Een katachtig voorbeeld op moed
Hoektanden. De klauwen van de moordenaar. Sisklanken, grrrs… en recenter, gekeven. Is Who vertrouwd niet met kat-hond gevechten? Het is een „huiveringwekkende“ partij van lidmaten en staarten en ja, werpt de verliezer het grootste deel meestal van het bont af, de kat.
Het was nacht en ik was in de woonkamer lezend een tranentrekker toen ik kelige, verlengde en wankelende wail hoorde. Onmiddellijk liet vallen ik het boek en sleepte aan de deur met één gedachte in mening mee - mijn kat was onder aanval. De gedachte bracht een lelijk beeld aan mijn hoofd. Ik vreesde Sparky of een overactieve Caesar op-de-rondsnuffel of slechter, de Grote Honden op het Blok (askal BDOB a.k.a.) mijn Khufu in afwachting van tearing haar apart omcirkelden.
Zo kon u de schok op mijn gezicht enkel veronderstellen toen ik Khufu ving achtervolgend Sparky, een hond twee keer haar grootte. Een hond. Mijn kat achtervolgde enkel een hond. Ik dacht het slechts op TV gebeurt.
„U was verondersteld hulpeloos om te zijn,“ ik berispte Khufu maar eigenlijk werd ik gescheurd tussen het zijn trots van de kat en het zijn bang van het aangezien het op zijn achterste zat, likkend zijn volledig vergeten poten… Sparky.
Maar anderzijds had mijn geheugenbank van zijn archieven een aannemelijke verklaring teruggewonnen over wat in de scène van misdaad had getranspireerd. De bovengenoemde hond scheen om een fobie met katten voor eens te hebben het ontving een slag van de poot van een kat op het hoofd. Zo dacht ik mijn kat enkel duidelijke gelukkig was. Sparky van om het even wat zou voorkomen die mauwt.
Maar anderzijds kwam een andere bizarre nacht en de honden liepen voor hun staarten. De militante kat had opnieuw geslagen.
Honden. Niet één, maar twee. De puppy van honden absoluut niet. Men was Caesar en andere was een BDOB- beide groter dan Sparky. Ik was geïmponeerd.
Misschien zou het, misschien niet opnieuw gebeuren. Maar ik zou mijn katachtige vriend niet tot het een hobby willen maken of zij zal alle honden wegjagen.
Hier is de norm: de katten moeten door honden worden achtervolgd. De slechte kat moet vermoeid geworden zijn van het lopen voor haar leven dat zij besliste nog moedig te maken een ondenkbare beweging om het kattenleven in onze hond-geteisterde buurt te veranderen.
Het schijnt zij omhoog haar aan flarden trots heeft verzameld en de last, wat kan, komt om een verklaring in naam van het katachtige ras af te leggen. De verklaring zou zijn: Wij katten kunnen zacht zijn, maar wij zijn niet breekbaar.
Hoe gemakkelijk het voor ons vanaf onze vrees moet lopen of aan de oneerlijkheid van toegeven intimideert om de ruzies en de bijwerkingen van slag te voorkomen, hebben gekendd niet de mogelijke overwinningen konden wij… dromenverblijf als zuivere dromen bereiken.
Maar de vrees is vrees. Als slechts wij het konden enkel werpen uit het venster en het hebben uit gesloten van onze meningen. Maar de vrees is een deel van ons bestaan. Het is een psychologische slag, een touwtrekwedstrijd tussen ja en nr. Voor me, is het niet iets wij in een dag bulldoze. Ik herinner hoe mijn kat die wordt gebruikt om haar voedsel te offeren aan de honden en binnen worden wortel geschoten. Het vergde haar tijd om de moed te bereiken om tegen de norm te gaan die wij konden nooit worden veranderd hebben gedacht.
Misschien moet het paspoort aan moed zeker zijn van wie zijn wij, te geloven, groot te handelen geen kwestie hoe klein, als de kat die voor zijn eis van grondgebied en vraag naar eerbied met een personlity groter dan een hond vocht.
Wij allen hebben onze eigen honden om onze „onmogelijk“ in een kenteken te achtervolgen te veranderen wij trots kunnen dragen. Zoals voor me, word ik niet nog gedaan met mijn.
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
