En hoe voelen we ons vanmorgen?
Zonder vraag naar het ziekenhuis is teamwork uit de tijd dat je aankomt totdat u wielen buiten de deur. Iedereen is samen te werken voor het algemeen welzijn van de patiënt, of ten minste een scheur in zijn bank account. Dat is zoals het zou moeten zijn in dergelijke huurling endeavors.Spending een paar dagen in het ziekenhuis onlangs versterkt dit in mijn eigen gedachten. Hoewel mijn tijd in het ziekenhuis was kort, ik kreeg de volle treatment.The ziekenhuispersoneel links geen bed ongekeerd in het heilige zoektocht van mijn recuperatie. Maakt niet uit welk moment van de nacht was, elke medewerking aan verpleegkundige ontwaken mij en vraagt: "En hoe voelen we ons vanavond?" Teamwork is goed voor een aantal dingen in het leven. Pindakaas en jam, ham en eieren, en Bologna en kaas zijn een paar dingen in aanmerking komen voor samenwerking. In elk voorbeeld, een element complimenten van de andere en de combinatie is groter dan elk afzonderlijk deel. Dit is de coördinatie op het finest.There is een beperking tot de zogenaamde samenwerking, met name in de omgeving van het ziekenhuis. Ik wil niet klagen, maar nu dat ik uit, ik voel me een iets vrijer mijn mening, zonder angst voor eventuele needling uit het ziekenhuis staff.I zal verlenen u, verpleegkundigen zijn enkele van de mooiste mensen in de wereld. Het werk dat ze doen is gewoon prachtig. Het is absoluut waar dat patiënten niet kunnen krijgen zonder deze nurses.On langs de andere kant, wat zou deze verpleegsters doen zonder patiënten? Ik wil niet opscheppen, maar als het niet voor patiënten als ik (als er patiënten zoals ik), verpleegkundigen niet zou hebben een ding te doen in het ziekenhuis. Wezen, ze danken hun baan voor me. Het niveau van hun betekenis is in directe verhouding tot de patiënten ze serve.Not een te afrossen een punt, (het is moeilijk om een arbeidsloon in mijn conditie op dit moment) Ik denk dat het hoog tijd dat iemand die opkwamen voor de rechten van de patiënt. Daar heb ik niets te maken voor de komende week behalve recupereren hier thuis, ik ben de perfecte persoon om iets te zeggen over deze cruciale issue.The grote klacht heb ik met het "wij-ziekte" welig tierende in ziekenhuizen in de hele natie. Dit 'wij-ziekte "syndroom heeft gekregen uit de hand en ondanks alle onderzoek, geen genezing lijkt dreigt in het ziekenhuis corridors.Every ochtend rond 5 uur, mijn verpleegster kwam stuitert in mijn kamer met de cheeriest van regelingen, volledig afgezien van mijn toestand bij de hand en moedig gevraagd: "En hoe voelen we ons vanmorgen?" Zelfs op mijn beste dag, 5 uur in de ochtend is niet een goed moment om te vragen mij een vraag, met name hoe ik ben. Als er een kans dat ik het gevoel goed is, ik zeker niet in het hospital.The ding meest storende voor mij is het gevoel van de kant van de verpleegkundige persoonlijk identificeren met mijn pijn. Vandaar "En hoe voelen we ons vanmorgen?" Ik maak bezwaar tegen deze heftig. Het is mijn pijn, en niet "onze" pijn. Ik denk dat elke verpleegkundige moet gaan en hun eigen pijn. Ik ben het betalen van een partij voor deze pijn en ik verdienen alle eer. Ik ga niet naar mijn pijn te delen met iedereen, vooral iemand met een Bubbly geaardheid zo vroeg in de morning.It is mijn aandoening en ik heb het recht om niet alleen genieten maar ook vertel iedereen over. Een reden is het zo moeilijk mensen te vertellen over mijn aandoening is iedereen wil vertellen me over hun eigen kwalen instead.My ziekenhuis kamer die ik moet betalen voor de ene plaats kan ik schenk mijn aandoening. Ik zou niet hoeven te concurreren met de verpleegkundigen over mijn heersende aandoening. Van een toevallige inzage van medische tijdschriften tijdens het wachten op de arts het kantoor, zijn er meer dan genoeg kwalen te gaan around.This is mijn aandoening en ik deel deze met niemand, vooral gezonde verpleegkundigen hanteren naalden en pijn pills.If Ik hoor dat de zinsnede: "En hoe voelen we ons vanmorgen?" nog een keer dat ik ben gaan gooien een aantal zaken aan mijn favoriete begrafenis home.A gerelateerde zin heeft net zo veel frustratie. Mijn goede verpleegkundige kwam in een 's ochtends en quipped, "En zijn we met onze ontbijt vanmorgen?" Als we kijken naar het ontbijt lade voor mij, met nauwelijks genoeg voor mij, ik glared gewoon naar haar. Als ze had alle ontwerpen van moten op mijn ontbijt, bloed zou vloeien. Ik greep mijn plastic mes menacingly.This hele zaak kwam aan het hoofd van mijn laatste ochtend in het ziekenhuis. Mijn vergankelijk verpleegkundige barsten in mijn kamer en vroeg: "En zijn we klaar voor onze bad vanmorgen?" Dit was het stro dat sipped de laatste druppel uit mijn geduld wegkwijnen body.Nothing is persoonlijk naar me dan "mijn" bad. Ik zal mijn bad met niemand behalve mijn rubber ducky.Getting rust in het ziekenhuis is een uitdaging voor de weariest ziel. Net wanneer je denkt te hebben snuggled voor een snooze, iemand vraagt hoe je are.The beste rest komt van Jezus Christus, die nodigt iedereen "Kom tot mij, alle gij dat arbeid en zwaar beladen, en ik zal u rust. Neem mijn juk op u en leert van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart, en gij zult vinden rest tot uw zielen. Voor mijn juk is eenvoudig, en mijn last is licht. "(Matteüs 11:28-30 Kjv.) Zijn onderzoek is altijd welkom en komt op het juiste moment, zoals now.Reverend Snyder is momenteel ministering bij de "Familie van God Fellowship" in Ocala, Florida. Meer van zijn artikelen zijn beschikbaar voor herdruk in zijn website: http://www.godspenman.com/ Rev Snyder is beschikbaar als gastspreker. Hij schrijft een wekelijkse column en is de auteur van "Romantiek Rond een pastorie Haard" te vinden op:
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
