Toen we kinderen werd in Chicago (deel 2)
Vanaf jonge leeftijd mijn moeder stuurde me naar de scholen, dacht ze, zou het beste doen voor mijn opleiding. Of niet, mijn vader is overeengekomen, weinig toe deed. Natuurlijk waren ze alle katholieke scholen, en ze waren allemaal kind discipliners. Leer or Die, was hun motto. Ik denk dat ik niet helemaal leren, en ik bijna stierf een aantal keren, althans het voelde alsof Boatshow overgang van school, en de ontmoeting met je vrienden na school, was net, kaviaar aan de Bologna sandwich over thee. We waren jongens die handelde cursus en ruw. Ik denk dat het van ons verwacht werd, want dat is hoe we allemaal acted.While op school, leerden we de kunst van de taal, en verfijning. Op straat, leerden we de weg van de vuist, en overleving. Mijn moeder had nooit leren deze dingen, al was ze een taaie cookie.We gebruikt linguïstische delicatessen zoals, dem (hen), of dosis (die), Dees (was een ander favoriet). Mijn vader was een meester linguïst, en zeer bedreven in de kunst van het irritante mijn mam. Terwijl hij goedgepraat het hoogste niveau van de straat lingo. My Mom, kreunde in dispare als ze verteld de enorme hoeveelheid geld die zij besteed aan ons te sturen naar de beste schools.We beloonde haar met straat spuwen, en slechte manieren. Achteraf zou ik niet nastreven dat natuurlijk weer. Het leek slim Alecky toen. Een vroege vorm van opstand. Ik was een product van de jaren zestig, en je zou me horen brullen in aantallen te groot om te negeren. (Met dank Helen Reddy) Net de vermelding van de jaren zestig, brengt een hele stroom van herinneringen in mijn bewustzijn. Beatniks, hoeveel mensen weten zelfs wat een Beatnik was. Snapping hun vingers in plaats van klappen in hun handen. Baarden en snorren, waarvan de meeste nauwelijks genoeg jaren om iets te groeien dat op afstand leek een van deze mannelijke growths.Most van hen waren slechts een paar jaar ouder dan ons, maar dat was voldoende rechtvaardigen om de juiste leeftijd. Ze schreef gedichten, waarvan sommige, had twee of drie woorden. Ze zouden alle nemen juiste hoeveelheid tijd, na te denken, en breken uit in woedend vinger snapping applaus, tot grote vreugde van de "dichter". We hebben net keken elkaar aan en dacht: "domme". Beatniks Die had iets aan de hand op, maar wij nooit achter. Na de beatniks kwam de yippies. Yippies, kunnen jongeren dit lezen en zeggen tot zichzelf, "domme". Ik beschuldig je niet, niet een bit.Yippies waren de radicale vleugel van nuveau denkers van onze tijd. Ze hadden een of andere manier de wijsheid van de eeuwen alle verpakt in hun iets 20 jaar, en ze wisten het allemaal. Dat was hun denkpatroon anyway. Voor ons waren ze gewoon onruststokers. Snivelling en whinning alles. In een korte tijd kwam het echte werk, die de jaren zestig was echt alles over de Hippies.Hippies waren de coole dudes en kuikens, die luisterde naar Joplin en Hendricks, de Stones, en Zepplin. Ze hadden lang haar, en wiet gerookt, daalde zuur. Dit was de keerzijde van de jaren zestig, dat was het begin van het geneesmiddel rage in Amerika. Als een ex-politieman, verafschuwen ik het gebruik van deze drugs, heb ik gezien hun Dirty Deeds van dichtbij personal.I ben er niet zeker waar alle jongens in mijn generatie passen in al die commotie, maar een of andere manier waren we een deel van. Ik denk dat we waren de jongens die ging naar de mililtary, en geserveerd ons land en vlag. Dat was waarschijnlijk de beste keuze die ik ooit heb gemaakt, toen. Ik leef mijn leven trots, wetende dat ik diende vier jaar. Dit waren mijn laatste gedachten over de dagen dat we was kids in Chicago.We waren
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
