen) zijn absoluut onmisbaar voor een democratische samenleving (omdat) dubbele normen gemiddelde tweede klas burgerschap. "Dit is bijna plagiaat. Allan Bloom (" De Sluiting van de Amerikaanse Mind "):"( openheid werd triviale) ... Openheid gebruikt om de deugd die ons toegestaan om de goede te zoeken met behulp van de rede. Het betekent nu accepteren alles en ontkennen de macht van de rede. De ongebreidelde en gedachteloos nastreven van openheid? heeft gemaakt openheid zinloos. "Lasch:"? morele verlamming van degenen die openheid waarde '' boven alle (democratie meer is dan) openheid en verdraagzaamheid ... Bij het ontbreken van gemeenschappelijke normen ... tolerantie wordt onverschilligheid. "Open Mind" wordt: "Empty Mind". Lasch opgemerkt dat Amerika heeft een cultuur van excuses (voor zichzelf en de "kansarme"), van beschermde gerechtelijke grasmat veroverd via gerechtelijke procedures (aka "rechten"), van verwaarlozing van geworden verantwoordelijkheden. Vrijheid van meningsuiting wordt beperkt door angst te beledigen potentiële doelgroepen. We verwarren respecteren (die moet worden verdiend) met tolerantie en waardering, discriminerende arrest met willekeurige aanvaarding en het draaien van de ogen. Fair en goed. Politieke correctheid is inderdaad verworden tot morele onjuistheid en effen numbness.But waarom is de goede uitoefening van de democratie afhankelijk is van de devaluatie van geld en markten? Waarom is luxe "moreel verwerpelijk" en hoe kan dit worden aangetoond streng, formeel logisch? Lasch niet Opine - hij informeert. Wat hij zegt heeft onmiddellijke waarheid-waarde, is niet omstreden, en intolerant. Overweeg deze passage, die kwam uit de pen van een intellectuele tiran :"... de moeilijkheidsgraad van het beperken van de invloed van rijkdom suggereert dat rijkdom zelf moet worden beperkt ... een democratische samenleving kan niet toestaan dat onbeperkt accumulatie ... een morele veroordeling van grote rijkdom ... ondersteund met effectieve politieke actie ... ten minste een ruwe benadering van economische gelijkheid ... in de oude dagen (Amerikanen eens dat mensen niet moeten hebben) ver boven hun behoeften. "Lasch niet te beseffen dat de democratie en de vorming van rijkdom zijn twee kanten van dezelfde medaille. democratie Dat is waarschijnlijk niet weer lente, en evenmin is het waarschijnlijk om de armoede of totale overleven economische gelijkheid. De verwarring van de twee ideeën (materiële gelijkheid en politieke gelijkheid) komt vaak voor: het is het resultaat van eeuwen van plutocratie (alleen rijke mensen het recht had om, algemeen kiesrecht stemming is zeer recente). De grote verdienste van de democratie in de 20e eeuw was te scheiden deze twee aspecten: de egalitaire politieke toegang te combineren met een ongelijke verdeling van rijkdom. Toch is het bestaan van rijkdom - geen hoe verspreid - is een voorwaarde. Zonder dat zal er nooit echte democratie. Rijkdom genereert de vrije tijd die nodig is om onderwijs te krijgen en deel te nemen in de communautaire aangelegenheden. Anders gezegd, wanneer men honger - een is minder gevoelig aan de heer Lasch, minder geneigd te denken over de burgerrechten te lezen, laat staan te oefenen them.Mr. Lasch is autoritair en neerbuigend, zelfs wanneer hij sterk probeert ons van het tegendeel te overtuigen. De gebruik van de uitdrukking: "ver boven hun behoeften" ringen van destructieve jaloezie. Erger nog, het ringen van een dictatuur, een ontkenning van individualisme, een beperking van de burgerlijke vrijheden, een inbreuk op de mensenrechten, anti-liberalisme op zijn slechtst. Wie is om te beslissen wat rijkdom is, hoeveel ervan is teveel, hoeveel is "ver boven", en, vooral, wat zijn de behoeften van de persoon geacht te zijn dan? Waarin staat intendance zal het werk doen? Zou heer Lasch hebben vrijwillig zin de richtlijnen en zo ja, welke criteria zou hij hebben toegepast? Tachtig procent (80%) van de bevolking van de wereld zou hebben overwogen Dhr Rijkdom Lasch's te ver zijn dan van zijn behoeften. Mr Lasch is gevoelig voor onnauwkeurigheden. Lees Alexis de Tocqueville (1835): "Ik ken geen land waar de liefde van geld sterker houden heeft genomen over de affecties van mannen en wanneer een dieper minachting wordt uitgedrukt voor de theorie van de permanente gelijkheid van het pand ... de passies roeren dat de Amerikanen diepst zijn niet hun politieke maar hun commerciële hartstochten? Zij geven de voorkeur de goede zin die grote vergaart fortuin aan die ondernemende genie die vaak verdwijnt ze. "In zijn boek:" de opstand van de elites en het verraad van de democratie "(postuum gepubliceerd in 1995) Lasch bejammert een verdeelde samenleving, een aangetaste publieke discours, een sociale en politieke crisis, dat is echt een geestelijke titel crisis.The boek is gemodelleerd naar "Jose Ortega y Gasset's opstand van de massa's", waarin hij beschreef de komende politieke overheersing van de massa's als een belangrijke culturele ramp. De oude heersende elites waren de opslagplaatsen van dat alles is goed, met inbegrip van alle burgerlijke deugden, legde hij uit. De massa's -- waarschuwde Ortega y Gasset, profetisch - zullen direct handelen en zelfs buiten de wet in wat hij noemde een hyperdemocracy. Zij leggen zich op de andere klassen. De massa's koesterde een gevoel van almacht: ze hadden onbeperkte rechten, geschiedenis was aan hun kant (ze waren 'de verwende kind van de menselijke geschiedenis "in zijn taal), werden ze vrijgesteld van onderwerping aan superieuren omdat ze zichzelf beschouwd als de bron van alle autoriteit. Ze werden geconfronteerd met een onbeperkte horizon van mogelijkheden en zij recht hadden om alles op elk moment. Hun grillen, wensen en verlangens vormden de nieuwe wet van de earth.Lasch net ingenieuze omgekeerd de argument. Dezelfde kenmerken, zei hij, zijn te vinden in de elite van vandaag, "zij die de controle van de internationale stroom van geld en informatie, zit filantropische stichtingen en instellingen van hoger leren, het beheer van de instrumenten van de culturele productie en dus stellen de voorwaarden van het publieke debat. "Maar ze zijn zelf benoemd, vertegenwoordigen zij niemand anders dan zichzelf. De lagere middenklasse waren veel meer conservatieve en stabiel zijn dan hun "zelf benoemde woordvoerders en-bevrijders zouden worden". Ze kennen de grenzen en dat er grenzen zijn, ze hebben een goed politiek instinct "? Gunst beperkingen op abortus, klampen zich vast aan de twee-ouder gezin als een bron van stabiliteit in een woelige wereld, experimenten weerstaan met 'alternatieve levensstijl', en de haven diepe bedenkingen over positieve acties en andere initiatieven in grootschalige social engineering. "En wie pretendeert om hen te vertegenwoordigen? De mysterieuze "elite" die, zoals we weten, is niets anders dan een code woord voor de houdt van Lasch. In de wereld van Lasch's Armageddon is ontketend tussen de mensen en deze specifieke elite. Wat over de politieke, militaire, industriële, bedrijven en andere elites? Yok. Hoe zit het conservatieve intellectuelen die ondersteunen wat de middenklasse te doen en "hebben grote twijfels over positieve actie" (citeren hem)? Zijn ze niet een deel van de elite? Geen antwoord. Dus waarom noemen het "elite" en niet "liberale intellectuelen '? Een kwestie van (gebrek aan) van integrity.The leden van deze nep-elite zijn hypochonders, geobsedeerd met de dood, narcistische en zwakkelingen. Een wetenschappelijke beschrijving gebaseerd op grondig onderzoek, geen doubt.Even indien een dergelijke horror-film elite zou bestaan - wat haar rol zou zijn geweest? Heeft hij suggereren een elite-minder pluralistisch, modern, technologie-gedreven, hoofdzakelijk (ten goede of ten kwade) kapitalistische democratische samenleving? Anderen hebben behandeld met deze kwestie serieus en oprecht: Arnold, TS Elliot ( "Opmerkingen richting van de definitie van cultuur"). Lezen Lasch is een absolute verspilling van tijd in vergelijking met hun studie. De man is zo verstoken van zelfbewustzijn (geen bedoelde woordspeling) dat hij noemt zichzelf "een strenge criticus van nostalgie". Als er een woord waarmee is het mogelijk om het werk van zijn leven samen te vatten is het nostalgie (tot een wereld die nooit bestaan heeft: een wereld van nationale en lokale loyaliteiten, bijna geen materialisme, woeste edelheid, gemeenschappelijke verantwoordelijkheid voor de Ander). In Kortom, een utopie ten opzichte van de dystopie dat is Amerika. Het nastreven van een carrière en van gespecialiseerde, smalle, deskundigheid, noemde hij een "cult" en "de antithese van de democratie". Toch was hij lid van de "elite" die hij als dusdanig gestraft en de publicatie van zijn tirades ingeroepen het werk van honderden carrièristen en deskundigen. Hij roemde zelfredzaamheid - maar voorbijgegaan aan het feit dat het vaak werkzaam was in dienst van de rijkdom vorming en materiaal accumulatie. Waren er twee soorten van zelfstandigheid - een te worden veroordeeld vanwege zijn resultaten? Was er enige menselijke activiteit mist een dimensie van welvaart? Daarom zijn alle menselijke activiteiten (met uitzondering van die voor overleving) te staken? Lasch omschreven nieuwe elites van professionals en managers, een cognitieve elite, manipulatoren van symbolen, een bedreiging voor de 'echte' democratie. Reich beschreef hen als handel in informatie, het manipuleren van woorden en getallen voor een levende. Ze wonen in een abstracte wereld waarin informatie en expertise zijn waardevolle grondstoffen in een internationale markt. Geen wonder dat de bevoorrechte klassen zijn meer geïnteresseerd in het lot van het mondiale systeem dan in hun buurt, land of regio. Ze zijn vervreemd, zij "zich te verwijderen uit het gewone leven '. Ze zijn zwaar geïnvesteerd in sociale mobiliteit. De nieuwe meritocratie gemaakt professionele vooruitgang en de vrijheid om geld te verdienen "de allesoverheersende doelstelling van sociaal beleid". Ze zijn gefixeerd op het vinden van kansen en ze democratiseren competentie. Dit, zei Lasch, verraden de Amerikaanse droom!?: "De regering van gespecialiseerde expertise is de antithese van de democratie zoals het was begrepen door degenen die dit land zagen als 'De beste laatste hoop van de Aarde'." Want Lasch burgerschap betekent niet gelijke toegang tot economische concurrentie. Het betekende een gedeelde participatie in een gemeenschappelijke politieke dialoog (in een gemeenschappelijke leven). Het doel van ontsnappen aan de "arbeidende klassen" is betreurenswaardig. Het echte doel moet zijn om de grond waarden en instellingen van de democratie in de inventiviteit, de industrie, zelfstandigheid en zelfrespect van werknemers. Het "praten klassen" bracht het publieke discours in verval. In plaats van intelligente bespreken onderwerpen, zij verrichten ideologische gevechten, dogmatische twisten, naam-bellen. Het debat werd minder publiek, meer esoterische en insulaire. Er zijn geen 'derde plaatsen ", burgerlijke instellingen die" bevorderen algemeen gesprek over klasse lijnen ". Dus, sociale klassen gedwongen te" spreken zich in een dialect ... ontoegankelijk voor buitenstaanders. "De media vestiging is meer inzetten voor" een misplaatste ideaal van objectiviteit "dan aan de context en continuïteit, die ten grondslag liggen aan een zinvolle publieke discourse.The geestelijke crisis is een andere zaak. Dit was gewoon het gevolg van over-secularisatie. De seculiere wereldbeeld is zonder twijfel en onzekerheden, aldus Lasch. Zo eentje, geëlimineerd hij de moderne wetenschap, die wordt aangedreven door een constante twijfels, onzekerheden en vragen en door een volslagen gebrek aan respect voor autoriteit, zoals het transcendente kunnen worden. Met verbazingwekkende Gall, Lasch zegt dat het was religie die een tehuis voor geestelijk onzekerheden voorzien! Religie - schrijft Lasch - was een bron van grotere betekenis, een opslagplaats van praktische morele wijsheid. Minor zaken zoals de opschorting van nieuwsgierigheid, twijfel en ongeloof die voortvloeien uit religieuze praktijk en de bloed-verzadigde geschiedenis van alle religies - deze zijn niet genoemd. Waarom verwennen een goed argument? De nieuwe elite minachting religie en staan vijandig tegenover het: "De cultuur van kritiek is begrepen uit te sluiten religieuze verplichtingen ... (religie) is iets nuttigs voor bruiloften en begrafenissen, maar anders is overbodig." Zonder de profiteren van een hogere ethiek die door religie (waarvoor de prijs van onderdrukking van de vrije gedachte wordt betaald - SV) - de kennis elites toevlucht nemen tot cynisme en terug te keren naar oneerbiedigheid. "De ineenstorting van godsdienst, haar vervanging door de kritiek meedogenloos gevoeligheid geïllustreerd door de psychoanalyse en de degeneratie van de 'analytische houding' in een aanval op alle idealen van elke soort hebben verlaten onze cultuur in een sorry staat. "Lasch was een fanatiek religieus man. Hij zou deze titel met heftigheid afgewezen. Maar hij was de ergste soort: niet in staat om zich te committeren aan de praktijk waarbij wordt gepleit voor de werkgelegenheid van anderen. Als je vroeg hem waarom is religie goed is, zou hij hebben geparaffineerd op over haar goede resultaten. Hij zei niets over de aard van de religie, de leerstellingen, haar standpunt van het lot van de mensheid, of iets anders van de stof. Lasch is een sociaal ingenieur van de marxistische bespot type: als het werkt, als het mallen de massa's, als het hen houdt "in grenzen", onderdanig - gebruiken. Religie wonderen in dit opzicht. Maar Lasch zelf was boven zijn eigen wetten - Bracht hij het zelfs een punt dat niet aan God schrijven met een hoofdletter "G", een daad van de uitstaande "moed". Schiller schreef over de 'onttovering van de wereld ", de ontgoocheling die secularisme begeleidt - een echte teken van waar moed, volgens Nietzsche. Religie is een machtig wapen in het arsenaal van degenen die willen maken de mensen een goed gevoel over zichzelf, hun leven en de wereld, in het algemeen. Niet zo Lasch: "? De geestelijke discipline tegen eigengerechtigheid is de essentie van religie ... (iemand met) een goed begrip van religie? (zou niet beschouwen als) een bron van intellectuele en emotionele veiligheid (maar) ... een uitdaging voor zelfgenoegzaamheid en trots. "Er is geen hoop of troost, zelfs in de godsdienst. Het is goed alleen in het kader van de sociale engineering.OTHER werkzaamhedenVoor dit verband worden Lasch heeft ondergaan een grote transformatie. In "The New Radicalisme in Amerika" (1965), betreurt hij godsdienst als een bron van verwarring. "De religieuze wortels van de progressieve doctrine '- hij schreef - waren de bron van" haar voornaamste zwakte ". Deze wortels bevorderd een anti-intellectuele bereidheid tot onderwijs "te gebruiken als een middel tot sociale controle" in plaats van als basis voor de verlichting. De oplossing was te mengen marxisme en de analytische methode van de psychoanalyse (zeer veel als Herbert Marcuse heeft gedaan - QV "Eros en Beschaving" en "One Dimensional Man"). In een eerdere werk ( 'American Liberalen en de Russische Revolutie', 1962) bekritiseerde hij het liberalisme voor het zoeken naar "pijnloos vooruitgang op weg naar de hemelse stad van het consumentisme ". Hij vraagtekens bij de veronderstelling dat" mannen en vrouwen willen alleen tot leven met een minimum aan inspanning te genieten ". De liberale illusies over de revolutie waren gebaseerd op een theologisch misvatting. Communisme bleef onweerstaanbaar voor "zolang ze klampte zich vast aan de droom van een aards paradijs waar twijfel werd voor eeuwig verbannen." In 1973, slechts tien jaar later is de toon anders is ( "De Wereld van Naties ", 1973). De gelijkstelling van de Mormonen, zegt hij, was" bereikt door te offeren welke kenmerken van hun leer of ritueel eisten of moeilijk ... (zoals) de conceptie van een seculiere gemeenschap georganiseerd in overeenstemming met de religieuze beginselen. "Het wiel draaide een volledige cyclus in 1991 (" The True and Only Heaven: Progress en haar critici "). De petite bourgeoisie ten minste zijn" waarschijnlijk naar het beloofde land fout van de vooruitgang van de ware en enige hemel ". In" De hemel in een harteloze wereld "(1977) Lasch kritiek op de" vervanging van medische en psychiatrische dienst voor de autoriteit van de ouders, priesters en wetgevers ". De Progressieven, klaagde hij, identificeren sociale controle met vrijheid. Het is het traditionele gezin - niet de socialistische revolutie - die de beste hoop te arresteren "nieuwe vormen van overheersing biedt". Er is latente kracht in het gezin en in de "ouderwetse middenklasse moraal". Zo is de daling van de familie instelling betekende de daling van de romantische liefde (!?) En van "transcendente ideeën in het algemeen", een typisch Laschian sprong van logic.Even kunst en religie ( "De cultuur van narcisme ', 1979)," historisch gezien de grote emancipators uit de gevangenis van het zelf ... zelfs sex ... (verloren) de bevoegdheid om een fantasierijk vrij "te leveren. Het was Schopenhauer die schreef dat kunst is een bevrijdende kracht, het leveren ons van onze ellendige, afgeleefde, vervallen Selves en transformeren onze voorwaarden van het bestaan. Lasch - altijd een melancholieke - heeft dit standpunt enthousiast. Hij steunde de suïcidale pessimisme van Schopenhauer. Maar hij was ook verkeerd. Nooit eerder was er een vorm van kunst meer bevrijdend dan de bioscoop, de kunst van illusie. Het internet werd een transcendente dimensie in het leven van alle gebruikers. Waarom is het dat transcendente entiteiten moeten wit-baard, vaderlijk en autoritair? Wat minder transcendentale in de Global Village, in de informatie Highway of, wat dat betreft, in Steven Spielberg? The Left, donderde Lasch, 'had gekozen voor de verkeerde kant in de culturele oorlog tussen' Midden-Amerika "en de geschoolde of half geschoolde klassen, die zijn opgenomen avant-garde ideeën alleen zet ze ten dienste van de consument het kapitalisme. "In" The Minimal Self "(1984) de inzichten van de traditionele religie van essentieel belang bleef in tegenstelling tot de morele en intellectuele tanende gezag van Marx, Freud en dergelijke. De betekenis van louter overleven wordt ondervraagd: "Self bevestiging blijft een mogelijkheid juist om de mate dat een oudere opvatting van de persoonlijkheid, geworteld in de joods-christelijke tradities, is blijven bestaan naast een gedrags-of therapeutische conceptie "." Democratische vernieuwing "wordt mogelijk gemaakt door deze wijze van zelfbevestiging. De wereld was zinloos geworden door de ervaringen zoals Auschwitz, een "survival ethiek", was het gewenst resultaat. Maar om Lasch, Auschwitz aangeboden "de noodzaak van een vernieuwing van het religieuze geloof ... voor collectieve inzet voor fatsoenlijke sociale omstandigheden ... (de overlevenden) gevonden kracht in het geopenbaarde woord van een absolute, objectieve en almachtige schepper ... niet in de persoonlijke 'waarden' zinvol alleen aan zichzelf. "Men kan niet helpen dat gefascineerd door de totale minachting voor de feiten weergegeven door Lasch, vliegen in het gezicht van logotherapie en de geschriften van Victor Frankel, het Auschwitz overlevende. "In de geschiedenis van de beschaving ... wraakzuchtige goden wijken voor goden genadigen zo goed en handhaving van de moraal van uw vijand lief. Een dergelijke moraal is nog nooit iets bereikt zoals algemene populariteit, maar het leeft, zelfs in onze eigen, verlichte leeftijd, als een herinnering van onze beide gevallen staat en van onze capaciteit voor verrassende dankbaarheid, berouw en vergeving door middel waarvan we nu en dan overstijgen. "Hij gaat op de soort van" vooruitgang ", waarvan de bekroning kritiek is een" visie van mannen en vrouwen vrijgelaten uit uiterlijke beperkingen ". Onderschrijft de erfenis van Jonathan Edwards, Orestes Brownson, Ralph Waldo Emerson, Thomas Carlyle, William James, Reinhold Niebuhr en, vooral, Martin Luther King, veronderstelde hij een andere traditie, "The Heroic Conception of Life "(een vermenging van de katholieke Brownson Radicalisme en vroege republikeinse overlevering):" ... een vermoeden dat het leven niet de moeite waard, tenzij het was woonde hij met ijver, energie en toewijding ". Een echt democratisch samenleving zal nemen diversiteit en een gemeenschappelijk engagement om het - maar niet als een doel op zichzelf. In plaats van als middel om een 'veeleisende, moreel verheffende standaard van gedrag ". Kortom: "Politieke druk voor een meer rechtvaardige verdeling van rijkdom kan alleen komen van bewegingen gestookt met religieuze doel en een verheven opvatting van het leven ". De alternatieve, progressieve optimisme, niet kan weerstaan tegenspoed:" De dispositie goed beschreven als hoop, vertrouwen of wonder ... drie namen voor dezelfde toestand van hart en geest - stelt de goedheid van het leven in het gezicht van zijn grenzen. Het kan niet worden gedefleerd met tegenslag ". Deze dispositie is over gebracht door religieuze ideeën (die de Progressieven verwijderd is): "De macht en majesteit van de soevereine schepper van het leven, de onontkoombaarheid van het kwaad in de vorm van de natuurlijke grenzen aan de menselijke vrijheid, de zondigheid van de rebellie van de mens tegen die grenzen; de morele waarde van het werk dat ooit betekent de indiening van de mens om noodzaak en stelt hem in staat om het te overstijgen ... "Martin Luther King was een groot man, omdat" (He) sprak ook de taal van zijn eigen mensen (in aanvulling op de aanpak van de hele natie - SV), die hun ervaring van ontbering en exploitatie opgenomen, maar bevestigden de juistheid van een wereld vol ontberingen onverdiend ... (hij trok kracht uit) een populaire religieuze traditie die mengeling van hoop en fatalisme was heel vreemd zijn aan het liberalisme ". Lasch zei dat dit de eerste dodelijke zonde van de burgerrechtenbeweging. Zij drong erop aan dat raciale kwesties worden aangepakt" met argumenten uit de moderne sociologie en vanuit de wetenschappelijke weerlegging van de sociale porejudice "- en niet op morele (lees: religieuze) grounds.So, wat wordt overgelaten aan ons te begeleiden? opiniepeilingen. Lasch niet ons uitleggen waarom hij gedemoniseerd dit bijzondere fenomeen. Polls zijn spiegels en het gedrag van de verkiezingen is een indicatie dat het publiek (waarvan het advies is ondervraagden) probeert te krijgen om zichzelf beter te leren kennen. Polls zijn een poging gekwantificeerd, statistische zelfbewustzijn (noch zijn zij een modern fenomeen). Lasch moeten gelukkig geweest: eindelijk het bewijs dat de Amerikanen heeft zijn opvattingen en besloot om zichzelf te leren kennen. Om deze kritiek bijzonder instrument van de "Ken uzelf" impliceerde dat Lasch geloofde dat hij een geprivilegieerde toegang tot meer informatie van superieure kwaliteit zijn of dat hij geloofde dat zijn opmerkingen over de toren van de adviezen van duizenden van de respondenten en dragen meer gewicht. Een getrainde waarnemer zou nooit bezweken aan dergelijke ijdelheid. Er is een fijne lijn tussen ijdelheid en onderdrukking, fanatisme en het verdriet die is toegebracht aan degenen die onderworpen aan it.This is Lasch's grootste fout: er is een kloof tussen narcisme en zelf liefde, die geïnteresseerd zijn in zichzelf en zijn obsessief bezig met zichzelf. Lasch verwart de twee. De prijs van vooruitgang is groeiend zelfbewustzijn en daarmee groeipijnen en de pijn van het opgroeien. Het is niet een verlies van betekenis en hoop? het is gewoon dat de pijn heeft de neiging om alles naar de achtergrond duwen. Dat zijn constructieve pijn, tekenen van aanpassing en aanpassing van de evolutie. Amerika heeft geen opgeblazen, megalomane, grandioos ego. Het is nooit gebouwd een overzeese rijk, het is gemaakt van tientallen etnische groepen immigranten, streeft het te leren, te evenaren. Amerikanen niet een gebrek aan empathie - zij zijn de belangrijkste natie van vrijwilligers en ook belijdt het grootste aantal (fiscaal aftrekbare) gift makers. Amerikanen zijn niet uitbuiting - ze zijn hard werknemers, eerlijke spelers, Adam Smith-ian egoïsten. Zij geloven in Live and Let Live. Ze zijn individualisten en zij geloven dat het individu is de bron van alle gezag en de universele maatstaf en benchmark. Dit is een positieve filosofie. Toegegeven, leidde dit tot ongelijkheid in de verdeling van inkomen en vermogen. Maar dan andere ideologieën had veel erger uitkomsten. Gelukkig werden ze verslagen door de menselijke geest, de beste
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
