Οι άσχημες αμερικανικές επιστροφές!
Αρχικά δημοσιευμένος το 1958, "άσχημος αμερικανικόσ" (Lederer & Burdick) τεκμηριωμένος ο αμερικανικός διαπράττει σφάλμα στο εξωτερικό και η αποτυχία μας να προσδιορίσουμε ότι τι καλέσαμε ο κομμουνισμός στις μη αναπτυχθείσες χώρες ήταν μόνο οι κραυγές της πείνας και της απόγνωσης που γίνονται προφανών. 15 έτη αργότερα, απεγκλωβιστήκαμε από το Βιετνάμ και γλεώσαμε τις πληγές μας για 30 έτη, τελικά ερχόμενος σε κάποιο είδος της στέγασης με τις ελεύθερες ζώνες πυρκαγιάς, το πορτοκάλι πρακτόρων, και το Lai μου. Ποτέ πάλι, ορκιστήκαμε. Θα προστατεύαμε την ασφάλεια του έθνους μας αλλά μόνο κινούμαστε στις πολεμικές ζώνες όταν απαίτησε η ακαθάριστη αδικία ή οι ανθρωπιστικές ανησυχίες μια απάντηση -- Σομαλία, Βοσνία, ο πρώτος πόλεμος του Κόλπου.
Αισθανθήκαμε την ανακούφιση: μια γραμμή στην άμμο είχε συρθεί που δεν θα διασχίζαμε. Το νέο αμερικανικό πρωτόκολλο απαίτησε self-protection αλλά και τον περιορισμό, έναν υπαινιγμό της αριστοκρατίας, και την πεποίθηση ότι, προ πάντων, ήμαστε ο αρχικός προμαχώνας της ελευθερίας, της ποικιλομορφίας, και του κράτους δικαίου.
11 Σεπτεμβρίου τίναξε ότι σκληρός-παλεύω-για το ιδανικό. Δεν πρέπει πλέον να προστατεύσουμε απλά τα σύνορά μας αλλά τώρα έπρεπε να κοιτάξουμε γύρω από μας οπουδήποτε ήμαστε - στον ξένο που περιμένει ένα τραίνο, ο ιδρώτας, μελαμψός συντροφικός ταξιδιώτης στον αερολιμένα, οι αλλοδαποί στο επάνω διαμέρισμα.
Αισθανθήκαμε. Το υπέρ quo λιρών "εσείς μας αφήνει μόνο και θα σας αφήσουμε μόνο" πήγαμε λοξοί. Εκείνοι που μας μισούν παρεισέφρεαν στο ιδιωτικό διάστημά μας. Αισθανθήκαμε παραβιασμένοι. Σε μια προβλέψιμη αντίδραση, χτυπήσαμε έξω, επιδιώκων τον εχθρό στους λόφους και τις σπηλιές του Αφγανιστάν όπου η αγωνία μας ήταν προγραμματισμένη σχολαστικά με την προμελέτη και την κρύα αδιαφορία στον πόνο μας.
Για δύο έτη, αναθεωρήσαμε αργά τους στόχους μας, τα ιδανικά μας, οι εθνικές υποχρεώσεις μας. Η αίσθησή μας μόνου, revulsion, και θυμού υπερνίκησε βαθμιαία τη δημοκρατική πίστη μας στα δικαιώματα όλα στην εθνική αυτοδιάθεση. Για να παλεψουμε τον εχθρό, γίναμε αυτός. Υιοθετήσαμε τη νοοτροπία του των ακρών δικαιολογούμε τα μέσα. Ι και ματαιωμένοι στη δυνατότητά του να χτυπήσει στην ίδια την καρδιά μας και να καταστήσει τον κόσμο μας έντρομο και επικίνδυνο, σε τον, χρησιμοποιώντας την παράβαση ως μέσο υπεράσπισης ενάντια στην τρομακτική ευπάθεια εμείς φοβισμένοι στο πρόσωπο.
Το 2003, η απόφαση λήφθηκε να επιτεθεί ανοιχτά σε ένα κυρίαρχο έθνος κράτος που, αν και διάσημο για λεκτικό saber που κροταλίζει, δεν αποτέλησε καμία άμεση απειλή για μας ούτε το δέσμευσε μια παράνομη εισβολή ή μια πρόσφατη επίθεση σε οποιαδήποτε άλληδήποτε από τον τελευταίο πόλεμο του Κόλπου.
Με τα πυροβόλα όπλα που καίγονται, βαδίσαμε σε ο.κ. συγκεντρώνουμε. Παρά την απόλυτη προβλεψιμότητα των εχθρικών πολεμιστών που εξασθενίζουν στο γενικό πληθυσμό παρά τη στάση του εδάφους τους και την εκμηδένιση, ήμαστε "έκπληκτοι" άνετα στη Βαγδάτη. Είχαμε ξεχάσει τα μαθήματα του επαναστατικού πολέμου μας όταν έγινε σαφές ότι να σταθεί πρόσωπο με πρόσωπο με τα καλά-παρεχόμενα redcoat τετράγωνα ήταν μια συνταγή για τη συνολική καταστροφή.
"Η αποστολή που ολοκληρώθηκε" σάλπισε τον Πρόεδρο, τη διοίκηση, τα μέσα προσωρινά ανίσχυρα και ύπνου. Ο χειρότερος τελείωσε. Τώρα απλά "εκκαθάριζε" τις διαδικασίες που αφέθηκαν σε μια χώρα που πρέπει να είναι συντριπτικά ευγνώμων για αυτό που είχαμε επιτύχει. Αντ' αυτού, φυσικά, περισσότερα ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ στρατεύματα θα πέθαιναν αφότου "ολοκληρώθηκε" η αποστολή μας απ'ό,τι ο ίδιος στον καυτό πόλεμο.
Γιατί η έκπληξη; Αλλη μια φορά, όπως στις ημέρες του Βιετνάμ, η επίθεση Tet, ο βομβαρδισμός της Καμπότζης, άλλη μια φορά το πρόσωπο του άσχημου Αμερικανού εκτέθηκε στον κόσμο.
Γιατί μισούμαστε; Είμαστε η υπερδύναμη, φοβερίστε στο σχολικό ναυπηγείο.
Δύσκολο δεδομένου ότι πρόκειται να σφυρηλατήσει μια δύσκολη ανακωχή με μας όταν ενεργούμε με τον περιορισμό και την ευπρέπεια, γίνεται αδύνατο όταν ρίχνουμε το βάρος μας γύρω και κτυπάμε το συλλογικό στήθος μας με την υπερηφάνεια, τα hubris, και τη θέληση να κινηθούμε μόνο χωρίς προσπάθεια να συναθροίσουν οι σύμμαχοι ή η διεθνής υποστήριξη. Ο άσχημος Αμερικανός είναι χαλαρός στις οδούς της Μέσης Ανατολής, ένας στόχος για όλες, ένας φίλος κανένας: αλαζονικός, προκλητικός, περιθωριακός, και μόνο.
Ποτέ πάλι, είπαμε. Oops - η απομόνωση και το μίσος είναι πίσω. Μπορούμε τώρα να έχουμε την ικανοποίηση της γνώσης ότι την παραγάγαμε όλες από μας. Ποιος χρειάζεται έναν εχθρό όταν μας έχουμε;
Η Βιρτζίνια Bola είναι εξουσιοδοτημένος κλινικός ψυχολόγος με τα βαθιά ενδιαφέροντα για την κοινωνικές ψυχολογία και την πολιτική. Έχει εκτελέσει τις θεραπευτικές υπηρεσίες για περισσότερο από 20 έτη και έχει μελετήσει τα αποτελέσματα των πολιτιστικών δυνάμεων και της απασχόλησης στο άτομο. Ο συντάκτης ενός διαλογικού εγχειριδίου, ο λύκος στην πόρτα: Ένα εγχειρίδιο επιβίωσης ανεργίας, και ένα μηνιαίο ezine, η άκρη του εργαζομένου, μπορεί να επιτευχθεί σε http://www.virginiabola.com
Αρθρο Πηγη: Messaggiamo.Com
Related:
» Run Your Car On Water» Recession Relief
» Advanced Automated Forex Trading
» Profit Lance
Webmaster παίρνει τον κώδικα HTML
Προσθεστε αυτο το αρθρο στον ιστοτοπο σας τωρα!
Webmaster υποβάλλει τα άρθρα σας
Εγγραφή που απαιτείται καμία! Συμπληρώστε τη μορφή και το άρθρο σας είναι στον κατάλογο Messaggiamo.Com
