Novelle: het volgende niveau van het mensdom
„MAC Hey, heeft u ooit gedacht aan iemand en toen-klap! - De telefoon belt en het is hen op de telefoon?“
„Pinkus, waarom u bent die altijd me stomme lege vragen stellen die absoluut geen relevantie van om het even welke aard aan de dichtbije baan?“ hebben
Geglimlacht MAC en lachte luid. Het was het soort lach dat het water in uw fishbowl kon koken. Hij rolde terug langzaam van zijn bureau als zijn ergonomische computervoorzitter, en ranselde toen een super-quick 360 graad wheelie ophoudend met perfecte precisie, zijn ogen die direct bij mijn met een blik van zuivere schadelijke bedoeling staren.
„U kent Pinkus, ben ik vaak benieuwd of bent u eigenlijk een mens bij allen. De planeet Kleptar 12 schijnt absoluut als een waarschijnlijkere plaats waarvan uw vorm popcorned en uit ons heelal met uw aanwezigheid vereerde. Ik ben ernstige mens, beantwoord de vraag!“
Het duwen terug van mijn bureau in de cel die ik heb geprobeerd om de stomme vraag van MAC te herinneren. Had I ooit gedacht aan iemand en toen belde de telefoon, die persoon die uitnodigt de lijn?
„Natuurlijk heb ik, van tijd tot tijd gebeurt het. Waarom vraagt u? U kreeg één van uw diep-ruimtetheorieën dat de reden voor dit toeval eigenlijk een teken dat de mensen door reuzepaddestoelmensen in een andere melkweg kuit werden geschoten, is of het een verborgen samenzwering is waar de mutanten op Pluto onze meningen met ectoplasma controleren dat in onze kauwgom wordt ingespoten?“
MAC niet scheen verstoord door mijn commentaren, duidelijk werd hij vrij gebruikt aan hen. Zeer ernstig kijkt behandeld zijn gezicht; dit was een zeldzame gebeurtenis op zichzelf aangezien MAC nooit ernstig keek. Normaal werd een glimlach permanent gestempeld op zijn mond, een koele herinnering dat misschien ik niet zo gelukkig was aangezien ik in dit leven zou kunnen zijn. Zijn gezicht verscheen vaak in mijn dromen, soms het fluisteren heilige gezegden, andere tijden enkel een reuzehoofd achtervolgend me door een tunnel die zich voor eeuwigheid uitrekte. Natuurlijk sprak ik nooit van deze dromen aan hem, wilde ik hem weten dat hij geen effect op me had, als wist het hij zou het als los het laten van een bij op een gebied van wildflowers zijn. Ik zou hem nooit om ertoe brengen te zwijgen.
„Hebben u ooit vernomen het concept een collectieve oude jongen van de bewustzijnsPink?“ hij vroeg in een ongebruikelijk intiem klinkende stem.
„Ja natuurlijk heb ik. Ik ben een computerprogrammeur als u mens; het heeft Internet geroepen. Iedereen met toegang tot het heeft een middel aan het verkrijgen van zo veel kennis aangezien zij van iedereen en overal in de wereld houden van. Wat, u ik denken ben een volledige idioot of iets?“
Omhoog aangestoken de ogen van MAC, gaven zij de indruk een tijger op een hulpeloze antilope op het punt stond op te springen. In dit bepaalde geval Pinkus was Brewster de antilope. Het was op dit ogenblik het beroemde het liedlyrische gedicht van Beatles „ik een walrus.“ ben geknald in mijn hoofd. Ik kon werkelijk het zijn een walrus op dat ogenblik behandeld hebben. Het zou het beet lichtjes comfortabeler gemaakt hebben.
Het „collectieve bewustzijn is een concept ik geen Pinkus me knul cre
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
