De onvoorziene uitgaven van wanhoop: hoe existentialists overleven
~ de ontzetting is dizziness unto vrijheid-vrijheid die neer in zijn eigen mogelijkheid staart. In dit dizziness bezwijkt de vrijheid ~
Individuele awakes aangezien gaat hij gewoonlijk, gebruikt badkamers en borstelt zijn tand zoals hij gewoonlijk, en naar de keuken voor zijn gebruikelijke kom het graangewas van Slurpy O's. Maar zijn nieuwe huishoudster heeft voor hem de dag alvorens en onbekwaam om Slurpy O's te vinden aan zijn kast vier verschillende merken van haver en rijst heeft gebracht gewinkeld, hopende zal men hem tevredenstellen tot zij zijn gebruikelijk kan vinden. Wanneer hij bereikt om het kabinet te openen en de opties van te zien?.., hij houdt op, geplakt voor gedachte, die voor het nemen van een besluit wordt geplakt. Hij kan absoluut niet zijn hersenen rond deze vroege ochtendkeus verpakken en zodat eet hij niets. [ 1 ] dit is, welke in klein deel, existentialism is.
Een paar deuren neer, een persoon behandelt een ander raadsel. Zes maanden geleden was hij aan een aanbieding die door belangrijke ISP aan teken omhoog 45 dagen van vrije browser en e-maildienst wordt gemaakt bezweken. Hij was zijn creditcardaantal op dag één ingegaan, wetend dat hoewel het maxed-uit was, tegen de tijd dat een anderhalve dag gehad overgegaan hij is betaald en dan $300.00 gekund betalen beperkt, zodat kon ISP daarop aanrekenen $30.00 per maand van binnen. Maar op dag dertien, vindt hij dat ISP zijn rekening heeft bevroren. Wanneer hij te weten komt waarom-omdat zij probeerden om zijn kaart te laden en de kaart hen ontkende wordt factureren-hij boos dat het bedrijf heeft gelogen/hem door hem slechts 13 vrije dagen te geven bedrogen, en zijn levensonderhoud (hij werkt online) dan afgesloten wanneer het er niet in slagen om hem 32 dagen te vroeg met succes te laden.
Hij schrijft onmiddellijk een brief aan ISP Godzilla, eisend annuleert het zijn lidmaatschap, een brief hij die zelfde dag 3pt telefax ver*sturen. Isp Godzilla antwoordt, zeggend dat dit niet het werk van de manierannulering is, en hij 1-800-xxx-XXXX gelieve te draaien. Hij roept en eerst wordt opgeschort, een positie die vijf minuten hem aan een van een lus voorzien opname van sacharinestem het zeggen vastgenageld houdt, "als u verdere hulp met uw behoeften van de computerreparatie nodig hebt, gaat naar www.oursite.com." Wanneer hij een mens krijgt krijgt hij een persoon die hem meedeelt dat het bedrijf hem "niet kan" vinden in hun verslagen. Tezelfdertijd heeft hij ook een antwoorddienst die door het zelfde bedrijf wordt verleend. Wanneer hij de thuisbasis draait om zijn berichten en stempels in zijn wachtwoord terug te winnen, vertelt een mechanische reactie hem er geen dergelijke rekening is. De berichten zijn daar, aangezien zijn indicator 5 toont, dan 7, dan inkomende messages?which 12 hij niet kan toegang hebben tot. Unreturned vraag resulteren in het verliezen van drie cliënten, twee vrienden, en een fiancÃ?Æ'Ã?â??Ã?â??Ã"©- allen die hij heeft uitgesloten hen concluderen.
Binnen de volgende maanden ontvangt hij drie bedreigend rekeningen van Godzilla, die betaling eisen dat als hij niet betaalt in beëindiging van zijn rekening zal resulteren. Dan worden de rekeningen omgekeerd aan een vijandig inzamelingsagentschap, rekeningen die met de rest van van hem aankomen post-die ook nieuwe CDs voor de startdienst met het zelfde bedrijf bevat. Op CDs zijn de woorden "terugkomen aan Godzilla en wij zullen u 45 dagen vrije online toegang!" geven Dit, ook, is existentialism.
En in een andere anywhotown op een ander deel van deze hurtling en rachitische bol, wordt een persoon ontvoerd. Zij wordt genomen aan het huis van de overweldiger, verbonden en voor het man's genoegen gebruikt. Elke dag twee weken, wordt zij gemaakt voor te leggen, toegestaan toenemen slechts te baden te verzorgen en te eten om, en is dan gebonden terug naar het bed om te blijven terwijl de man om bij een belangrijke everycorporation afgaat de stad in te werken everysite.
Op dag vijftien, gaat de man voor het werk weg en de vrouw doet allen zij vrij zelf kan. Zij wordt en definitief verlaat los het huis om te winkelen, te eten, cafÃ?Æ'Ã?â??Ã?â??Ã"Â te drinken©, en in het park te zitten voedend de vogels. Na een paar uren, keert de vrouw aan het huis terug, zet zich in de sluitingen terug en wacht op hem terug te keren. [ 2 ] dit is ook existentialism.
In het zelfde opzicht, niettemin, impliceert existentialism veel meer. De parapluzorg van deze sociale, atheïstische, en/of theistic filosofische beweging stelt dat de existentiële mens, het solitaire individu, een bestaan leeft dat één samengesteld uit essentie slechts when/if/after hij/zij bepaalt hem/is zelf-dat het bestaan van het individu zijn/haar essentie voorafgaat. [ 3 ] en de principes van existentialism (hoewel technisch onmogelijk om in een paar pagina's te isoleren en in te kapselen) bestaan uit het begrip dat men vrijheid heeft omdat één niets is; dat men moet uitoefenen deze vrijheid door zal het goedkeuren van de morele verantwoordelijkheid van vrij en door vrij dit te gebruiken zal kiezen (in goed geloof); dat omdat elk een individu met individuele benaderingen van bestaan is, het leven slechts subjectief is; en dat leven -- zelfs en vooral aan de rationele mens -- is irrationeel, is absurd.
Het is omdat existentialism als geheel de filosofie eigenlijk een reeks filosofieën is die niet in keurige passen, stille categorieën maar in plaats daarvan wederkerend zijn, multidimensioneel, soms gillen, andere tijden en tegenstrijdige onvoorziene gebeurtenissen -gebeurtenis-ironies en absurditeiten die tegenover elkaar stellen -- dat de overlapping en vaak als de delen van buitenissig van een bot gekruiste ui in botsing komt dat ik hier slechts één integraal deel van het geheel richt.
Het is omdat existentialism in zijn zeer begrip van absurd (en wijst op zijn eigen absurditeit) absurd is, paradoxaal is in zijn zeer begrip van paradox (en verklaart zijn eigen paradoxale aard) dat ik probeer om één enkele aard van bestaan te identificeren. Het is wegens een dergelijke component -- de kenmerken (of symptomen) van de onvoorziene uitgaven die zij zijn en aangezien zij onvermijdelijk om leiden te wanhopen -- die ik schrijf.
En het is met de elk van eerbied men misschien voor de die door Hegel en Heidegger in werking worden gesteld, of die eerst door Descartes worden gekweekt, of die door Sartre, DE Beauvoir, Kierkegaard, en Nietzsche, of de overgenomen uihuiden en lagen kan hebben en stuk-door-stuk ontleed door Camus, Dostoyevsky, en Kafka worden ontwikkeld die I write?again, om begrip van één (subjectieve) menselijke ervaring uit te drukken, en niet in om het even welke intellectueel te spreken, alle-omringt manier aan een definitieve bespreking van elke enige cel van diepgaandst van filosofieën.
Eerst, bestaan. Bestaan eerst. Het bestaan gaat essentie vooraf. Een mens is eerste, niets. Een mens maakt hem/zelf iets door hem/zelf te bepalen en hij/zij doet dit door verantwoordelijkheid voor zelf goed te keuren, die hij/zij door te handelen, door te kiezen doet. Wat van deze verantwoordelijkheid voor existentialist komt is angst, een gecombineerde en geëigde maken bezorgdheid, vrees, forlornness, het longing, wens, schuld, en [ welke Kierkegaard als ] bepaalde ontzetting-als vrees voor deze vrijheid van oneself te maken wat men zal. Voeg aan dit angst het begrip dat men toe ook van mensdom de oorzaak is en moet handelen, moet kiezen, en in een soort het leven dood is pijn- in wanhoop is.
Van wanhoop vorm- niet om bewust te zijn van het hebben van zelf, imbalanced de tegenzin te zijn zelf om zelf van de hand te doen en met betrekking tot een andere, en aan zijn eigen zelf zal zijn [ 4]-één brengt paradoxaal op meer wanhoop uit de wanhoop zelf. Namelijk uit wanhoop zou kunnen worden verleid om verantwoordelijkheid te vermijden. Maar vermijden moet in welke geroepen Sartre zijn "foi mauvaise," of slecht geloof [ 5]?which leidt tot verdere wanhoop.
Wij kunnen dit kennen niet, om het even welk meer dan kunnen wij onze eigen toekomstige zelf/onze epochÃ?Æ'Ã?â??Ã?â??Ã"Â kennen©, om het even welk meer dan kunnen wij ons eigen zelf, toekomstig, of lot controleren. Dit draagt tot de bewuste wanhoop van existentialist bij, die, zelfs de wanhoop van hoop bevat.
Wij kunnen een andere, één van beiden controleren niet, in onze menselijke aandrijving om te zijn weet het/denk zelf, wat als een inspanning God wordt beschouwd te zijn (of welke Nietzsche handhaven wij zouden kunnen zijn en: Der Ubermunsch, Overman/de Superman zijn). De onmogelijkheid van dit leidt tot een wanhoop die de ontzetting van het weten vergelijkt wij ons niet kunnen kennen beingness-omdat dergelijke beingness door zijn relatie (schip) aan andere bestaande wezens slechts herkenbaar/definieerbaar is. Aangezien ontworpen Hegel (of DE -DE-CODED)IT, zijn wij in een constante dialectiek van zelf en andere. Een mens kan bestaan niet tenzij hij/zij tegen het bestaan van een andere bestaat.
De het best bekende analogie is dat van Hoofd/de slaaf, maar antiquiteit ten gunste van moderne toestand ontkennen, gaan aan de vrouw in het open voorbeeld terug dat zich, slechts aan re-sluiting zelf opnieuw bevrijdde.
Op wat punt, identificeert zij (bewust of unconsciously) zich submissive, of masochist, die niet als masochist bestaan tenzij er een sadist zijn om de masochistic aard van haar uit te brengen. Zodra zij, dan vrij is, is zij niet meer "masochist," en daarom niet meer om het even wat. Zij bestaat niet. Zij heeft andere nodig haar "noemen", om haar existence?orbeingness te geven. Dit begrip van het zelf contingent zijn op andere voor betekenis is één Sartre die pointedly op van de plaats van zijn eigen wanhoop, het zeggen commentaar wordt gegeven, "Andere is drainhole van mijn bestaan."
Verder, hoewel wij deze onderlinge afhankelijkheid delen, dit dialectische demandingness, delen wij werkelijk slechts één algemeen begrip: dat wij fundamenteel vrij zijn. Omgekeerd, hoewel existentialism soms als een sociale filosofie wordt beschouwd, ontwijkt het de nomenclatuur aangezien het ons individualiseert, die van ons ontdoen van om het even welke universele identiteit. Wij zijn, alleen in elke betekenis, onze bestaand. Zoals de moderne radicale therapeut R.D. Laing zegt, "ik kan uw ervaring ervaren niet," [ 6 ] emblematizing de eigenlijke vervreemding van de mens. Vandaar, de wanhoop aangezien het in nog een andere multi-layered afmeting weer opduikt.
Bovendien aangezien het bestaan subjectief-sinds de enige betekenis/is de essentie is dat die wij vastmaken, dat die wij maken of aan de wereld-mededeling, ook brengen, subjectief zijn. Door de eigenlijke handeling van het communiceren, maakt men subjectieve betekenis of subjectief karakter aan die mededeling vast. Zo door betekenis aan de buitenkant op te leggen, men buiten de capaciteit rooft om één te absorberen, die aan het punt van dood ondermijnt.
Dit brengt ons terug naar het intern maken van vervreemding en de vrees en tezelfdertijd het oneven longing voor en de behoefte aan die zeer onvermijdelijke mogelijkheid van vervreemding noodzakelijk vrij te zijn. Voor de ochtendman om graangewassenkeuzen onder ogen te zien, betekent dit te zijn aesthete-en niets (of een dier te zijn dat dierlijke keuzen maakt) te doen. Kiezen niet moet het betekenen niet vastmaken, maar betekenis vastmaken moet subjectief zijn. Om te scheiden en bepalen moet in goed geloof zijn maar om aan om het even welke bewuste graad te scheiden en bepalen moet proberen om dat te controleren die niet te beheersen is, terwijl als de vrouw aan haar shackledness bezwijken de vrijheid in de dialectiek moet omhelzen. Om objectieve mededeling te proberen zoals moet de man met ISP nightmare zich unconsciously (en daarom in slecht geloof) voor absurd aanmelden die één bewust probeert om te ontkennen, niettemin proberen om dat te veranderen die in zijn onveranderlijk is ook in slecht geloof te zijn keihard is.
Zo is het toen slechts mogelijk of slechts noodzakelijk om terug naar nothingness of zijn toevlucht te nemen dood (aan het doden van zijn zelf)? Misschien zo. Of het moet een existentiële denker zijn, wat een weerspiegelende denker moet zijn, wat in oneself moet zijn, binnenkomend, verondersteld als het zijn, bereikt als zelf? Is dat mogelijk, niettemin, overal maar in het dizzying onduidelijke beeld van onze eigen verbeelding?
De Nota's van het eind
[ 1 ] Palmer, Dr. Donald. Analogie van lezing. Universiteit van Marin, Kentfield, CA. Okt., 1981.
[ 2 ] Sartre, Jean Paul. Het zijn en Nothingness. Citadel, 1956, 270.
[ 3 ] verbind me, vastbinden me. Richtlijn Pedro AlmodÃ?Æ'Ã?â??Ã?â??Ã"³var. Perf. Victoria Abril en Antonio Banderas. Het Vermaak van de Baai van het anker, 1990.
[ 4 ] Kierkegaard, SÃ?Æ'Ã?â??Ã?â??Ã"¸ren Aabye. De Dood van Unto van de Ziekte. New Jersey: De Universiteit van Princeton, 1980.
[ 5 ] Cumming, Robert Denoon. ED. De Filosofie van Jean Paul Sartre. New York: Uitstekende Boeken, 1965.
[ 6 ] Laing, R. D.. De Politiek van Ervaring. Londen: Routledge & Kegan, 1967.
de n.h.-Geboren prijs-winnende dichter, de creatieve non-fictieschrijver, memoirist, en met een prijs bekroond Prof. Assoc. van het Engels, Roxanne zijn ook Web tevreden en freelance schrijver/stichter van http://www.roxannewrites.com, een steunplaats voor academisch, gedenkschrift, geestelijke onbekwaamheid, en de creatieve schrijvers die nodig hebben stoten, een teken, of enkel ideas?of dat Roxanne 1,000s heeft aan, zodat houden binnen voor een bezoek op, aangezien deze zin misschien niet kan langer worden?.
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
