Nasleep van een kind? S bijna dood ervaring
Een 18 maanden oud meisje lag te sterven van difterie in januari 1944. Het was voor het wijdverbreide gebruik van antibiotica. In feite waren de antibiotica gereserveerd voor de troepen vechten in de Tweede Wereldoorlog. Dat is waar de kleine vader van meisje was ... op Iwo Jima.The jonge moeder nam haar koorts geteisterde kind naar het ziekenhuis in de hoop dat er iets gedaan kan worden om haar kostbare kind te redden. De moeder werd verteld dat er weinig die kunnen worden gedaan. De koorts was veel te hoog voor het kind om te overleven. Ice water en alcohol wrijft kon geen controle over de koorts. Een paar uur later, was de moeder vertelde dat haar geliefde dochter, haar eerste en enige kind, had died.Within minuten een verwoede arts rende terug naar de wachtkamer om de jonge moeder te vertellen dat haar kind weer tot leven was gekomen! Voordat de avond zon, was het kind rechtop in haar bedje te spelen met haar dolly alsof er niets bijzonders was gebeurd. De koorts was weg. De gevlekte extremiteiten waren roze met gezondheid. Het kind giechelde verlegen als de parade van artsen en verpleegkundigen kwamen om haar te zien. Zij brachten meer speelgoed en opgezette dieren dan de kleine wieg kon houden. Ze stelden vragen als 'Wat is de naam van uw dolly's? " Ze verwonderden zich over de lichte ogen en snelle reacties van het kind dat zeker moeten zijn hersenen damaged.My naam is RobinRenee, en ik was dat kleine meisje. Ik herinner me niets over de gebeurtenis. Ook ik herinner me dat ik besefte dat als ik mijn ogen net als ik slaap te vallen geopend, zou mijn kamer geworden Alice in Wonderland delight.I geleerd te vliegen naar het plafond te draaien draait in de ether als een trapeze-artiest. Ik keek neer op mijn lichaam als hij lag te slapen. Ik strekte de grenzen van mijn kamer tot het voelde glad aan ik. Ik laat het krul in zichzelf als een nautilusschelp. Ik liep op mijn "nautilusschelp" kamer verlaten voetafdrukken alsof het nat zand. Dan is de kamer snel zou ontspannen, spinnen mij met zich mee, totdat ik belandde in de verre hoek van het plafond. Deze duizelingwekkende rit was een van mijn favoriete games.As tijd voorbij, besefte ik dat ik zag de wereld op een manier die anderen niet. Ik zag mensen en dingen die anderen niet kon zien. Ik vertelde mijn ouders over deze mensen en dingen. Ze patronizingly geluisterd naar mijn "verhalen", en ze glimlachte en veronderstelde dat ik had denkbeeldige vrienden en enkele bizarre ideas.Frequently de mensen die ik zagen "dode" verwanten. Ik wist dat ze konden niet echt "dood", omdat ze zag er te leven. Ze waren mooi en licht. Ze waren gelukkig en actief. Er was niets "dode" over them.Today Ik zie dat alle levende dingen pulseren met energie en beweging, licht en kleur. De mensen die ik zie mij vertellen dat ik nog steeds niet het volledige beeld te zien. Mijn fysieke ogen zien slechts drie primaire kleuren in een wereld van een miljoen primaire kleuren. Ze vertellen me dat wanneer ik drop mijn lichaam en passeren de sluier, zal ik in staat zijn om te zien al die kleuren die nu voor mij verborgen. En ik zal horen de kleuren en too.They voelen vertel me dat het verlaten van deze wereld is zoals het overgaan van de ene kamer naar een andere kamer, en dat er niet een moment van bewusteloosheid. Ook al een fysiek lichaam kan onbewust zijn op het moment van de dood, de ziel is bewuste en volledig bewust van wat er gebeurt. De ziel zachtjes coaches het lichaam los te laten it.They mij vertellen dat de fysieke wereld en de geestelijke wereld is een wereld. We kunnen niet om het te zien, omdat de fysieke zintuigen zijn een barrière tussen deze wereld en de echte wereld. Er is geen scheiding tussen de twee werelden op dezelfde manier dat onze wereld niet gescheiden is van de wereld van een foetus in de buik van zijn moeder. De foetus kan niet zie de wereld van haar gezin dat bestaat overal, maar het is there.When de zilveren koord loslaat en we vallen het lichaam, kunnen we duidelijk zien hoe al deze bestaat samen. We zullen zien de engelachtige wezens riep Vreugde en Exaltation als ze hullen ons terwijl wij vertalen van het bruto aardse vlees in ons stralend en tastbare geest lichaam. Ze vertellen me dat ik niet kan voorstellen, zelfs in mijn wildste dromen, hoe prachtig de ervaring is.Copyright 2005 RobinRenee BridgesRobinRenee Bridges is een kapelaan en officier in het Heiligdom voor meer dan dertig jaar. Zij is de auteur van "Een brug van Liefde tussen Hemel en Aarde: Self-Induced Contact in het hiernamaals. "Voor meer artikelen over de dood, sterven en het hiernamaals bezoek haar website: http://www.spirit-sanctuary.org
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
